Alle inzendingen over landtong

Als de landtong zou kunnen praten over het water waar jij in verdronk dan zou de heimwee mij verlaten daar waar ooit de echo klonk maar de moed zinkt in mijn schoenen hier aan de waterkant bij het bos moet ik het rouwproces ontgroenen herinneringen laten mij niet los ze blijven spelen in mijn gedachten.…

leefde strelend in het negatieve schoonheid verblindt door tegenlicht en weinig hoop in tussenwegen verliet ik de aandacht van de landtong aan mijn tenen en sliep de nachten in een dikke mist.…

Een zilte landtong, waait de wind. Een golf, kust, bemint. Laag water, eb in dit geval. Poseidon komt aan wal.…

Een zee veroverde landtongen, golven rolden langs het gehemelte van de horizon. Het water kantelde en langs de randen van de tijd klonk het geklapwiek van vleugelwoorden. Een gedachtegaal floot zich een regenboog in een ruimte van gespiegelde zonnen. Ik trok het licht aan en de maan scheen door mijn dromen.…

De landtong slurpt aan de zee. Verrukt springen golven op. Dit minnespel dooft uit, stilaan wanneer de avond haar sjaal slaat en het land tegen de bergen aanlegt. Restanten van het festijn drijven als verguld glas de haven in. Nog lang pikken vogels de dag al fluitend in.…

recht vaart zijn schip landtongen vermijdend waar wijsheid niet voor anker ligt zegenrijk is hij die de zee der verlokking trotseert voorbij wacht hem de bloem van ‘t schone leven zie, hoe senang en zuiver de lelie open bloeit een minnezang zwelt aan hemelwind draagt verder dan…

Of ben ik mij kwijt geraakt aan de landtong waar ik me in stilte bekwaamde en wolken telde van achter naar voor Een helse vuistenregen maakte me murw en legde hete stenen in mijn gelaat toch regent het zijdeglans en ken ik geen haat Mijn kleding draagt geen namen meer zoals het geschrift mij eens beval om de letter van de tijd te gaan…

Verdwenen zijn de oneffenheden nu de lucht een smeltende toverbal versnoept boven een met veel kleur getrokken landtong, laat haar winters oog geen tranen vallen in het met weids gemak omgeven decor, een intens gevoel maakt zich meester over de stilte met kleine staken schuin omhoog getrokken..…

zelden gaan we samen stormen beuken op een vreemde kust na rotsen splijten op landtongen bijten zijn de golven langzaamaan gesust toch donker ik nog zware buien spiraal jij turbulent in hoge lucht spat ik bliksem tegen puien donder jij steeds consequent maar in ontladen weten we de draden samen weer te vatten jouw warme…

ik denk niet aan jou liggend in natte klei op een verlaten kerkhof ik zie jou lopen op het pad daarlangs tussen de populieren op weg ben jij naar het station dat naar de overkant voert een zomerse dag ooit ontmoet jij mij daar om mij weer te omarmen ik denk aan jou over een landtong lopend vol rust in herinnering ik zie ons…

twee zeewaardige karvelen een kraak met vierkant getuigde mast varen uit de haven van de Zilvervloot een landtong nabij de zuilen van Hercules hij vervalst tijdstip en afstand in het logboek om de matrozen niet van hun moed te beroven op zijn hoed plant hij een pluim, kruipt uit zijn huid waant zich op het grote oosterse schiereiland maar…

.' (en met vochtige ogen): 'Ding dán naar een landtong d'r hand.'…

een beladen woord je hebt het gehoord maar ik bedoel gewoon duiken onder water zoals dat was in de Beetserplas in de zomer 's ochtends vroeg er is niemand vanaf het strand zwem ik naar de landtong aan de overkant en weer terug het water is glad nevel er boven ga je me geloven als ik onder duik onder boomwortels door slierten langs…

Uw netvlies ziet alles in levenden lijve een roodgroene landtong een blauwgele ara een parelhoen walrustand spinvis en haai in het echt driedimensionaal op drift van het landijs van antarctica naar de kusten van zuid-amerika is het niet nu dan wel eens op een keer…