Alle inzendingen over koude

in de uithoek van wereld schommelt het leven in onverstoorbare draaiingen omtrek nog in louter donker mogelijkheden omspoelen in geduldige suggesties het koestert perspectief het uitzicht in grijpen maar nog aan het oog onttrokken het is er koud haar jas nog in rafels…

Ik zou dan snel gaan bibberen en had het ook zo koud daarom dat ik dit lijffie maar in mijn huissie houdt En als ik dan wil rusten voor een tussenstop dan trek ik slechts mijn nekkie in en mijn pootjes op.…

Dan wacht de natuur op het stille sterven in het koude wit, van de lange winter.…

En babykleertjes, want ik heb 't koud.…

Hoe kan stilte roepen als koud en kil het blanke vel tart vergeet die laatste regel waar afstand wordt bewaard en draag haar over water geen golf zal meer koppen en schuim zal vuisten laten aarden in thuis…

koude handjes in de mijne knijpen harder bij elke stap dichter bij de rauwe waarheid op het betraande laatste pad verloren is het kleurenlicht uit zijn zachte kinderogen nu er alleen nog leegte wacht groter dan de hemelbomen…

oog in oog na zo lange tijd je ogen huilden zonder tranen je lippen spraken zonder woorden ik was bang voor de vraag die ik niet stelde maar je blik antwoordde zonder aarzeling ik vond niet wat ik zocht waarom verdween je in die koude januarinacht…

Voor jou onbekende vrouw mooi, maar onbereikbaar geen hand die je streelt geen mond die je kust geen ogen die je bewonderen; dan maar woorden op een koud scherm met de achterliggende hoop jou ooit te bereiken om nooit meer woorden voor elkaar te zijn…

Zie ik de koude blik van de dood Hoe hij zijn ogen sluit!…

De ene keer, wat is het koud vandaag! De andere keer, het regent gestaag! Geen enkele dag is het goed... Dan is het weer te warm dat je zweten moet. Laten we tevreden zijn met wat de natuur ons biedt, dan klagen we daarover tenminste niet!…

Een schijnbaar goede vriend gaf mij een ijsje en kreeg er op de koude Hartebrug een hele vluchtige kus voor terug, maar nu sta ik rood op zijn bangalijstje. Een van de vele hoop ik met een lach, in puberaal gedrag maak je mijn dag!…

U bent de zon voor mij omdat die warmte die je uitstraalt is doorgedrongen tot in mijn koud hart. Eindelijk kan ik weer leven voelen en van de liefde proeven. Zo hoop ik dan maar dat de regenbuien nog lang niet terugkomen. Met een glimlach kijk ik je aan mijn zonneschijn en mijn hart is warm.…

Benoem mij niet tot een schaduw van verleden tijd zo genadeloos een droom is niet alleen dat gebleven nee, een vertelling van wat was, van wat is van wat kan zijn want verlaten in herinnering is grauw, rauw en onherstelbaar koud morgen, of nooit dat telt niet maar benoem mij niet tot een schaduw van verleden…

De wereld grijs de wereld zwart de wereld wit de wereld grauw om je heen alles kleurloos alles vlak alles koud alles diep om je heen geen uitzicht geen doel geen gevoel geen toekomst zien... Toch, eens gaat het licht weer aan.…

Met zijn voorspelling-van-de-koude-grond “We zullen deze winter ervan lusten”, Bleef weinig anders over dan berusten En hamsteren van voorraad voor de mond. Piet Paulusma wordt hartelijk bedankt, Het is de lente die de beest uithangt.…

schaduwminnend gesteente, koud van huid ontworteld van gebeente, kalm van gebladerte gebroken door steenbreek en klimop er keren dwalingen, ingegraven, ontluisterd mijn flonker is loom van windstilte ik ontbreek en keer mijn lawaai binnenstebuiten…

Julian Blanc komt uiteindelijk "van een koude kermis thuis" waar hem slechts handenwerk wacht!!…

in diepe zwarte aarde woelt verschrikking verstard en koud platte schrale grond in bevroren onschuld waar geen boom groeien kan huiverend hier zijn in verborgen duister waar jij zo voelbaar bent…

Kijk, zeg ik en wijs naar de open plek wij tussen de bomen Twee eekhoorns spelen met zonlicht overgoten jij fluistert niet want de koude zal komen jouw hart klopt zichtbaar in hun kelen…

een woord gehoord in beelden die verdwalen een kreet om moeizaam te vertalen naar de stem die schreeuwt de uitgestoken hand die voelde wat stilte echt bedoelde ik ben verdwaald jij op nieuwe stoelen koud de open haard…

Het is er nu, die vergankelijkheid die zo kan rotten op de grond en we vinden er ook bodem na zwoele zomerse winden we vinden er weer eikels die zijn gevallen door koude en het intieme van de nacht we houden van zijn regens in regelmatigheid van zwijgen.…

Is er ergens nog een plek waar niets naars gebeurde, waar niemand stierf op koude stenen tussen eenzaam gras, een plek vrij van herinnering, of snode plannen, waar onschuld nog dromen kan van hoe het ooit eens was.…

Zijn boodschap brengt de vrede aan voor de mensen van goede wil laat niemand in de koude staan als dagen donker zijn en kil Zijn licht zal over ons stralen Zijn liefde zal warmen ons hart Hij zal onze weg bepalen ons lichtbaken zijn op kerstnacht!…

nog staat ze huiverend in haar bronzen blootje wachtend op ritselgroen van omringende bomen een zilveren baan van licht spoelt rondom haar voeten die koud zijn na de lange winter de stilte spreekt haar naam zij luistert roerloos…

Wie wil er niet zo'n stofje als die muis Om daarmee jeugd en jaren terug te winnen Je zou zelfs overnieuw kunnen beginnen Of kom je van een koude kermis thuis? Op aarde kun je dan geen stap meer zetten En nog eens 50 jaar die snelsonnetten!…

de omstandigheden hebben ons doen zwijgen en iedereen is stil de schuldigen die aldoor dreigen voelen nu zelf dreiging koud en kil en buiten horen we de vogels alsof er niets gebeurt zij kunnen vrijuit flierefluiten de wereld is in tweeën gescheurd…

Dus heb ik maar een doosje koud gezet, En keer op keer lanceer ik een raket.…

langs het blote voeten pad jij en ik die elkaar op de hielen zitten als een vleugje erotiek van de nog koude grond…

De Kerst is koud voorbij of het is raak Het ‘God is Liefde’ wordt weer eens weersproken Er wordt in de onwrikbaarheid gedoken Half Nashville stelt geaardheid aan de kaak Is het dan waar dat mensen God creëren Teneinde zelfreflectie te trotseren?…

Koud was het wel, maar als je het zonlicht ziet, is het de moeite waard om er te zijn.…