Alle inzendingen over lente verlangen geluksgevoel

In de verte klinkt het als driewerfsecho, maar wie met de lente luistert hoort teefjesgeblaf.…

Vol verwachting klopte lente sluimerende camelia, prunus, ook magnolia tot volle bloei. Plots blies opgestoken stormwind hun kroon tot rozerode fragmenten verspreid over grastapijt en vijveroppervlak. Veeg ik, gevangen in heimwee dit pseudo sneeuwdek weg. Ook mei wordt snel verleden.…

Ongekend geklop Het is het hart van natuur Een lente ontwaakt. Hoe een ongekende zachtheid mijn zintuigen prikkelt waarbij allerlei vogelgeluiden als een variërende achtergrondmuziek het pad kruisen van waar kleurrijke muzieknoten golven en meestromen met een notenbalk van waar einde nog niet is geschreven.…

Het gras heeft nooit zo groen geleken als vandaag toen ik langs het pad van bloem naar bloem ben gehuppeld, waar ik besefte hoeveel kleur en warmte het leven om mij heen bevat Ik ben door muren heen gelopen en over vele bergen heen gegaan, ik heb aan afstanden gebouwd en opnieuw weer afgebroken tot ik mezelf uiteindelijk heb verstaan…

Spreeuwen koketteren In de voorjaarszon Met hun pas Verworven kroost Bloeiende bloemen Bijen die zoemen Spreeuwen schreeuwen Naar het beest Boom in Boom uit Het vogeltje Is er geweest Vogel verscheurt Gras rood verkleurt Overal veren In de voorjaarszon De kat in zijn sas Vogels zonder troost…

Als een schaduw uit het verleden Huisde je in verre herinneringen Als de vergeten geest in een fles Huisde je er tot de eerste lentenacht Als zachte regen op het malse gras Ontwakende jonge bloesems De eerste bloempjes nog schuchter Langzaam openend tot hun volste glorie Verre herinneringen brachten jou Na een bittere winter ontluikende lente…

Er is wat op komst – ik voel het aan mijn kriebels. De tuin gaat fluiten.…

Er staat een goudhaag in gestolen licht te mijmeren puur water deed hem opzien uit zijn winterslaap. De liguster heeft zijn mantel aangetrokken, ik heb hem stiekem geholpen want de dagen waren mij veel te bloot. Ik heb vandaag een lichtje ontstoken het werkt op ons gemoed; als je goed kijkt dansen de bloemen in hun perkjes.…

Vandaag was ze er weer een beetje sterker, elke keer nog niet warm genoeg het is nog een beetje vroeg maar het gaat er van komen nieuwe bladeren aan de bomen bloemen zullen ontknoppen en vlinders ontpoppen nog eventjes wachten het weer zal verzachten en sterke zonnestralen zullen ons opnieuw naar buiten halen en de lente…

Laat de lente nu maar komen, Nieuwe bladeren aan de bomen. Laat die zachte zonnestralen, Heerlijk op ons nederdalen.…

Het lengende licht slijpt de donkere dagen tot lentejuweel…

Met een penseel teken ik contouren de vormen van een silhouet, dans rondjes op het ritme van kleuren schilder het resultaat in portret. Zie de beelden voor ogen verward in een labyrint, drijven te snel verder worden veranderd door de wind. Teken kleine stukjes ieder een eigen deel, van een mysterieus gedaante tot één geheel. Vingers…

'een lekker vrouwdier van plezier' dacht het mannetje en fier nam hij haar in snelle wip da's pas padden'trek' met stip dreigend stond een stille reiger aan de oever van de plas schudde 't hoofd bij zoveel ijver vond de hartstocht niet van pas hij had ook wel trek in pad bedacht grimmig: 'weet je wat ook al is het dan niet fair…

Een ooievaar kijkt wild om zich heen En vraagt zich af waar de lente blijft Het is dan wel de winter die verdween Maar nog geen zon die z'n stralen schrijft Er zijn wel vaag letters te voelen Maar nog geen woorden en zeker geen hele zinnen Dagen die niks zeggen, niks bedoelen Alleen dan dat de lente later zal beginnen…

neder kijkt geeft leven aan geurende bloem ziet zij niet de jonge blonde nimf die speels ontneemt haar prille lente verborgen in schakerend groen…

de thermometer breekt verzet de zinnen voorbarig rijden mensen in een cabrio in de verte hoor ik op de radio: alles gaat opnieuw beginnen! ik voel de lentelucht in mijn te warme jas en wou dat ik niet zo weemoedig was…

