Alle inzendingen over lederen jas

ik plet niet wat mij ongevallig is maar smeed liefdevol het rond de smidse is het atelier waar ik met balg en vuur mijn passie vond met lederen voorschoot hamers en mijn tangen een volle waterbak waarin de ijzers sissend hangen mijn kunst kan alle tijd trotseren oud roest is de perfecte laag tegen verder oxideren…

Ik zou nog zo graag met je samen willen zijn terug in de tijd genesteld in 't stro met schetsblok en krijt jouw geur in me opsnuivend en die van teer en leder je fluweel zachte neus warm in mijn handen En met mijn armen om je heen zou ik jou dan teder vaarwel zeggen mijn gezicht in je manen die mijn tranen zouden meenemen iets van…

Vier dunne pootjes bleke huid een schaap de sneeuw ontsnapt maar niet de rappe handen blaat het het is lente weg dat kleed die hete jas wil als de zomer was mijn jas vermaakt wil straks een trui wil er graag een die pas net als mijn afpakte jas graag los gebreid dus als het kan een beetje wollig…

ik pel behoedzaam elke schil van je lijf jas na jas ontneem ik je tot aan je naakte kern het doet je zichtbaar pijn en daarom zeker huil je mij…

Ik heb mijn jas maar uitgetrokken zij spande lood om mijn schouders En knoop voor knoop heb ik ontketend wat in het keurslijf gevangen zat Ik heb mijn jas maar uitgetrokken nu ben ik naakt maar zoveel lichter…

Platgekust met tongzoenen smeltend in de mond Overleefd ondanks alle hartvormige geschenken zo van met een pijl erdoor Verpakt met liefdevolle woorden opdat de ijzeren vuist in een zacht lederen handschoen aankomt als een ploertendoder op een hard hoofd In de keukenkast loert het zaadje wraak is de heer Er zijn oorlogen in het verschiet…

Aan elke mode, gril doen wij mee schoeisel en kledij noch blootvoets noch op lederen sandalen.…

Tafel met lederen hoeken. Pas op de plaats. Geblader in een plaatjesboek. De hersens doen vermoeid. Gedachtenstop. Ontmoedigd maak ik mijn ideeën zoek. Een halve dag in kamerjas gewacht op een beweging in de dooie boel. Vergeefs heb ik vandaag aan niets gedacht. Nu, bijna roerloos zak ik op een stoel. Koppigheid volstaat.…

Luister mallerd een redevoering heeft niets te maken met de binnenkant van je jas een redevoering is een vuist maken naar de hemel schijten op de hoofden van je gehoor doe je jas maar dicht voor je kou vat en redevoer niet zoveel.…

Zoveel dat aangewakkerd wordt door het lederen lijk uit het veen, beteugeld, de niet gesprongen sprong van het fossiele paard, men ontdekt een slang: loze komma wervels, het magere gebeente echter, de hoeven te leeg voor het machtige afzetten in het niets, het ontbreken van vleugels, de hoef die het gras niet meer raakt.…

Op schoenen met lederen zool en zijn iets te zware lijf laveert hij tussen nat en glad, onderwijl de sneeuw, maar meer nog zichzelf, verwensend. Geen oog voor het smetteloos wit dat zich kuis aan hem toont. Doof voor het opgetogen geroep van het kind dat zich verwondert om het geschenk van de nacht.…

Ik zie ze al jaren, verstopt tussen leder, leggen ze mijlen af werken, ploeteren, ook voor mij, zo trouw. Plots komen ze in beweging, dribbelen door de kamer, en verdwijnen uit het zicht. De voordeur slaat. Het is niet erg, ik laat ze, vanavond komen ze weer thuis.…

Luisteren mallerd 'n redevoering heeft niets te maken met de binnenkant van je jas 'n redevoering is een vuist maken naar de hemel schijten op de hoofden van je gehoor knoop je jas maar dicht voor je kou vat redevoer niet zo veel.…

