Alle inzendingen over krukken

Ik loop nog even naar het café het gaat moeilijk met mijn stok ik hijs me de trapjes op als ik binnen ben kijk ik rond en zie een oude foto waar ik nog op stond mooie tijd en veel plezier ik hijs me op een kruk met mijn dikke reet en ik bestel een pilsje dan komt de herinnering jij kwam binnen mijn vriendje van toen en opeens hoorde ik…

De huizen houden zich op hoge krukken meer dood dan levend overeind. De warmte der laatste kamers klampt zich vast aan kliffen, de morsigheid van hun geheimenissen wordt de voorbijgangers ten hoon getoond. Hulp zoekend zwerft de vuilnis door de straten. ------------------------------------------ uit: 'Het geduld van de dingen', 1996…

Het blijft een duur geleid bedrijf op krukken Je vraagt om een Internet Plus aansluiting maar het wordt een drie dubbel-Plus-aanfluiting Bloot kind doorgeven wilde beter lukken Dat stopt nu: "Onze naam mag niet besmet Voorwaar, wij zijn geen K'inderP'ornoN'et!"…

De President van De Nederlandse Bank Heeft een dure en hoogstaande plicht Zo houdt hij op alle banken toezicht Maar zoals is gebleken loopt dat mank Dus nu gaat de arme man op krukken Opstappen zal daarom niet snel lukken ------------------------------------- Parlementaire enquete naar kredietcrisis en rol van toezichthouder.…

ik sta in de boksring heb mijn kruk in de hoek zojuist verlaten dit wordt voor mij een gevecht om te overleven en dan zie ik mijn opponent een kolossale zwaargewicht terwijl men mij een klasse in papier had toegedicht de eerste ronde, een gong sloeg en ik ook, ik houd er niet van dat men mij een afwachtende houding verwijt dat lucht…

lieve kinderen tussen tibet en japan rennende boeddha's de estafette van de olympische spelen gaat de diepte in je kan heel mooi zijn mijn chinese keizerin ook zeer lelijk - je zingt geen chinees terug naar confucius karakterloos kind aan de piano een kruk met zwoele geuren van ylang ylang…

Loop je misschien wel met een kruk. 90... Ben je niet meer zo kras. 100.. Draag je waarschijnlijk een houten jas!…

De krukken stonden in de hoek.…

Gezeten op de kruk is het alsof haar een huivering door de leden voert. Dan spelen haar vingers vuur, en met een suizeling van tonen wordt het vertrek gevuld - Zo kan haar lichaam bezig zijn, nog jong met wiegende borsten.…

Waarom nu jij Je had nog zoveel plannen Nog zoveel te doen Net 50 en veel te vroeg Niemand had dit verwacht Iedereen is verbaasd Nooit meer de normale gang van zaken Nooit meer je krukken Nooit meer je kar Nooit meer een afspraak Nooit meer ergens naar toe Nooit meer achter de computer Nooit meer samen We moeten nu alleen verder Zonder…

Doch onder zijn grootste ongelukken Rekent hij de handel in broekjes en krukken. Een vogel vliegt soms dag en nacht; Doch hij wordt er ook vroeg voor opgebracht.…

De tap was uitgewoond, de krukken omgevallen. De vloer versleten, net als ieders stembanden. Sigaretten lagen uitgedoofd en klef in de asbakken. De muziek was verstomd, er klonk alleen nog gestommel en gestamel. Met verdwaasde blikken en vermoeide ogen werd er rondgekeken.…

Narduna is haar weefstersnaam met pijn beweegt zij zich op krukken polio besloop haar als jong kind haar benen zijn sindsdien verlamd haar handen weven legenden, spreuken en zegening voor bruiden miljoenen maagdenknopen maakte zij legt onbezoedeld kracht in elk tapijt met een bijl hakt zij haar hand af opdat haar ziel eeuwig dansen zal…

de wereld van gister hoorbaar nog in het geknisper van nootjes gekraakt door muizen en ratten de vloer met kurk een man snurkt moeizaam met pauzeknop bekneld tussen twee krukken buiten huilen wolven drie hoog boven gilt een radiowekker het landschappelijk decor rilt van vrieskoude sneeuw valt in kleine vlokjes naar benee op d’achtergrond…

Als ik nadenkend in haar blije ogen kijk, zij resoluut naar de piano wijst begrijp ik haar intens geluk haar nieuwe vriend laat haar verrukt een stuk bergopwaarts gaan, juichend verschuiven we een kruk en jubelen Zijn naam!…

Kom je uit je bed verkeerd de wekker gezet dan gaat het koffiezakje stuk valt de prut op je kruk gauw even scheren dat moet je nooit proberen met een bebloed gezicht begint de dag ontwricht eigenlijk weet je al van te voren deze dag beschouw ik als verloren alles komt vandaag verkeerd uit je handen zelf water laat je aanbranden tja, je hebt…

