Alle inzendingen over kopen

ik loop de bekende weg van vijftig jaar geleden langs de kerk naar school nu is daar V&D nog steeds de vrijdagmarkt waar ik vroeger schooide om kaantjes bij de viskraam zo vet en o zo zout de markt is er nog steeds met vertrouwde waar bij een kleinzoon van de visboer koop ik een kibbeling…

heb mijn handen daar gelaten zwaaien ging niet meer met stugge kop de hoek weer om en het verkeer was luw dit keer telde bomen op de lange weg wist wat er zou komen nog even niet want ik keek om zag jouw verdriet wilde keren in de verte gloeide hoop waar zijn nu mijn handen…

hier jacht en jaagt het leven om mijn oren zonder enig voorbehoud loopt het in mij verloren hals over mijn kop volgt t overvolle hoofd rondtollende ogen van zuiver zicht beroofd hol ik voor de tuinman uit ik wil zo graag nog even niet nagezeten door de dood uit volle borst het leven leven…

Oorlog in mijn hoofd ruzie tussen beide ze blijven allen schreeuwen ze blijven allen strijden Oorlog in mijn kop er zijn zoveel gewonden en als dit nog even doorgaat zo word ik straks dood gevonden Oorlog in mijn hoofd ik geef het bijna op en er is niemand die ziet dat ik een slagveld verstop…

Iedereen kan dure sieraden kopen of trakteren op een etentje, maar het mooiste dat je in de liefde kan geven, is iets wat de ander echt nodig heeft. Je moet kijken naar de ander. Zien waar zijn noden liggen. Als je die kan invullen is dat de liefde op z’n mooist. Dan kan je zelfs uitkomen bij wat ik grote liefde of eeuwige liefde noem.…

Mij is Een lange man ontvallen Artiest en virtuoos pur sang Hij, drieëntachtig, leefde lang Wij beiden haalden van de stallen De beste paarden, ik trok op Met een volbloed satiricus Genoot van zijn markante kop Uniek, zo een briljant genie Rust nu in vrede, Wim de Bie…

Alweer is er van mij Een mooie fiets gestolen Wat zijn dat toch voor Lui Stelletje Halve Zolen Blijf met je fikken Af van andermans spullen Ga werken voor je geld en koop dan zelf je spullen Lekker makkelijk he, dat stelen! Ach, wat kan het jou ook schelen dat ik moet sappelen voor een fiets voor de zoveelste keer, heb ik wéér Niets…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Heb de kronkels uit m'n kop geschud raak nooit meer beklemd nu ik de put zélf heb gedempt.…

Ooit dacht ik, hou nou maar op, als je doorratelde, de oren van m’n kop. Dan dacht ik, hoe kom ik er van af, ellenlange gesprekken, soms een straf. Nu denk ik, je zit daar maar zegt ja, soms nee. Uit jezelf praat je niet meer en daar heb ik het moeilijk mee.…

ik had er even geen boodschap aan direct links, C1000 Volendamlaan recht doorfietsen richting Ockenburg, want mijn ouders liggen daar mijn moeder voor de eerste keer bovenop eindelijk zijn zij klaar en ik vind rust in visite mag de stilte genieten op de weg terug waar ik node koop om te overleven…

Geharnast ver van gekooid Vergelijken is nooit overbodig vooral niet als het overtollige is verdwenen De bron van je erger(n)is onuitputtelijk Waar zit de bloedzuiger De luis (op een kale kop) of de vlo (tussen twee nagels) Knip … naar de moraal Je kunt niet beminnen zonder reden heb je leren haten…

achter een glas reuzegeuze lambic krijgt-ie een steeds knappere kop zijn vrouw zet hem er trots zo op voor de gulle lach in kroeg en lik het guiness book of records ziet verhip zijn neus vastgroeien aan zijn onderlip Toelichting: Bekijk het vooral zelf op www.catsandmusic.be/Hugo/gedicht.htm…

in de woeste, bezeten kop teistert het spookhuis van de kindertijd basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk onstuimige kleuren spatten uiteen gaan over in het wijde water woeste verfstriemen belagen het doek golven slaan in dikke klodders op het strand alle remmingen kwijt…

zo voel ik mij verloren soms gelijk een schip in storm vechtend stoer de kop geheven kolken vrezend hoog tè hoog voor het begrip dat niet meer reiken wil naar niets ik wacht en zie… diep herrijst en explodeert tot nevel angst omhult met achting vult water wast mijn leven…

