Alle inzendingen over laatste avondmaal

Van zijn berijder Jezus voor zijn laatste avondmaal. Nu nog symbolisch, zoals vaak wordt gezien, is iedere ezel van een kruispatroon in zijn vacht voorzien. In spreekwoorden en in de algemene literatuur is de rol van het ezeltje vermakelijk, schoon en puur.…

Aswoensdag: sluit 't feesten en beesten af en luidt 40 dagen vasten in tot Witte donderdag: het laatste avondmaal brood en wijn wellicht ook vis en vlees leiden naar Goede vrijdag: kruis naar kracht weg goddelijke macht naakt menselijk lijden Stille zaterdag: het ontzielde lichaam rust zacht in het gesloten graf en op Zondag 1ste…

avondmaal nog eer de haan gekraaid had voor het derde bacchanaal in het licht van slangenkuilen en de schaduw van het vallen in het vocht van de verdoving voor nog minder dan een roebel jij je verraderlijk beschonk en je de zaaiers die je zaaide aan je levenswond verdronk…

Je liet de strelingen tot jou komen zoals de kinderen in de bijbel joelend in zijn open armen vielen. Jouw boodschap was minder blij. Mijn maanziek gejank kon jouw oor niet meer vinden Ik gooide die bloederige spons weg Die zoog aan de ribben (Tralies voor de blubber binnenin) En zocht de koudste steen. Samen wandelend naar nergens Knijp…

In Kassel staat een kannibaal terecht, die pond voor pond zijn vriend heeft opgegeten. Daarbij had hij geen last van zijn geweten: “Hij vroeg er zelf om”, heeft hij uitgelegd. Misschien is hij wel misdienaar geweest en dacht hij vaak aan zijn communiefeest.…

Vandaag verdeelt de buit van gisteren vandaag vereelt de huid van jou vandaag beslaat de ruit al gauw met de adem van de angst.…

We aten friet Vier grote friet Drie frikadellen speciaal Twee kaassoufflés Een nasischijf Met zijn vijven…

Er wordt ons elke dag op het journaal Bericht hoe wereldwijd de voedselprijzen In arme landen snel de pan uitrijzen - En dat nog wel tijdens ons avondmaal: Wij krijgen, met ons volle bord op schoot, Het laatste nieuws over de hongersnood.…

Des duivels dienaar, dat had je gedacht Deed zij voor mij, wat God verboden had Sprak met de doden, gaf mij te eten en ik at Was vriendelijk voor mij, in mijn laatste nacht…

Gehuld in mijn scharlakenrood, kom ik bij zilver en bij linnen uw liefde tegen in mijn nood, ik eet en drink bij wit en rood, in U mijn Heer, mijn zonden dood, genade licht uit wijn en brood. Gehuld in mijn scharlakenrood, weet ik bij zilver en bij linnen; een zondaar mag opnieuw beginnen. In 't rode bloed dat U vergoot, wast U mijn kleren…

de gedachten voorgesneden geprikt gekauwd en doorgeslikt het kinderbord onder de neus geduwd met het bevel tot eten het avondknabbelritueel een mondvol grotemensenpraat wie fluisterde werd hard getikt en zou het niet vergeten maar onder tafel - de schoenen stiekem uit - hielden we teengesprekken ons denken in een voetstoot uitgedrukt…

Na brood en wijn op tafellinnen strijken we neer bij jou tussen gesteven wit je bleke handen rusten op het laken je warmte overstijgt de winterkou gebroken is je lichaam, neemt nog geen eten op we spreken over tijd en lijden, over de kerk en wie ons dierbaar zijn de tijden liggen in Zijn handen die ons zal helen hoe dan ook…

dis Komen spijzen voorbij In overvloed, rijkelijk bedeeld Borden vol goede moed Hunkeren jeukende magen Naar verlossing in genade Drijven vier jaargetijden Op een bed van bier en wijn Verstrooit geluid in gordijnen Met verdwaalde woorden bedrukt Wisselt het licht van wacht Quattro stagioni, een erehaag Is er koffie Voor de laatste…

het volle daglicht tekent vlinders in rotsen wanneer je het baren wiegt gereed om te gaan hou van me tot waar de zee ons breekt of geef me korrels als eilanden tussen bruidsbloemen en avondmaal raak me even aan tot de maan ons in de wind zal scheiden schrei geen rozen of stranden vol wolken in een laatste, witte stilte…

stop mijn gedachten in je trommel één zoet en drie hartig merk vanavond wel of je nog trek hebt in mijn avondmaal…

de kille cijfers van éclatante gozers, slimmies en voyeurs die luidkeels op muizen jagen - ook ’s nachts wanneer mijn verbeelding vraagt om gerechtigheid een laatste oordeel het sluiten van de boeken…

De kannibaal, een pot aan ‘t warmen voor ‘t avondmaal, riep met gespreide armen: "M’n lief, kom in m’n darmen!"…

Wat heeft het voor waarde - zijn gezwoeg onder de zon? Wij doen ons tegoed aan 't werk dat zijn hand begon. Hij werkt op de aarde tot aan zijn dood. Zijn lichaam, zijn bloed wordt ons wijn en ons brood.…

Dus voortaan zal ik voor mijn avondmalen Mijn frietjes in de magnetron bestralen.…

hij sprak het brood een zegen brak alles deelde hij uit hij deelde zich mede…

De wind woei om het eenzaam huis In 't laatste avonduur; Toen lichtte een vreemde de klink der deur En zat bij 't open vuur. Ik dierf niet vragen wie hij was En hij gaf teken noch taal; En ik noodde hem niet, maar hij zat aan Naast mij aan 't avondmaal.…

Men heeft helaas geen tijd meer om na vijven Ook nog te zorgen voor een avondmaal. Ben benieuwd hoe lang het nu nog duurt Vóórdat men zijn kind naar kostschool stuurt.…

denken in je moedertaal tikken op je harde schijf lezen voor een lege zaal schrijven als een tijdverdrijf dromen op beperkte schaal leven als een kort verblijf eten van het avondmaal zo red ik het vege lijf…

Kijk morgen weer, vlak na het avondmaal, Want dan is er opnieuw een Pausjournaal.…

Hij wist reeds dat die avond de laatste was En dat ze Hem allen zouden verlaten Verraden ondanks dat Hij vrij van zonden was Door één van hen die bij Hem aan tafel zaten.…

Sinds jaar en dag hoop ik op de laatste dag Één voor één vielen alle mensen om mij heen Te vaak heb ik moet huilen Te vaak heb ik mij alleen gevoeld Nu ben ik blij Eindelijk dit is mijn laatste dag…

De laatste knoop is doorgehakt. Een laatste blik, een laatste traan. De laatste deur hard dichtgeklapt. En zij is zwijgend heengegaan.…

Het laatste bericht uit Stavoren kan Aagje belist niet bekoren. Het laatste ontgaat 'r, want steeds wordt het later. Geen sterveling zal het ooit horen.…

Als je als laatste lacht is er niemand die met je meelachen kan…

Wazig zijn mijn ogen. Beangstigend zijn mijn dromen. Verwarrend zijn mijn woorden. Mijn geduld is op en ik kan niet meer vechten tegen het onweerlegbare Het rechte pad vinden in de wirwar van mijn denken. Kronkelend zonder de rechte lijn te vinden. Hete tranen uit blinde ogen. Gekromde rug door pijn, het prikt tot in mijn hart.…