Ook God had afgestemd Op de inauguratie van Biden En Hij kwam aan zijn trekken Ook ik had afgestemd Verruilde mijn bank Voor een houten kruk Voelde me zo meer in de kerk Van Jezus Christus en Maria En Maria openbaarde zich Tranen moest ik bedwingen Bij de zo aantrekkelijke Harris En haar gedegen Gentleman Halverwege haakte God toch…

Hoe oud in nieuw de bar collecteert in heuse kuise kousen, het hemd de rok nog nader komt tussen beschonken navels, waar eender, maar dan onbedekt, het staren is begonnen Hoe oud in nieuw het kruis vertaalt in bellen per mobieltje, gemixte tijd een hoedje draagt langs krukken Replay-heupen, waar lol of lust geen fooien schroomt voor rammelende…

De kruk zit namelijk van binnen. U laat me er niet in. Zachtjes klop ik op het deurtje, totdat U open doet. U zegt misschien: “Wat kom je doen?” Voor mij is dat heel goed. Het klonk misschien niet aardig. Zo bot en niet zo waardig. Toch ben ik blij… Maar wat verheugt mij nog het meest? Dat U het weet… Dat ik hier ben geweest.…

Vast, denk je terwijl de kruk agressief wordt weggetrapt.…

Hij was een vlinder in de geest Een eenling onder mensen Hij zag de ruimte en de zon Zag geen beperking Als hij weer eens aan iets nieuws Had lopen denken en er dadelijk aan begon Het had voor hem de diepte van de onrust En de korte lengte van de tijd Hij snelde mij voorbij Het was een ongelijke strijd Gelijk het lopen met mijn krukken…

Ik neem mij voor nooit meer te gaan, maar weet bij 't omzien naar de krukken die daar als stille wachters staan, dat vermijden niet zal lukken omdat de keus niet moeilijk is tussen stamkroeg of gevangenis.…

En als hij er een aantal op heeft wordt hij aanvallend en na verloop van tijd moe, zakt achter z'n eigen armen op de kruk in slaap, en droomt van traagheid en zin. (soms droomt hij dat hij valt en wordt wakker op de grond). Soms wordt hij opgehesen en naar huis gebracht...-…

Ik zag een zwerver leunend op zijn houten kruk. Hij zei tegen me, je moet niet zoveel dragen. Eén voor één vallen mijn bladeren, één voor één zijn mijn verhalen geteld. En ik reis in de trein van ogenblikken beschilderd met een hemels blauw. En overal waarheen ik kijk vind ik geen enkel einde. alleen een nieuw begin…

Je neemt gewassen handen en een kruk, plaatst de emmer en begint. Je zwijgt. Neemt leven in ontvangst. Je buigt voorover bij wijze van dank. Je leegt de emmer in collectiviteit. Duikt onder in de dorspkroeg. Je stoot met ballen over tafel drinkt een glas, je proost. Op de radio klinkt Elvis Presley. Iemand spreekt van Vietnam.…

ik zet mijn liefje weer eens op het doek met het verzenboek dat op de arm rust dat ze prachtig is ben ik mij van bewust wat mij betreft hoort ze in die ene hoek de rok die ze draagt kleur ik met geel in omdat het prima bij het tafelkleed past ondertussen doe ik wat verf op de kwast die moet zorgen voor een prachtig begin vanaf mijn kruk…

ik zag je lichaam draaien als jouw vingers in een teder gebaar over lijst en deuren aaiden met zachte druk de kruk omlaag doet in een laatste groet jouw afscheid wil de warmte van contact zo lang mogelijk genieten nog even de intieme details tot je nemen die herinneringen de plaats geven om te delen nog mag ik even de energieën…

Aan de bar waar stemmen klonken in de verte naar het scheen, wat het rotgevoel versterkte dat ik helemaal alleen een omhulsel op een kruk, een niemand leek te zijn, een levend ornament zonder emoties, zonder pijn was daar plots die enkele gedachte die mij terugbracht naar voorheen.…

Van veiligheid naar woede: gele hes De opstand van de horden uitgebroken ’t Zijn ordinaire revolutiespoken Zij waren rond, de geest is uit de fles De kruk, de brekebeen, de oude bes Zij voelen zich totaal niet aangesproken Bij hen is nooit het vuurtje aangestoken Ze zitten in een onbesprongen bres ’t Wordt weer eens tijd voor een pikant…

Verstikt door honderden starende gezichten, die naar je kijken maar niet zien staan, hangt jouw leven aan één enkel draadje, terwijl je nog steeds met beide benen op een kruk staat. Je kijkt voor je uit en ziet het licht, je mompelt iets wat alleen ik kan horen en doet daarna je mond weer dicht.…