Netgedichten

netgedicht (nr. 24.046):

Levend landschap

Levend landschap

schepte je op
mijn vlakke hand
tussen rivieren
voorvoelde jij bomen

brakend struikgewas
voorzag jij van vruchten

sterren
schenen over
de landtong

een tongland
hemelde op

jouw lange woorden
liepen als zandwegen
onder regenbogen

terug naar zelfbehoud
die toen dringend
dijken omringden

jouw geweten
leefde strelend
in het negatieve

schoonheid verblindt
door tegenlicht

en weinig hoop
in tussenwegen

verliet ik de aandacht
van de landtong
aan mijn tenen

en sliep de nachten
in een dikke mist.