Alle inzendingen over kuiltjes

Dromerig zie ik de kuiltjes in je wangen, de lach op je doorgroefd gezicht. Ik zie het vrolijke verlangen, om in eenvoud samen te zijn. Is het daarvoor dat ik zwicht? Door de glazen van mijn huis voel ik je kijken. Uit die warme, stevige handdruk maak ik op dat je kunt en wilt begrijpen.…

En met die leuke kuiltjes in haar wangen liet ieder zich in vreugde door haar vangen.…

het zag haar lang, heel lang geleden plots voor zich staan: een wulpse hinde, jong, onaangedaan. pretoogjes, wangen met kuiltjes, flarden jurk die speelden met de kindse wind. er was geen tijd om aan te raken, er was geen plaats om bij elkaar te zijn.…

ik heb je ogen bekeken in het breken van duister door licht van de morgen de vogels nog stil jouw liefde nog slapend onze kleine fee wakend ik keek langs je wimpers de lijn van je haren je voorhoofd de ernst in een rimpel de lach die ontstaat uit de kuiltjes in wangen je mond die die lach heeft gevangen een takje lag stil op de grond…

Haar wangen met kuiltjes, tache de beauté De geaderde hals vloeit open Ik plak van het zweet Mijn adem schiet te kort. Ik vel je levend zei ik en dacht (tot het uiterste gedreven) (met het mateloze verweven) Iedereen en overal en alles. Overdreven zullen ze dit noemen.…

de kuiltjes in haar wangen de vraag om het jawoord als ze me potdikkeme weer een statement heeft gepleegd dat je zegt - tis toch niet waar hoe embarrassing ook echt goed dat het eens gezegd wordt van hupsakidee onze vivadame dat komt toch maar mooi van tussen die twee te gaaf dunne lippen heeft ze al gedronken haar kijkers gaan fonkelend…

de dagblad-postiche CREME LA NYMPHE zij zou zeer schoon zijn indien zij geen sproeten had Hoe jammer wanneer een zo schone vrouw sproeten heeft zomersproeten zoals bij deze postiche het geval is gebekt haar de boog van de wenkbrauwen en de lieve mond en de volle wangen en de kuiltjes…

is het zo vals als de nacht Timmer de maat mee op het stuur Niks dat mij nog kan beletten Als het goed is ben ik bij je binnen het uur Ik geniet van de weg richting jou Zonnebrilletje op, sigaretje in mijn hand Verstand op nul en gewoon gaan Richting het beloofde land Vandaag ben ik zorgenloos en vrij Even geen pijnlijke momenten De kuiltjes…

Een spannende trek hervleest zich tot glimlach De kuiltjes verdiepen ... de stugheid verdwijnt...…

langzaam herleef je, mijn hartediefje wanneer ik je teder in de ogen kijk je mondje hervleest zich tot verlegen glimlach je kuiltjes verdiepen, je stugheid verdwijnt je frons vlakt zich uit en verzeemt zienderogen wijl stilaan een tintel aan je blik ontspringt je wimpers en neusje verraden ontluiking sluiten de driehoek die zich punt in jouw…

en niet kon berusten in wat mij de duisternis ooit bracht zonsopgang bracht plots nieuw licht verwonderd keek ik om mij heen nevelig zag ik getekend jouw gezicht opende mijn hart en verbrijzelde de steen hoge golven raakten mijn kille huid het zout proefde verborgen verlangen ik riep je naam, schreeuwde het uit zag verbaasd de kuiltjes…

Ze dwingt mij tot liggen Wanneer zij bovenop mij gaat zitten Zweetdruppels glinsteren over haar naakte lijf Beiden zijn we bevangen door stijgende hitte Een glimlach gedreven door sexueel verlangen Laat kleine kuiltjes zien in haar rozige wangen Kleine heupschokjes verraden haar plannen Langzaam verliezen we de kracht ons te vermannen Gezamenlijk…

Jouw kolderieke glimlach kan het leed diep in jouw buik niet verzachten, noch de eindeloze kuiltjes in jouw wangen. Dat je diep gegaan bent, laat zich raden, maar nergens in jouw edele schoonheid aangetast, verworden, verbleekt, gedood.…

Schelpjes fraai geschikt als in een schilderij kleuren samen even mooi en prachtig parelmoerwit, lila, zachtgrijs gestreept in een goudgele achtergrond Een meeuw stapt parmantig over de kuiltjes in het zand gele snaveltje recht vooruit, kopje eigenwijs geheven vleugeltjes keurig glad gestreken op de rug staartje fier omhoog Een vriendje…

Welke reus ik ook spelen wou Ik blijf slechts een 7 jarig mensenkind Toch,… heldvoelend en hart overvol want… stoer als viking, sterk als beer Haar gouden haren roodbemutst met wol Haar blauwe ogen als glinsters, telkens weer Half schuilend achter mijn sterke rug behandschoende hand in die van mij ‘’ik breng jou naar je veste terug’’ kuiltjes-roodwangig…

en vrij Onze levens samengevoegd in amper een meter Die lach heeft ze van jou, het karakter van mij De wereld is anders, veel mooier dan wij samen De wereld veranderd, ziet zichzelf in de ramen De wereld ontwikkeld, gunt ons een gevoel van verliefdheid De wereld ben jij, onze kleine lieve meid Het prille geluk, alias ‘de Wereld’ Lacht kuiltjes…

Uw blonde zijden lokken, Uw oogjes van azuur, Uw kuiltjes in de wangen, Uw zedige natuur; Uw hagelwitte tanden, Uw stemgeluid als glas, Uw kleine, poezle handjes, Uw woordjes op zijn pas. Wat ik het meest moest roemen, Want alles stemt mij teer... Maar zag ik in uw hartje, Dan wist ik zeker meer.…

Boven het vogelparadijs van jouw dorp daar kwam mij een lege vuilniszak om droog te zitten aanwaaien Daarin kon ik toen mijn natte badpak doen En daarmee kwamen talloze herinneringen aanwaaien hoe jij op de Hondsbossche een matras vond waarop je rustte, het zware touw dat je meezeulde en nooit gebruikte, alle kuiltjes en ribbels…

tot de dag waarop hij acht jaren telt en snel al naar zijn tienertijd snelt zeven jaar al ben jij nu onze rakker als op de fiets over de crossbaan snel jij door de dagen van het jaar een schelm vol met leuke streken die in het water zwemt als een vis van a naar b en al bijna diploma c je bent voor oma de grote deugniet die met jouw kuiltjes…

ruikt daar ontrolt zich mijn toetsenbord dat ... stippelt langs je lange nek tussen je als zwanenvleugels opgevouwen schouderbladen door ... ribbelt over je ribbenkast waar jij altijd kippenvel krijgt jouw spareribs zijn effectpedalen ... bijna verdwijnt in de welving van je lendenen om te eindingen bij de Coda : twee kuiltjes…

Die groefjes om de lippen drukt En kuiltjes in de konen, Die ons, eer men het zelf vermoedt, De mond tot kussen plooien doet; Zij is het, zij, die afkeer wekt, Als zou geen scherts betamen, Die 't neusje spijtig opwaarts trekt En 't lachje zich durft schamen, Of, als de boert haar daartoe dwingt, De mond nog naar de mode wringt…