Netgedichten

netgedicht (nr. 76.894):

Jouw magische bron

jij hebt nooit
het lijden in je
gezicht laten wonen
altijd waren er wel
opklarende zachte
dromen in een
steeds dichterbij
komende horizon

waarvan de kleur
het deprimerende
oplost in perspectief
met het licht van
een stralende zon
toch laat ook jij
hoofd en schouders
weleens even hangen

klem gezet en gevangen
in een schijnbaar
onoplosbaar probleem
nooit hebben woede
en kwaadheid de
overhand wel spreken
oneerlijkheid en niet
rechtvaardig hun tonen

maar in een hernemen
van energie uit jouw
magische bron verlicht
je gezicht breekt de lach
lijnen die van jou niet
mogen met een knipoog
naar boven die alleen
vrienden kunnen zien