Alle inzendingen over knop OR ontwrichten

zie ik het niet meer zitten mensen die zomaar op je fitten zeuren zanikken dag en nacht niemand die naar je lacht gatverdamme das echt balen nergens even eer te behalen door een vriendelijk woord of een simpele groet wat zo enorm wonderen doet even voelen dat je erbij hoort ach het is maar ijdele hoop zolang ik zelf nog zo zit in de knoop…

Hij drukte op die grote rode knop Terwijl hij juist zijn klep had moeten sluiten Dat scheelde hem zo'n 5 miljoen aan duiten Want daarna hield het spelletje dus op Toch heeft zijn advocaat nog geld geroken Maar hij is, vrees ik, in de knop gebroken.…

Mijn herinneringen liggen vast in knopen, mocht de houdbaarheid van geest wat vroeg verlopen.…

Kop op, knop! Je geduld is prijzenswaardig, je samenvatting concreet, je bent een vlotte codeknop. Feilloos voer je een bedoeling uit, een persoonlijke hint aan de wereld, een warrige droom in miniformaat, een wolk die iemand ergens opslaat. Electron en chip - gloednieuwe lakeien - flitsen zich gek om jouw signalen een plek te geven.…

hij pakte mijn gedachte tussen wijsvinger en duim tilde hem langzaam op en wikkelde hem lachend om zijn vingers zodat ik achterbleef met een knoop mijn hoofd overhoop…

knieën zitten Noam en Chaya Mijmerend onder de Ilan-knopen-boom Duizend-en-een dode kinderdromen Tot leven gewekt in een monument Van anderhalf miljoen grote en kleine knopen…

Om een virus af te remmen Ontwrichten we de maatschappij Ga nog even door zo En we hebben allebei…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Door al dat zwichten Uw persoonlijkheid lopen ontwrichten En alles weggegeven. Gelukkig, want aan het einde van uw leven, Wordt u toch niets meegegeven.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Kim zegt: “Ik heb een knop vlak voor mijn neus. Geregeld zit ik me wat te vervelen, maar met die rode knop kan ik leuk spelen. Ik aai of druk...het is aan hem de keus.” Trump zegt: “kijk maar eens naar mijn rode knop?” Kim zegt: “die plaat vlak voor je grote kop?”…

uit de nalatenschap van onze spoken is iets losgebroken de dreiging is echt wordt nu griezelig manifest met miljoenen doden geven zij ons nu griep na de pest wij waren erbij alert in een behoorlijk ontwrichte maatschappij nog is er geen besef hoe diep dit in zal grijpen die wereld is niet te begrijpen zij kan niet uitgaan…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

knoop in haar zakdoek  waarom was dat ook alweer nu knoop in haar maag…

Waar kun je witte knopen kopen? Moet je dan naar een knooppunt lopen? Is er een knopensite dot com? Wie weet hoe ik aan knopen kom? Ik heb ze nodig voor mijn hemd. Je weet, ik ben soms wat ontremd. Er was weer een sonnet mislukt. Toen heb ik knopen afgerukt. Geen knoop zit er nog in zijn gaatje. Één hangt er aan een zijden draadje.…

ben toch gezwicht: heb net gedicht 't is licht ontwricht maar 't ligt op zicht als netgedicht nu hoop ik maar dat mij hierin wat dicht-inzicht wordt toegedicht…

De zon schijnt in mijn kamer, langzaam ontwaak ik uit mijn slaap. De dag van afscheid is weer gekomen. Dit is de dag dat je me wordt ontnomen. Snel sta ik op en haast me naar beneden. De tijd die dringt om nog even te spelen. Hoi die pap en een dikke knuffel. We spelen ons spel, wie is er hier de buffel? Maar dan het afscheid, ogen vol met…

het vernielde onderlijf is niet meer het hare het is van niemand het is van iedereen in haar buik groeit een vreemde vrucht bitter brandmerk in aangevreten weefsel Wakubenga: zij die wordt geminacht what’s in a name een naam die sist als gloeiend ijzer…

het kind Wakubenga het patina van de tijd legde een bittere scherpte over de sluier van onschuld de ogen van het kind dat wordt geminacht lachen nooit ze leeft op al te tere takken onontkoombaar en smal als een doodskist wordt het kind bedolven onder doffe schaamte in de meisjesbuik groeit een vreemde bittere vrucht brandmerk…

Na studievoorlichting van hun keuzerichting rest níets deze lichting der onderwijsstichting aan huiswerkverplichting, mentale ontwrichting geen zalenverlichting, lokaleninrichting nee, van die stichting hoeft er geen gedicht in, het legt geen gewicht in de vermaledichting van score-ontwrichting door cijferoplichting -…

Soms wordt mijn gevoel steeds langer Maar dan Word ik niet banger Het voelt dan meer ouder En dat voelt dan vertrouwder Daarom hou ik ook zo van dichten Want dan kan ik Dat lange gevoel ontwrichten…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Voor avontuur bedoeld, was het scheepje getuigd, werd het door passies overspoeld, als vliegende Hollander, een jachtig galjoen, bolde winddruk de zeilen met de kracht van 12 gordiaanse knopen stuurloos op een bevroren kompas, overtuigd in een nauwe wambuis, geankerd en gekapseisd bij onbekende kusten, waar het lot het zwaard in…

Mijn geest waart rond langs vreemde kamers, passeer de mensen die ik kende, hun verleden getekend op onverlichte muren, daar hangt nu een leeg raamwerk,waarin een favoriete droom werd ingelijst, sta ik op dezelfde vloer, alsof ik hem zelf heb opgeborgen in een kist, die men in de grond liet zakken, dat moment draaide knopen in…

Anderhalf kilo in gewicht, Zo veel slangen, gangen, Kronkels en bochten Kraamkamer van mijn Gedachten die met zichzelf En elkaar in de knoop Zijn geraakt - Knoop in mijn eiwit, En het is nog maar De vraag of ik er Ooit in slaag hem Te ontwarren…

Als een bloem in de knop die zich naar het zonlicht draaide, alsof het zich zo in zijn natuurlijk proces versnellen kon. Als een bloem in de knop die zich al dauw drinkend van het zonlicht bediende, alsof het zich zo wilde spoeden een plaats te verwerven onder de zon.…

Zij zou je zo graag willen helpen de draad te vinden naar je bestaan de knoop ontwarren totdat de schellen van je ogen vallen en de schaduw van ‘t verleden in de zon is ondergegaan…