Alle inzendingen over kunstenares

Vol trots toont het meer drachtige donderwolken kunstig gespiegeld.…

Veni: Je kwam met de elegantie van een gazelle Je maakt van elke beweging een dans Vidi: Je ziet met ongewone intensiteit Jouw ogen zijn de antenne van jouw ziel Vici: Jouw hart stuurt jouw handen aan en geeft ons de wereld terug…

Hier zie je hoe er wordt gespeeld Met wat de kunstenares verbeeldt Worden de zinnen gestreeld Het perspectief verdeelt Informatie gedeeld. Kunst Is uit de kunst.…

De kunstenares maakt meesterwerken tegen elke prijs, maar zelf is ze van onschatbare waarde, niets eist ze voor zichzelf op enkel een plekje op aarde…

Hoe vaak zegt er iemand als ze een schilderij bekijken, och, het zijn maar lijnen, dat kunnen wij ook. Al lijkt het gemakkelijk een abstract schilderij maken, het is veel uitdagender dan je denkt. Er is veel aandacht nodig, je moet visie hebben en vertrouwen in je doek hebben. De kunstenaar doorbreekt de regels, net een gesloten omslag…

Een herstelgedicht Een sokkel zal Ik voor je reserveren Zei mijn beeldend Kunstenares Jouw werk komt Op een voetstuk Te staan - zo ver Had ik zelfs in Mijn dromen niet Durven gaan NUIS, Atelier Grond, september 2012…

De kunstenares Nicolette beoefent de kleinkunst in Petten. Ze tekent kordaat slechts in miniformaat naast stilleventjes tevens portretten. 't Model dat ze zit te bekijken, moet stil zijn. Ze weet niet van wijken: ze eist, dat het zwijgt. Door die voorwaarde krijgt ze portretten die sprekend gelijken. Ze wenst geen onrustige apen.…

Zij zijn het sprookje van de vijver. De bloemen spreken tot de verbeelding. In gedachten zie je de kikker erop zitten, die veranderde in een mooie prins. De erotische bloem beweegt zich mee met de veranderingen van de natuur. In het donker gaan de knoppen dicht. Bij dageraad komen ze weer tot leven. De bloem ontvouwt zich meerdere keren…

De stad springt gastvrij voor mij open, ligt onbeschaamd uitdagend aan mijn voet. Ben met de hond uit, dat altijd en eeuwig…, maar het moet, van stap voor stap, stoppen en dan weer opnieuw gaan lopen. Trillende zomerhitte ligt over eindeloze daken, van familievuurtjes kringelt rook omhoog vanuit het koele park tot aan de hemelboog. Het zijn…

ik het kleinste naar liefde om; als reisgenoot wanneer dagen zich werpen in jaren blauwe kruinen, op heuveltoppen om jou te zien, wat jij zocht naar dat dat zal herleven staar ik naar wie je bent en naar alles wat ogen kunnen raken zoals het gespalkte van je ziel in buitenlucht afbeelding : on(Af) kunstenares…

tekentafel als altaar waar ik jou mijn ziel verbeeld Voorbij het mogelijk waarneembare der zintuigen De plek waar alleen nog rust, liefde en inspiratie geldt gelegen in de binnenstad waar de haven zijn verbrande schepen telt In een smeltkroes van culturen en waar de honger naar meer om zich heen grijpt leef ik mijn geliefde leven als kunstenares…

Van Multiplex, ijzerwaren verf en lewisplaat maakt zij schepen van kippengaas en foto's slangen, die ik voor wolkenkrabbers hield in kronkelende vormen als penissen van zoogdieren er een op die van een varken leek een ander op het bobbelig orgaan van een kleurige neushoorn In de achtergrond speelde iemand op een Bulgaarse…

wezen zweeft rond ingerolde kleuren uitgestrekt, of dansend, over warm geschept papier als lintbebouwingen vol vuur betreedt hun indruk open ogen, uitgekomen rond dat ene uur vol wit in elke nachtverwondering bezit een pennenstreek haar kracht en achter elk gezicht spreekt zacht een werelddeel vol dromen (naar: Sonja Reedijk, kunstenares…

Er zit een kunstenares in mij eentje die zich niet wil laten kennen Zij verschuilt zich in het donker van mijn bewustzijn, bang om aan het licht te komen Kon zij zichzelf overwinnen dan vierde ik victorie Helaas...helaas, mijn angsten zijn haar meester Maar hoe lang nog, hoor ik haar vragen Licht, licht, kom tot mij overweldig mijn…

vergezicht - daar waar ik niet woon - laat leegte los, de aarde en de eenzaamheid alsof de nacht al weet tot hoever ik zal geraken wanneer jij naast me ligt in de verte van het licht en in het trage rood van mijn leeggelopen hoofd -------------------------------------- locatie: beeldentuin Dehullu 2007 kunstenares…