Leder raakt de paal scheve voet, doet me schichtig ontwaken 'Robbie Rensenbrink' in den morgengloed Ook 'Dennis' maakt me weleens wakker, zomaar midden in de nacht,'Bergkramp' in mijn linkervoet 'Diego' laat me rustig slapen van hem te winnen maakt ‘t dromen voor altijd goed -------------------------------- W.K.…

de avond is kalmte een fontein van rust zij kust haar kind dat vindt dat de dag goed is geweest zich gewillig in de armen begeeft van Morpheus en de zijnen onder het bed de schoenen van echt leder, iets anders verdragen zijn voeten niet en een lijfje zonder naam nu het van het kind werd ontdaan buiten is het al donker sterrenlicht zonder…

je kwam op een avond om tien uur, het was nog licht verraste me, hing net mijn harnas aan de haken in de muur liet mijn handen gaan over de deuken wreef met een olielap het ijzer vette zorgvuldig de lederen delen je vermijdde me aan te kijken omdat je honger had deelde ik het eten soep met geroosterd brood er was immers genoeg je…

Het lichaam wordt geruimd als afgedankte jas.…

Jas aangetrokken, sjaal omgehangen. De wind waait door de deuren heen. Ik heb mijn raam met touw gebonden, en mijn stoelen op het vuur gesmeten. Bij een lucifer droomde ik van onze allereerste ontmoeting. Het was koud en jij vroeg of ik een flyer wilde. Mijn handen trilden. Toen moest ik al beter weten.…

Voor Els de Bruin Waar zieleroerselen doorgaans Hun plek op de gedichtensite Weten te vinden is de bron Van alle teksten onzichtbaar Opgeslagen op de site van Het innerlijk geweten - Broedplaats van de mooiste Van alle gedachten die spelenderwijs Hun dichtvorm aannemen als een Warme jas die als gegoten past In dit ijskoude land…

Weet je, als we kiezen ’t broze te delen het begin almaar te laten herbeginnen bedachtzaam zijn zonder te bezinnen en chaos scheppen in de rituelen dan laat ik mijn jas voor je open staan.…

haar jas haar warme jas sluit naadloos aan op al haar stille wensen en de liefde, die er altijd was…

Zijn auto, zijn jas, en de post wachten op hem – gestorven of niet.…

Zure afdronk, deze rode wijn Te jong bedorven, daar waar rijpen, zoveel beter had kunnen zijn Ik zag je teder kussen met leder aan je voeten Zo diep je de bal deed ‘crossen’ kaatst nu de leegte met venijn Zure afdronk, dit rotte azijn Te jong gestorven, moet ik begrijpen en bestel louter nog maar witte wijn, Daar in het “rode” geen…

raar Soms klopt ze met haar handen op de grond Zou daaronder iemand wonen Klop klop-klop Zou die Jas heten En het leuk vinden als we Zo nu en dan op zijn plafondje kloppen Ja Jas is overal zegt Ma Overal maar niet bij mij op school Ik heb daar vaak genoeg geklopt…

Als de regen langs mijn haren druipt En de wind mij in mijn jas verjaagt Als mij langzaam het gevoel bekruipt Dat de kou mij persoonlijk heeft uitgedaagd Als mijn haren druipen in mijn nek En ik huiverend mijn jas ophang Bedenk ik tevreden, en dat is gek Dat ik steeds vaker naar dit weer verlang…

Op een avond komt ze aan in het huis van de bewoner alles is van glas de deur de tafel zijn hoofd is van glas zijn voeten rinkelend karkas hij wil drinken uit een glas ziet haar niet komen ze draagt een glazen jas love you tintelt hij ping! ---------------------------- uit: 'Glazen jas', 2007.…

Gezichtje nog wat dieper in mijn jas gedrukt.…

Gedichten zijn als van fluweel Zo zacht, zo teder Rank en luchtig Van lange duur in de herinnering Of soms zo eventjes maar aangetipt en vluchtig Gedichten zijn als messen Gemeen en scherp Zo taai als leder Bot en kluchtig Snijden door het merg en door het been Kwellen soms jaren lang geduchtig Gedichten Zijn slechts woorden opgeschreven…

hij legt schoenen neer als een minnaar uit verboden nachten dweept met naaldhakjes en de perfecte snit van lingerie hij likt en ik ril om verwondering, om onschuld die verdwaalt in ogen het genieten van alles dat lijfelijk past alsof het zwarte leder hem uitdagend roept, bijtgraag en nooit genoeg wanneer hij feest viert…

ik groet je met mijn hoed en met mijn jas ik draag een kruis –je weet het niet je ziet het pas als ik mijn ogen in de jouwe zet en keurig net vouwt zich mijn jas mijn hoed verlicht zijn rand en zacht heel zacht vouwen mijn vingers rond jouw aangeraakte hand…