Alle inzendingen over kwaadheid

het onwelgekomen inzicht wentelt zich telkens een nieuw beeld zich aandient met het genot van een knorrend varken in het eigen kleine slijkgelijk overboord, die oude gedachten dat was maar 'Spielerei' naar de gaskamers ermee hier is 'die neue Armee' de rest, weg ermee, away want is hij niet meertalig? intern brandt het dof en ook…

Jouw gevoel je verdriet Ik zie je kwaadheid je tranen en je pijn Voor mij ongrijpbaar maar ik voel ze toch je gedachten, ik denk ze met je Ik kan er alleen maar voor je zijn Als ik zou kunnen liet ik je pijn verdwijnen je tranen drogen je kwaadheid sussen Maar ik ben geen tovenaar Ik kan wel knippen met mijn vingers maar gebeuren doet…

Een prachtig gedicht Dat de pijn verlicht Ook al vloeit er een traan Ik laat ze maar gaan Soms kun je niet stoppen En begin je te schoppen Van kwaadheid en verdriet Gelukkig dat niemand je dan ziet.…

Gevoel overheerst de stil- te in mijn hart Geruisloos, maar in golven 'n Schuimkop bovenop en -aan die gebroken spiegel met schervengezicht Gruizels van bombardement ontstellende kwaadheid Toen de tering naar de nering met een fraai afgekochte schuld Hoe je het ook wendt of keert Iets geleerd?…

De kwaadheid Toont Vastberadenheid Over de ingeslagen weg Van De beulen Die met hun eigen lot Niet worstelen Europa worstelt Muren van de historie uiteengevallen glorie Vastberadenheid van een land Om te herstellen Te aarden in de ontstane Scheuren Die de horizon Somber doen kleuren…

Hallo pijn, hallo angst, hallo schuld daar zijn jullie dus! Welkom verlatingsangst! Welkom faalangst! Welkom doodsangst! Is dit jullie volle omvang en zwaarte? Goed, dan weet ik dat Jullie zijn met z'n drieën, zie ik Ik wil graag met jullie kennismaken Dit voel ik dus bij het afscheid, Elisabeth Is dit alles? Dat moet ik wel zeker weten…

Gekleurde tijden Vandaag razen de wolken Mijn tranen uit over het land Waar mijn emoties zich Een weg proberen in te slaan Morgen voert de wind Mijn kwaadheid over Zee met een grote herrie Van teleurstelling In de toekomst straalt De zon mijn lach Over iedereen die Zich ongelukkig voelt…

jouw dodende vingers je slachtende hand stoer doen is anders Denen, waar zit jullie verstand dolfijnen vermoorden om mannelijkheid te tonen ik tril nu van kwaadheid bij het schrijven van die woorden er zijn andere manieren om stoerheid te showen respect voor de dieren daar moeten jullie aan bouwen!…

ik heb alles gedaan maar nu is mijn grens dus bereikt hier is de lijn, ik ben op jouw autisme niet merkbaar aan de buitenkant maar des te meer aanwezig aan de binnenkant onze voortdurende machtstrijd zo slopend ik wil niet kwaad meer zijn maar kwaadheid is alles wat ik voel…

Deze boom wil me voor sneeuw behoeden ...bij nacht en dag Voor wind ook uit het noordoosten ...z'n grimlach Ik herken haar kwaadheid haar ingehouden woede als wind 'r schudden doet Ik zoek haar stam, haar takken zwart van verkilde winter Beschut me behoed me voor kou en neerslag van betekenis.…

Zijn gedachten nog bij geluk Zijn emoties voor na de wedstrijd Zijn hartslag nog bij het verlies Wat begon met een diepe buiging Propte zich op tot een rode ballon Die hem zijn kwaadheid liet uiten De winnende tijden Veranderden in verloren jaren Die hem van binnen kapot maakten door de drank Gedachten bij zijn alles Maakten emoties…

We hebben het geprobeerd alle problemen uit te leggen liefde en respect gecombineerd waar kon het fout gaan zou je zeggen Ik dacht dat ik jou kon doorgronden en in al mijn blindheid kon vertrouwen ik dacht dat wij samen sterk stonden en dat ik dit nooit zou berouwen Ik zak weg in enorme kwaadheid die ik mij nog lang zal heugen dat komt…

het blijft bij ons wat eens in kwaadheid werd neergegooid wanneer niemand de moed vindt om ook maar iets van vroeger op te rapen ze doen of alles gewoon is maar dat is het absoluut niet de schakels van het verleden vormen een ketting die tegenhoudt maar ook één die niet af te breken valt daarom kan ik enkel het raam openen om zonlicht…

Als zij opstaat komt de kracht terug De weg opgaat over de brug naar een plaats waar alle geliefden komen bij elkaar Haar brug ontsluit mijn gehele ziel Haar tocht door mijn geest scherpt hem verruimt hem Zorgen en zonden verdwijnen Kwaadheid maakt plaats Zij verruilt alle pijn voor een bevrijdend blijvend bestand tussen liefde en natuur…

ooit heb ik het donker in je ogen zien bliksemen opkomende tranen die van kwaadheid vervloeien een losbarstende bui waarbij woorden in staccato hun gif hagelen in afwachting van de vallende wind heb ik mij omgedraaid ben weggegaan om jou even de tijd te geven woede af te reageren met regen in een opklarend ogenblik…

