Levend landschap
Levend landschap
schepte je op
mijn vlakke hand
tussen rivieren
voorvoelde jij bomen
brakend struikgewas
voorzag jij van vruchten
sterren
schenen over
de landtong
een tongland
hemelde op
jouw lange woorden
liepen als zandwegen
onder regenbogen
terug naar zelfbehoud
die toen dringend
dijken omringden
jouw geweten
leefde strelend
in het negatieve
schoonheid verblindt
door tegenlicht
en weinig hoop
in tussenwegen
verliet ik de aandacht
van de landtong
aan mijn tenen
en sliep de nachten
in een dikke mist.
Inzender: Henk van Dijk, 15 januari 2009
Geplaatst in de categorie: individu