Alle inzendingen over kleding

Al maak ik met de metro duizend ritten, Bij elke rit ben ik correct gekleed. De pantalon blijft stevig om mijn reet, Dat van ‘No pants today’ zie ik niet zitten. Nooit zal ik meedoen aan die flauwekul, Ik ga niet in de metro als jan lul.…

ik zie ze lopen van 's morgens laat tot 's avonds vroeg zich voorttrekkend door de uitverkoop met tassen vol van " Nooit Genoeg "…

Gereedschap hing ik ooit hoog aan de muur, Maar dat blijkt nu om moeilijkheden vragen. Want daar bij mij ook ‘krimp’ heeft toegeslagen Is alles onbereikbaar in mijn schuur. Nu draag ik van ellende hoge hakken, Alleen al om een tang te kunnen pakken.…

komen we gaarne tegen Die zorgen voor beweging in de kleding de mode of de trend nooit zitten ze op hun gat of krent het zijn hun nijver handen vingers die bewegen zijn nimmer verlegen met een idee ....of toevallige inval op ons lijf wordt er dan gepast en ook gemeten met dun papier of een gestileerde lap een kantje of wat…

je hebt soms van die sokken die draaien aan je voet waardoor de kant waar de hak hoort te zitten bovenop de enkel zit dat is geen gezicht dus je draait de sok terug zodat de hak van de sok weer op de hak zit waar hij zitten moet alleen zit er inmiddels ook aan de andere kant een hak in de sok omdat je hak daar zat toen…

De ouderwetse winkel heeft het zwaar, Want verreweg de meeste consumenten, Bestellen vaak online voor minder centen, Voor Didi, Steps en Promiss is het klaar. Zo sluiten modeketens bij de vleet, En wordt het winkelaanbod uitgekleed!…

In de jonge jaren van de twintigste eeuw verkoopt de meubelmaker voldaan zijn kapstok van donkerbruin hout waarin een spiegel glanst aan twee trouwlustigen gedurende heel het leven van de beide geliefden houdt de kledingdrager aan zijn sierlijke booghaken jassen en hoeden die de tijd doet verschijnen en later verdwijnen nieuwe gewaden…

Jij jas om in te wonen elke dag droeg ik je behalve als je weg was om je te laten stomen Van spijker was je gemaakt je was zwart met een groene kraag alleen werd je jammer genoeg gekraakt Moest ik naar huis zonder mijn favoriete shell door de regen en kou wat een hel Ik miste je zachte binnenkant unieke kleuren en mooie vormen en dat…

Om kleding of armoede. Maar waarom? Alle mensen zijn gelijk. Maakt niet uit hoe ze er uitzien. Een mens is een mens. En iedereen is gelijk. Hoe zou jij het vinden als je gediscrimineerd werd? Waarschijnlijk vind jij dat ook niet leuk. Doe het daarom ook niet bij een ander. Wat jij niet leuk vindt moet je ook niet bij een ander doen!…

een aantal dagen lang sta jij te gloeien in een tuin ik loop steeds naar mijn raam om te genieten van je gratie vol bewondering herhaal ik "voor mij ben jij de mooiste" morgen zullen regen en wind jou de kleding van het lijf rukken een foto bewaart de herinnering aan dit intense sterven…

vond op zolder een lappenpop in een kartonnen doos gezicht versleten door vele jaren het knuffelen vergeten heb haar opgepakt de kleding weer op orde gebracht samen gepraat de tijd heeft stilgestaan niemand had haar aangeraakt nu in een nieuwe wereld vol vertier kijkt zij bedroefd er is niemand om te spelen hier…

RADEN MAAR een werkeloze kunstenaar staarde zich blind op het witte doek alles was al geschilderd en de musea waren vol hij schilderde het doek oranje en vond opnieuw het wiel uit en zei wie raadt wat het is mag het voor een ton hebben toen kwam er een hooggeleerde Tibetaan die zei het is een stukje zonneschijn van mijn kleding en beroofde…

Mannen intrigeerden mij niet alleen hun individualiteit doch tevens waarin ze profileerden het trok mij steeds meer aan zo heftig dat ik hun kleding droeg de pijp en sigaren rookte neem nou mijn lief Chopin zijn uitstraling, zwakheid en talent daarentegen zijn goddelijke composities mijn liefde voor die jongen was groots niet corporeel zoals…

en zonder spijt of aarzeling gooit hij zijn voorbije jeugd in enkele schamele dozen kleding, knuffels en cd's trofeeën van de sportclub passen niet in 't nieuwe leven alsof vroeger nooit bestond niet de spullen zal ik missen maar het aanklevend gevoel die opflitsende beelden uit ons kringloopgeheugen…

