Dromerig
Dromerig zie ik de kuiltjes in je wangen,
de lach op je doorgroefd gezicht.
Ik zie het vrolijke verlangen,
om in eenvoud samen te zijn.
Is het daarvoor dat ik zwicht?
Door de glazen van mijn huis
voel ik je kijken.
Uit die warme, stevige handdruk
maak ik op
dat je kunt en wilt begrijpen.
Ik voel de kracht van je arm
rond mijn schouder,
je trage tred naast me op mijn weg.
In zieledracht lijk je mij wijzer, rijper, ouder.
Je voelt de inhoud van elk woord
dat ik tegen je zeg.
Moet het weten in het heden
van het verleden worden uitgesproken?
Och, laten we verder wandelen
en in het stille samen zijn
dromerig genieten zonder woorden.
Geplaatst in de categorie: liefde