Langzaam drijft het kwaad naar boven Als de geest naar de bodem zakt Ik loop met mijn hoofd gebogen Door kwaadheid gepakt Het drukt tegen mijn schedel Het loopt tegen de schedelmuur Het kwaad is soms de hemel Slechts bitterheid smaakt zuur Ik spuug wilde frustratie Schiet de pijlen van mijn boog Kwaad verdwijnt in concentratie…

je schermde stak en prikte in de aanval riposteerde en vertikte in de slag te stoppen toen je mijn bloed vloeien zag ik schermde me af koos stappen terug striemen op mijn rug de degen zwiepte tomeloze woede kwaadheid die ik niet meer kon vergoeden we schermden duel totdat de bel zijn ronde luidde we wilden geen van beide dood…

De droom was echt, euforie zonder grens… Misschien omkeerbaar…realiteit en de wens Blijft mijn droom de kleurplaat kleuren, terwijl de realiteit het zal verscheuren Ik wil je kwetsen, je boosheid tarten Jou in kwaadheid verlaten, zodat ik kan herstarten Ik wil je omarmen, jouw liefde aanschouwen.…

De droom was echt, euforie zonder grens… Misschien omkeerbaar…realiteit en de wens Blijft mijn droom de kleurplaat kleuren, terwijl de realiteit het zal verscheuren Ik wil je kwetsen, je boosheid tarten Jou in kwaadheid verlaten, zodat ik kan herstarten Ik wil je omarmen, jouw liefde aanschouwen.…

ik heb haar toen gekust haar kwaadheid was gesust maar door de jaren heen bleef ik volmaakt alleen want altijd was er weer die vraag toen ze zo voor mij stond wat was er aan de hand?…

Biedt dat geloof van zoveel lotgenoten dan toch de Held die kwaadheid overwon?…

Er is kwaadheid in het hart de kooien die we bouwen zijn geen verdediging maar de gevangenis die me houdt. ik zie hoe ze brandt. Houdt me vast, in haar ogen schuilt de eeuwigheid. Ze dooft het vuur dat al zolang in mij woedt. Ze neemt een brandend stuk van mij en houdt me stil.…

over bestemmingen weg van hier Een vereniging van Oost, West en bier Als jij West bent en ik Oost Met een verzameling lege flessen op de grens Op weg naar grijs Nergenshuizen en een bierpens Waar niemand elkaar gelooft Omdat een kater alles stilletjes verdoofd Een lange rit met vrolijke uitbarstingen Kleine ergernissen, Anderen die van kwaadheid…

Mijn godenlach is weggemaakt door een lawine van kwaadheid die jij over mij heen stortte, in één klap heb je onze hemel het graf in geholpen, bespuugd en driftig aangestampt alsof ik er nog uit zou kunnen klimmen na zoveel geraffineerd doodgraven.…

wonen altijd waren er wel opklarende zachte dromen in een steeds dichterbij komende horizon waarvan de kleur het deprimerende oplost in perspectief met het licht van een stralende zon toch laat ook jij hoofd en schouders weleens even hangen klem gezet en gevangen in een schijnbaar onoplosbaar probleem nooit hebben woede en kwaadheid…

Ik start als een soldaatje door de modder bewapend met al m'n voorraad en geweer, zo breek ik telkens door de linie heen, ik ga, van kwaadheid gemaakt en ben brekebeen. Want alles wat ik doe valt verkeerd uit en de vijand is toch net een onsje slimmer, altijd kom ik weer verkeerd uit de nacht en sta ik op met hartwond en bloedspijt.…

blijft leven Eindigend met een zachte dood Terwijl een goed mens wordt bestolen Veel te vroeg sterft, maar lijdt in nood Kunnen we het niet gewoon eerlijk verdelen Een vaste leeftijd voor iedereen Het leed verzachten voor zovelen Dat is veel eerlijker, niet gemeen Alle ziektes in porties hakken Eenzelfde stuk voor klein en groot Nooit meer kwaadheid…

Eens wou die neef uit kwaadheid Samson kelen, en schopte hem zo lek als een vergiet -de reden was weer schep en zandvorm delen- en Samson voelde pijn maar geen verdriet. Hij ging door ‘t lint, dat valt niet te verhelen en met zijn schep besloeg hij neefjes raap . . .…

Maar een mens zit raar in elkaar zeker een wantrouwende vrouw want toen hij ontwaakte uit zijn dutje stond daar de furie in ornaat: Woest was ze, voelde zich vuil en gebruikt brulde hem toe: je flikkert er NU uit Zo vertrok hij, staart tussen z'n benen Na de kwaadheid, begon ze te wenen Nooit kan ik meer een man vertrouwen zo sprak ze voor…

wees maar stil en huiver ‘t is de wind die om het huis huilt m’n kind ze maakt de wereld weer een beetje zuiver waait de rotzooi weg die zich in en om ons bevindt maar Mam de wind waait zo hard het lijkt wel of ze brult ze lijkt zo heel erg kwaad jouw kwaadheid is daarbij vergeleken zelfs zachtjes en bedaard zie je nu wel lieverd…