Hoofd hoog geheven, trotse blik Schrijdend met veel bravour Niets verhullende kleding aan Laat iedereen in zijn hemdje staan Geen schaamte geen verlegenheid Hier ben ik, Zie me staan ik ben aanwezig En verklaar mij Dan ook vogelvrij.…

ze komen op de poppen zonder ogen het helle licht een veeg op hun gezicht wat vrouw is toont zich in gedogen miniem formaat geen extra’s op de graat in kleurenchaos wankelt traag de hooggehakte kleding ons in rij voorbij keren op rotonde afwezig in hun verre blik maar in passeren krijgt er een heel menselijk de hik…

je zit in mijn archief want ik heb je eindeloos lief natuurlijk ben jij al lang uitvergroot maar je kleding werd te bloot ik heb jouw foto’s in allerlei poses ook die jou heel lichtjes doen blozen zij zijn mij het liefst omdat je daar voor even je ziel laat leven jouw lach en ogen zijn mijn carrousel gewoon omdat zij mij…

nee schrijf me niet over vaderdag of hoe zacht zijn stappen klonken gestreeld en tot tranen getast in de nacht ik ben al gevallen, de dagen ongedeeld neergelegd op het kindergebed en de donkere plekken aan het einde van mijn jeugd nee, schrijf me niet over vaderdag het binnendringen, naakt in kleding kom, laten we gaan, lachen en leven…

ik was even vertrokken later wakker geschrokken door een mij onbekend geluid ook de sfeer voelde niet thuis er was iets met de tijd die ik moeilijk kon dateren naar de kleding die zij droegen in een exposé uit weleren het waren vrienden en bekenden zonder familieband zij wisselden woorden zonder te zijn gekend…

het lentegroen welft zich op de zondagochtend over de gracht daartussen is de zwerver zichtbaar scheuren in de kleding een verwarde baard hij tuurt hij naar de wandelaars uit alle landen houdt de hand op neigt dankend het hoofd tot de klokken beieren voor het middaguur dan gaat hij weer langzaam sloffend naar de nieuwe…

Ik ben kwetsbaar en van mijn kleding ontdaan. Onbeschermd achtergelaten door mensen en goden. Ik ben dof geworden, zonder glans, een open wond. Raak mij niet aan. Mijn zwakte is mijn verborgen kracht. Verschroeiend is mijn hitte. Je bent niet bestand tegen mijn watermassa’s. Vruchteloos kan ik worden als zandwoestijn.…

Het huis is gepoetst gisteren nog De boekenruggen staan in ‘t gelid alfabetisch Stapeltjes kleding keurig gevouwen, op kleur gerangschikt gestreken waar nodig vullen de planken van de kledingkast De auto staat te blinken op de aangeveegde oprit ’t is af ’t is klaar ’t is wachten nu tot er iets gebeurt.…

of een gum al de contouren van de bomen heeft gewist resten slechts de vage vormen van de bomen in de mist roerloos hangt de dichte nevel de geluiden zijn verstild koude wringt zich door de kleding al het leven wordt verkild vogels laten zich niet horen de omgeving wacht verstomd tot de mist zich laat verdrijven als de zon tevoorschijn…

Of ben ik mij kwijt geraakt aan de landtong waar ik me in stilte bekwaamde en wolken telde van achter naar voor Een helse vuistenregen maakte me murw en legde hete stenen in mijn gelaat toch regent het zijdeglans en ken ik geen haat Mijn kleding draagt geen namen meer zoals het geschrift mij eens beval om de letter van de tijd te gaan…

52 ben ik en blijf ik in alle toonaarden en talen Wel veelal gekleed in een bruine coaltrui voor 't vlekkie en gebrekkie in m'n nekkie En een bruine hoed voor bovenop m'n baardige aardige snoet want kleding verraadt geen leeftijd doet juist meer dan je leeftijd goed Dus 52 blijf ik...…

Zag hem in de kroeg en was op slag verliefd op z'n ogen, knappe kop de kleding die hij droeg. Samen hebben we gedronken werd er, flirtend aan de bar, aandacht aan me geschonken en raakte ik nogal in de war.…

Als ik voortaan afwijk van mijn intrinsieke gedrag: manieren, humor, omgang, kleding, kleur en geur dan schaar ik het maar voor een tijd onder loyaliteit voor de duur dat ik afhankelijk ben van anderen Die anderen zijn niet zoveel anders dan ik maar Mercurius: De God van de Handel is meer op hun hand, dan de mijne Ik kan altijd nog in het…

het is een warboel buiten mensen auto’s fietsen vogels fluiten maar ik zie ze niet vreemden die me dwingen in een dagelijks bestaan dingen die zo langs me gaan hoor ze lopen zie hun ogen ruik de kleding maar herken ze niet de wereld draait en ik sta stil op mijn gebied een witte duif daalt bij mijn voet en koert een eerste ochtendgroet…

Hij wordt gestut door veel robuuste palen (Van onder zitten deze vol met wier) En druk bezocht door Vlamingen en Walen Door Nederlander, Turk, Schot, Fin en Ier Zij stromen toe van bergen en uit dalen Om op de promenade rond te dwalen Om iets te consumeren, om te pralen Met wufte kleding, of viervoetig dier Wat kan het zijn?…

Oranje-kleding, nu in zwarte kleuren, Alleen een idioot*) heeft dat bedacht. Ook over hem*) wil Johan Cruijff niet zwijgen: “Die kan van mij gewoon de klere(n) krijgen.”…