Alle inzendingen over kinderspel OR zintuigen

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Ik las bijvoorbeeld laatst tot mijn ontzetting Hoe de gevreesde vogelgriepbesmetting Veroorzaakt was door simpel kinderspel. Dus heb ik ook mijn kat moeten bevelen Nooit meer met dode vogeltjes te spelen.…

Zien wat jij denkt en wanneer in het aura van je geest in je ogen als een spiegel die laat zien wat er is Horen wat ik hoor in de wind die ruist de bellen van fietsers een hond die blaft aan de overkant Een koepel geluid vol stilte Een kaatsende diepte Een echo van licht Sneller dan het snelste verstand deze puls van zintuigen…

zwart beschrijven zonder kleur knoflook zonder geur zintuigen vragen prikkeling dat is hun ding ik geef jou wat woorden geen klank of reuk maar voor dat punt zal ik naast jou staan jij wijst mij af of...ga even mee luisteren naar zwarte klanken het indalen van rust dit is het antwoord…

kinderstemmen op een balkon en het gestuiter van een plastic bal daarvoor een aanlopende fietsketting en een brommer ergens achter en een soort getthodisco in een auto wachtend voor een open brug verder weg een overkomend vliegtuig en een vrolijk deuntje van een ijscobusje nu het zoemen van de computer en ergens een irritante piep in…

Het dorp in de mist, ik weet waar het is, luister: honden en een haan.…

Heerlijk, het ruisen van zee, auto's en bomen – ik ruik waar ik ben.…

We zijn in het leven gekomen, Zonder zicht, Toch zijn de kleuren fel, Als je naast me ligt. We zijn in het leven gekomen, Zonder stem, Toch hoor ik je praten, Als je niet bij me bent. We zijn in het leven gekomen, Zonder kou, Toch voel ik geen warmte. In een ruimte zonder jou. We zijn in het leven gekomen, Zonder geur, Toch ruik…

Verwaaide haren, mijn motor splijt de wind, splijt -- hemel en aarde.…

Ik ben aanwezig, mijn lichaam, mijn zintuigen -- in deze herfsttuin.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

In ons land kent de jeugd tot het gaat dooien Het sneeuwballengevecht als kinderspel, Terwijl de jongeren in Israël Doodernstig heel het jaar door stenen gooien. Het zou wel goed zijn als na twintig eeuwen Het in het Heilig Land weer fijn gaat sneeuwen.…

doorschijnend zweeft ze kalm haast uitdagend in haar eentje voort passeert tuinen ontwijkt als door een wonder talloze bomen onkwetsbaar waant zich de laatst overlevende uit vrolijk kinderspel de hoge muur komt angstig dichtbij uit "Achtertuinen"…

Marcheren, doorgaan, dat is het gebod. Het gebod is verlangen. Een andere taal, hoe goed vertaald. Orde, maar niet van de chaos, is dood. Het gaat over een sprookje. Een soldaatje, een vrouw, eigenlijk een stem. De klank van de abstracte orde. Het soldaatje met ransel en vuurslag moest vechten in brand en storm. Tweemaal slaan - driemaal…

korenschoven als wigwams op het kortgeschoren veld wij speelden indiaantje ik was winnetou jij old shatterhand getooid met kippenveren galmde onze strijdkreet tussen mond en handen op stokpaarden galopperend het kinderhart verlaten stuif je nu door ‘t zand getooid met dorre takken een gordel van granaten in dat godvergeten land…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Het is eb, ochtend- mist rondom mijn zintuigen – een cirkel stilte.…

Kabbelend water beroert alle zintuigen. De lente meldt zich.…

novemberlicht raakt mijn huid aan als een woord van eenzaamheid windmolens staan langs de weg ooit zag ik mezelf spelen het veroveren was kinderspel nimmer zal ik nog zien het hobbelpaard, de lange, eerlijke armen van een reus de ongelijke strijd blijft van helft tot helft ontwricht…

Al surfend, googelend mij amuserend Een dwaalspoor volgend in de grote vijver Van kleine dinkytoys in disneyland Zag ik een miniatuur van baanmuskieten Een paarschip als een speelgoedparadijs Vol lieveheersbeestjes met mooie tieten Maar 't was geen kinderspel, zo bleek al snel Het was een freeway naar een…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

vandaag is alles anders de oude man op het bankje in het park liep z'n vertrouwde loopje in de verwachting alles bij het oude, vertrouwde te vinden glansden eens zijn ogen bij het zien van kinderspel nu voelt hij de lus knellen in zijn binnenzak een boom van een vent geveld door oud zeer wat eens was, hij komt niet meer…

Als je met elkaar kan lachen door elkaar maar even aan te kijken als zijn of haar hand je even aanraakt even die arm om je schouder die korte maar hartelijke kus die geur, zo bekend, zo aangenaam als je een half woord genoeg is om iemand echt te begrijpen dan heb je een ‘ hele’ relatie werken de zintuigen visa versa optimaal als je dan…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach waarom?…

gedachten voorgesneden geprikt gekauwd en doorgeslikt het kinderbord onder de neus geduwd met het bevel tot eten het avondknabbelritueel een mondvol grotemensenpraat wie fluisterde werd hard getikt en zou het niet vergeten maar onder tafel - de schoenen stiekem uit - hielden we teengesprekken ons denken in een voetstoot uitgedrukt was kinderspel…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach, waarom…