Helemaal niks Waarom kan ik het dan nergens kopen?…

Geloven doe ik het nooit en te nimmer Maar volgens een Belgische knappe kop Die het nieuwtje bracht als een Belgenmop Zijn wij, de Nederlanders, toch iets slimmer Typisch een Belg die zo zijn hart uitstort Omdat hij kampt met een cellentekort …Er is een tekort aan gevangeniscellen in België en een overschot aan cellen in Nederland.…

Voor altijd verliezen; onthoofd door een snijdende wind, die de kop op stak. De roepende stem uit de woestijn, golven van verwondering: een medestander, die doordrong tot de verstandsverbijstering: onvoorwaardelijk de overgave, een uitputtend doodgaan voorlopig in de kiem gesmoord.…

En jammerlijk uniek Wat eigen jeugd ten hoogste nog mag hopen Komt meestal toe aan spelers die ze kopen…

ik strooi ze maar uit mijn gedachten omdat niemand er op zit te wachten geen stof en as maar de schepping nabij recht uit het hart natuurlijk een tikje apart want ze zijn niet te koop in een wereld waar ieders denken en leven in het maatschappelijke harnas worden gehesen prijskaartjes alles bepalen omdat status en macht alleen…

Zijn voetbalshirt geurt naar gras, draait dagelijks het rondje mee in de witte was Hij is een prof in een notendop, leeft van zaterdag naar zaterdag met de bal in zijn kop. Barcelona, Madrid, Amsterdam en Milaan Let maar op: die aanvallende middenvelder van de D4 hij gaat ervoor, en komt eraan!…

Jaloezie steekt de kop op want ik ben dor land. Hier klinkt de belofte dat het gloeiende zand een waterplas wordt en ik veranderen zal in een bron van inspiratie ------------------------------------- uit: 'Ode aan de ooievaar', 2003…

Op zijn kop een kapstokje in crème velours. Wat zou hij bedoelen met zijn blafjes? Vast iets heel mooie - giraffenpoëzie. Ik sta te laag om hem zelfs maar te aaien. Hij is te chic voor dat soort kindergrapjes. --------------------------- uit: 'Roze zoenen', 2002.…

blanke handen strelend de finesse bedreven zwaar en lichte klus ondoorzichtig als acterende maîtresse scepter zwaait met zachte kus spinnen aangemeten als souplesse al dansend stralend harten breekt nerven slijpen scherp de interesse daarna geraffineerd de kop afsteekt…

een slagschip vaart langszij in zeilen bolt de woede van een oud verhaal en dichterbij de kielzog van de tijd voor de zoveelste maal verdrink ik, in azijn geleden pijn heropent wat ver weg had moeten zijn ik slik en hik mijn woorden op nog even staat het zuur op kop in naar de waarheid streven…

Soms ga ik naar de supermarkt, niet echt om iets te kopen, want wat ze hebben is niet veel soeps, veelal bespoten, zuivel vol antibiotica, smaakstoffen enz. Maar meer om me te verdrinken in de mensenmassa, de gezichten, het zoeken, het turen, de warmte, het licht, zij weten ook niet wat ze zoeken, ook al hebben ze karren vol.…

waar de kudde vredig graast zijn staf en hond niet nodig leidt gras en struik het pad dat door de herder is geduid maar als oranjekoorts de kop opsteekt dan mekkeren de schapen ze blaten feest gedragen zich ineens als een zelfstandig beest staf en herdershond zijn onvoldoende de kudde is nog nooit zo uit de bol geweest…

Zoemend geluid rond mijn kop Shit een mug, sla er op Vieze vlek op de slaapkamermuur Dat is zuur Ze heeft me helaas overal gestoken Heeft mijn lekkere bloed geroken Haat die bulten en de jeuk Dat krassen is echt niet leuk Vandaag maar eens naar de drogist voor muggenmelk met deet Dan hopelijk vannacht geen beet!…

de dag dat er twee zonnen waren alle geschiedenis geschreven is alle vrouwen ontmoet al het zaad gezaaid de steen in het water gegooid uit de losse hand en veertig jaren terug in eindeloze cirkels slechts meegaan met de stroom als water om alles heen met een kalende kop en nog geen boeddhist wie zonder zonde is…

De grote beer in 't luchtruim De late maneschijn Een juffrouw met een breikous Een transparant gordijn Een lang vervlogen reek'ning Een durend carillon Een stukgetrapte otter Een kop gebruikt bouillon Die geven al te samen De tandeloze mond Een hardverscheurend knagen. De Rijn stroomt teugloos rond.…