Alle inzendingen over kolibrie

Ik zag iets vliegensvlug voor mijn ogen een kolibrie kwam aangevlogen. Zo sierlijk, met al zijn kleuren. De kleinste vogel, voert met zijn waardigheid, zijn eigen beleid. Hij kan links, rechts, omhoog, omlaag zelfs ondersteboven vliegen. Dat kon ik haast niet geloven. Een tuimelvlucht in de lucht.…

de wind fluistert mij in waar zoete honing is ik volg de gouden nectar felgekleurde bloemen wachten op langgerekte snavel en lange zuigende roltong vooruit en achteruit vlieg ik met flitsendsnelle vleugelslag ik overwin de zwaartekracht…

Ik bereken afstand niet als een vogel wanneer ik vlieg ontbreekt mijn verstand in een onbezonnen droom maar dat zegt niets over de oevers van mijn onkunde   wanneer ik jouw bloem kus ben ik als de kolibrie   een onbevangen kind met fladderende vleugels nog alles te ontdekken wil ik je leren kennen.…

er kwam een raaf voorbij hij dacht dat hij een kraai was, maar hij glansde groen en blauw als pauw en kolibrie gelijk boven bloemen, paars in roze toonbaarheid hun hart geloken in satijn zo stil verhaalt het zijne van de fijnheid der bestaan immer gaat er de abeel teveel een droombeeld leiden…

mooi is een kooitje met een kanarie erin heel mooi ook een kooitje met een parkiet erin met een merel erin, met een kolibrie erin, een slavink erin, een bos wortelen erin blokjes marmer erin, een glaswater erin maar het mooist is eigenlijk een kooitje met niets erin. --------------------------------------- uit: '128 vel schrijfpapier…

Dansend dwalen kolibrie en coatl in Nahuatl Passeren helder zingend Volkoren bloemenvelden Als in een klein verdriet Van stille plassen Een porseleinen wiegelied dat zingt men niet dat wordt gezongen vals gezongen door een duo naakte dingen in de wildernis nectar en vergiffenis ik smeek je niet om breekbaar goud m'n vriend Cortez…

Ik hoor de lokroep van de pissebedden, de kolibrie slurpt nectar uit het zand. Een regenboog hangt lachend aan het raamkozijn, sterren spelen kwijlend met de borsten van de nacht. De losgeslagen zon jongleert met gillende kometen, oceanen spartelen verbijsterd op de wind.…

zij was geen kolibrie of bij maar haar sfeervolle plaatje overweldigde mij vingers die voorzichtig het hart opende waar daglicht zacht naar binnen ging op dat zonmoment spiegelde de bloem zijn bloei in specifieke kleur aan het firmament dat beelden zond langs nanodraden naar een ver heelal waar ook vingers waren van jouw…

een lekkere rijpe kolibrie vol met honing vanaf de tong waar waren wij gestopt door diepe groeven klinkt de gong dit werk nooit volmaakt maar naakt voor jou altijd geschreven…

het gekke is dat we een dier zijn tegelijkertijd zijn we alle dieren in hoe we doen we liggen doodstil op de bodem en wachten of we vermoorden en verscheuren kinderen we fladderen even snel als de kolibrie bij een bloem we eten dode vissen gestrand door laag water we geven een schop tegen het kind dat door moet gaan dat…

Bankje in het bos Omringd door natte herfstbladeren De zitting begroeid met mos Paddenstoelen rondom zijn oude benen Ietwat krakkemikkig Tussen de koude grijze stenen Boven schittert een kolibrie met gezag Gouden wieken Snelle vleugelslag Het is alweer jaren geleden Mijn opa was nog jong Die hier zijn tijd besteedde En van het bankje…

van een zwaluw verder mee de zomer in en je spreidt jouw benen als een rivierenlandschap laat mijn beekje binnen aan de buitenkant op mijn donkere paard door de kalme bossen naar de groene heuvels waar rijkelijke zuurstof jouw lichaamstaal vervoert op de vleugels van een vlinder verder mee de zomer in en je geeft me een kus kolibrie…

Gangsterliefje met je klein kaliber kolibrie vol kogels en je rode lippen, wees gegroet vanuit mijn pijler op de brug. Ooit rijd je langs, dan breek ik vrij, zien wij elkaar terug. -------------------------------------------- uit: Het liegend konijn, januari 2007…

nogal handig sleutel vergeten gisteren deden heden doen goed pensioen visionair literair theatraal tralies kolder kolibrie polder polderen dollen afbrokkelen rokkenjager nulpunt duizendpoot avondrood koorddanser kousenband sereen obsceen luchtvochtigheid eenzaamheid dralen verdwalen verwateren tranendal waterval vallen opstaan ontdaan…

Een nieuw lied voor de Heer die de vogeltjes schiep En hun wijzen van iedere dag Die de treurwilg tot eindeloos treuren riep En de vrouw tot haar eeuwige lach Een nieuw lied voor de Heer die de goudvissen goud En de roodborstjes rood heeft gemaakt Die de golven der zee, en de bladeren van 't woud Met zijn vinger heeft aangeraakt Die de kolibrie…