De lente nestelt zich in alle rust, het wolkendek, eerst dik, breekt. Het is stil nog hier aan de kust, waar stilte zwijgend de passie preekt. De nacht voorbij nog stil dromen, maar al waakzaam, met ogen open. Laat de dag maar op me af komen, er is ruimte om te durven hopen.…

de koeien zijn weer los dartelend als veulens grasduinen ze in de wei en loeien luidkeels in rijm... een lust voor oog en oor je zou er bijna een versje aan wijden…

Ze draagt bloemen die niet meer zouden kunnen maar haar wiegen wekt roosjes en ander lief blad tot leven, haar jurk en ik kleuren ervan Geen wasmiddel kan daar tegenop…

opnieuw te leen ook mij raakt het voorjaar de huid telkens denk ik vooraf schenkt de natuur mij opnieuw haar bruid als de winter voortgaat in koude draf vandaag slingeren mijn wegen langs omploegde, gestreepte velden ik voel dat het staat te gebeuren langdurige somberheid wordt verdreven beslotenheid heeft me te lang gekweld de lente…

de bloesems strooien roze op vers gedolven graven een vlinder daalt behoedzaam neer een bloem blijft toch een bloem en merels mogen onbeschaamd deze rust verstoren de zon schijnt in geen verschil voor levenden of doden…

De lente komt we raken bevangen door licht luisteren gaat in zingen over kijken in springen zien wordt blijheid en ruime adem het duister blijft achter zonder groet als niet de kleine oude stem over het bos zou praten waar bloesem groeit uit herfsten zonder einde…

Zoals je leefde met al je vingers lente sprak je ogen plukten bloemen waarin de zee mij overspoelde, de taal waarmee je zwijgzaam de tijd deelde, vermenigvuldigde.…

de morgen tooit zich bleekgroen gesluierd een haag fluistert tegen glimmende grassprietjes een lentemorgen kan er alleen maar zo en niet anders uitzien…

een spel van kinderen van de lente, ze zijn jong of oud, het maakt niet uit hun lint is toch het enige dat wappert rond de boom een nieuwe ongekende lente een uitgesneeuwde menigte en te verfijnen muziek vormen beelden van vreugde verwachting, zelfs verwondering van noen tot middernacht geselt verzoening de harten van afgestorven wintergeesten…

Hier en daar een compliment teneinde positieve energie wordt opgeladen en vleugeltjes ontwikkelen tegelijk heb ik een grote bewondering en verwondering voor al wat je doet nu en morgen O mijn liefste Lente, hoe (on)grijpbaar en mysterieus je ook bent; ik zal er altijd voor je zijn.…

Hier en daar een compliment teneinde positieve energie wordt opgeladen en vleugeltjes ontwikkelen tegelijk heb ik een grote bewondering en verwondering voor al wat je doet nu en morgen O mijn liefste Lente, hoe (on)grijpbaar en mysterieus je ook bent; ik zal er altijd voor je zijn.…

waai maar, blaas je warme adem over het bevroren panorama laat het groen vorstelijk ontdooien ontneem de koude haar gezicht geef de zwaluwen weer vleugels om de lucht zwanger te bevolken zodat ze met dartele duikvluchten het hemelse blauw versieren verleid de nog geloken bloemen zich nieuwsgierig open te stellen door ze windzacht…

Je nadert lente Ik voel je hoor je in vogels zie kale takken langzaam groen tooien weidevogels flikflooien de zon sterkt fooien op voorzichtig terras wacht op straks ik voel je lentezon tooit ons in vruchtbare kracht.…

~~~ met sierlijke danspassen zweef je door de bossen jong blad dwarrelt speels rond je gracieuze verschijning dartel als een wervelwind beroer je de uitgestoken takken vrijmoedig blaas je het lentegroen tot een vrolijke choreografie warme briesjes tover je tevoorschijn gevuld met hete zomerse beloften jij laat je niet vangen door…