Mijn doek blaast met volle wangen mijn kleuren door elkaar. De horizontale stroming in de dampkringlucht vult oorverdovend mijn strak gespannen lijf. Strijdend, vechtend wil ik mijn kleur behouden. Ik zou hem aan flarden rijden Ik bons tegen mijn doek, maar hij wijkt geen centimeter Ik moet het met lege ogen aanzien hoe hij me mengt…

de kus met tussenpozen jij kijkt op, neer mijn woorden en stenigt het geluid van uitgeteerde stilte de steeds herhaalde vrees tussen waarheid en waan en alles wat ik daarbuiten nog ken de vogels zwijgen en jij vraagt je af waarom ook het grote ------------------------------ foto: beeldentuin Dehullu 2008 kunstenares…

Schittering op torens van wit ivoor Van waaruit een zingen klinkt In de diepte een sirene zingt Zij die bevestigt wat ik graag hoor Zij verleidt mij met ontelbare woorden Een kunstenares met de taal Zowel op papier als verbaal Als muziek met ongekende akkoorden Haar lokzang brengt mij in vervoering Met gevoelens van de eeuwigheid Waarheen…

en stuff uit de verre sahara toch moesten ze nog speels zeilen in de lucht waar rood in neerslag donkerde wist vocht de onderste randen te kleuren met donkere schrik zij zette de cumulus keurig op een rij zo werden fronten geboren tussen weeën van zonneschijn en droog tij wind is gaan liggen keek met een lach naar zijn kunstenares…

Zij worden minutieus bijeengebracht door de kunstenares in tinten gekleurd licht, dat zich aarzelend door de tuin verstrooit en wordt in al dat is opeens ontstaat. Bij het kijken lijken de vormen onderhevig aan een bewegen als bladeren in de wind kleuren als een damp, die verwarmd een helder vochtig vlak verlaat.…

land zonder haar vlag Een klok zonder uren Een vleugel zonder haar Bach Een kasteel zonder muren Een rivier zonder haar bedding Een machinist zonder trein Een vrouw in nood zonder haar redding Een diepe wond zonder pijn Een moeder zonder haar kind Een uitvaart zonder tranen Een storm zonder haar wind Een grafsteen zonder namen Een kunstenares…

Tot slot poog ik hieruit op te maken dat een kunstenares zich ontfermt over haer manlijke naecktmodel... of is 't een penseelartiest die een eva verleid heeft te worden verezeld? Het is voor de mediane lezer voorwaer een niet te ontrafelen raedsel... Verzoeke geen zotternijen, graeg een oprecht gemeende verklaring!…

Het ware vindt in kunst een toevluchtsoord. Ze maakt aanhangig wat men niet wil weten en wordt niet zelden op de huid gezeten omdat haar boodschap leiders niet bekoort. Als je niet open staat voor wie zich uiten, dan kan je beter je museum sluiten.…

Het tengere lichaam van vroeger heeft de tijd overwonnen, ze past nog in maatje 38. De mooie ogen twinkelen nog altijd, maar hebben nu iets ondeugend. De mooie witte tanden zijn gefraudeerd, maar nog even verzorgd. Het haar is nog altijd zwart, maar de verfkwast is langs geweest. Alleen het verstand verbetert, heeft eerst…

achter schuttingen hoor je de verhalen hun eindeloze rondjes draaien: dat moet - mag niet - hoort zo in ordelijke aangeharkte tuinen bezweert men het kwade de mond van een onwaarschijnlijke eenling geluidloos gesnoeid daar gaat Kubra zo langzaam komt ze vooruit borsten buik en billen krachtig gepantserd in een kuras men sist schampert…

Ook ditmaal bracht het originele snelsonnet van Bart Adjudant van 19 november mij op deze gedachten... Zouden die mannen echt 'wit' zijn, Bart - of toch gewoon blank? Of met roetvegen wellicht... _______________________________ Geef dat schilderij van Dool met de rokende heren in het heilige der heiligen van de oudste alma mater aan…

Tekeningen door het hele huis Schilderingen aan de wand Wat mijn ogen zagen zette ik ooit Op papier met mijn hand Waar is de kunstenares in mij gebleven.. Fotodozen vol met kiekjes Vele rolletjes volgeschoten Boeken volgeplakt met herinneringen Momenten waar zo van is genoten Waar is de fotografe in mij gebleven..…

Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Die is voorgoed voorbij nu en vergeeld De trap des ouderdoms is opgedoemd Koningin af, geen dar die om haar zoemt Geen imker en geen korf, geen honingteelt Vrouw van de wereld werd ze ooit genoemd Met verve heeft ze deze rol gespeeld Te lang heeft ze haar innerlijk…