Alle inzendingen over klokje

En als daarna het klokje luidt, Dan kniel ik biddend neer, En 'k juich: daar is met bloemenkruid De blijde lente weer.…

Ik heb mijn klokje om mijn pols. Ik ben arm en zonder liefde lijkt het wel. Maar toch word ik gered en hoef niet in dat vieze gat zonder bodem te vallen ook al verdien ik het. Ik lig op bed en heb hemelse dromen.…

gebroken geesten Heb je niet Je rent, je hart klopt in je keel Het lijkt wel of je vleugels hebt Kerngezond ben je Maar weet van verstarren Heb je niet Kind in katoenen badpak met een rokje Je bruist van energie, maar weet van Doodsdrift heb je nog lange niet en Oma zingt dat jullie nog lange niet Nog lange niet naar huis gaan Maar het klokje…

De temperatuur van deze wintertijd Heeft zwoel mijn bloemetjes verleid Zo kwam het klokje veel te laat en broos Omdat het liever eerst wat sneeuw verkoos De hyacint was dit jaar wel erg gezwind Hoe heb ik die als eerste in mijn tuin bemind Narcissen voegden zich met ongekende kracht Bij deze ongewone simultane bloemenpracht Dit natuurgebeuren…

Het klinkt vanuit de vage verte alsof hij midden in ’t gesternte zijn zilvren klokje luidt. Wat zijn gelui beduidt weten wij beiden, liefste mijn! Zo zal hij onze lievlingsvogel zijn.…

En 's avonds, als 't klokje ten Angelus luidt, Dan is 't weer: Dag, Mieken! Dag, Sander! Doch zeg ik maar luttel, zo denk ik te meer, En wat voor kastelen ik tover, Verraden wellicht mijne blikken, zo teer, Der lieflijke meid van hierover! Wel lastig maar eerlijk verdient ze haar brood, En zingende zit ze te naaien.…

Gevoelsmatig gaat de tijd te snel het klokje dat tikt langzaam door Het is bijna tijd dat realiseer ik me wel de muziek klinkt nog altijd na in het gehoor Doorgaan wil ik tot het bittere end het intense geluk zolang mogelijk beleven Het intense geluk bij verslaafden bekend die hiervoor huis en haard hebben moeten opgeven Lekker…

Een grote kleine man zat voor zich uit Vol overgave machinist te spelen Die zou zich zo te zien nimmer vervelen Met Märklinloc en zijn stationscheffluit Zijn wereld was op bord uiteengezet Met rails en wissels in een groot ovaal Een lange sliert wagons: mens in metaal Hij was de baas maar moest op tijd naar bed ...Reeds sloeg het klokje…

Watervlakten in een jaarkeerkring Donkere dagen waar het licht wil uitbreken Het waterzonnetje zit te bleken Het lengen van dagen Het klokje dat tikt Tegendraads in een Tegen-wijzer-zin.…

altijd dat we ons beter veel meer naar binnen kunnen keren en zo wordt het een afdeling vol binnenstebuiten gekeerde malloten die alleen zichzelf nog maar kunnen tegenkomen nog een geluk dat hier binnen de dagen datumloos verstrijken herfst en lente tegelijk beginnen dit is: in onze perceptie van tijd III men zegt dat er een klokje…