Alle inzendingen over lente-gloed

- Is het een lente-gloed die dóor me gaat? Hoe toch uw strak gelaat me rillen doet... ...'k Voel me zo vreemd, - zo vreemd bevángen zijn... Uw stille stemme fleemt als zoete wijn.…

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende duister Toont lieflijke pracht: Want de aard groet uw luister, Vorstinne der nacht! Geen nevelen betrekken Uw Goddelijk schoon; Geen schaduwen dekken ’t Azuur van uw troon. Vol glans zijn de blikken, Waarmee ge op ons staart…

Geeft vreugde in het oud gemoed, brengt mij de lente heel nabij. Laat me opnieuw verlangen, maakt me weer jong en blij. Buiten geurt het overal, met prachtig tere tinten. Met bloemen zonder tal, die uit de aarde spruiten. Het lauwe windje speelt, de lucht is vol met fluiten. Ik kan alleen maar zwijgen bij al dit jubelend lentespel.…

Lieve Lente, wat was je ver weg op zoek naar het nog niet gevonden paarse paasei. 't Kwam uit een planten- pot verstopt achter de bruine hoop Ijdele herfstblaadjes in een hoek gedreven door koude harde wind; er kwam maar geen verlossend einde, lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…

dan de lente ons weer!…

De blauwe regen op ons pleintje, tooit zich wazig groen. Zijn lange vingers tastend, naar de warme lentezon. Hij moet zich haasten, 't is al April, dus niet gewacht. Nog maar enkele weken, tot zijn bloesempracht. De merel wil zo graag Zijn nestje bouwen. Terwijl hij wacht op zijn dichte bladervracht. Bij het dalen van de avondzon,…

Het voorjaar spreidt zich uit, met een tapijt van bloemen. Fel kleurend in de vroege lentezon. De donkere aarde dekkend, sierend, als op een feest. Daarboven jubelen weer de vogels, driftig trillend in hun liefdesgloed. De mens aanschouwt dit sprookje opnieuw, met grote vreugd. Het doet opnieuw een snaartje trillen in een wat oud gemoed…

'Een nieuwe lente en een nieuw geluid' Ik laaf me aan de Mei van Herman Gorter De dagen langer en de nachten korter De appelboom loopt al een beetje uit De laatste dagen voel ik me... 'Al dente' Straks ook nog naar de tandartsassistente!…

Van vorst, ijs, sneeuw en kou is het buiten bijna lente zie ik de narcissen staan en de sneeuwklokjes parmantig. In amper een week tijd, van ijs en vrieskou naar zomerse temperaturen tulpen in vazen en zon op de muren.…

Een kloppende specht vogels vliegen met takjes woningzoekenden…

De lente ontwaakt.…

De kerstster is reeds afgestorven de lente krokus bergt nog zijn hoop de goeie voornemens zijn verworven en een nieuw licht dat weer belooft het liefdeslicht van Valentijn dat als een vlammend vuur een rode gloed weerkaatst over d’ aarde de kerstboodschap iets langer bewaarde hij wil warmte en genegenheid brengen aan hen die vandaag…

- o Lente, die daar tiert in 't vreugde-hijgend streven; Lente, blij-flakkrend zijn van wijdse heerlijkheid; Lente, die 't broeiend vuur van 't bremstig gloren zijt dat ik, tot zang en daad, door hoofd en hand voel beven; Lente, o Lente in de macht van gloed-zaaiende goden; gierend uw wellust bij het zwoegen van uw willen: ik, zat…

Het is maar goed dat je in de lente, zomer en herfst van je leven niet weet, hoe je in de winter van je leven belazerd wordt.…

De nikkelgrauwe winter is vergangen en bloembollen ontwaken ondergronds. Ik zing een lenteliedje, binnensmonds, heb net een nieuwe nestkast opgehangen. Straks zijn er vogels teder aan het minnen, nou ja, hij dringt brutaalweg bij haar binnen.…

wanneer de zon straalt in mijn kamer en de vogels zingen hun mooiste lied dan weet ik dat de winter mij verlaat omdat lente voluit bloeien gaat dan open ik alle ramen en deuren en zing ik uit volle borst mijn… lied terwijl ik volop kan genieten van een jonge lente die priemt... in al zijn geuren en kleuren…

loopt de schaduw voor me uit die zich niet laat vangen zozeer is mijn verlangen zodra ik op de bloesems van de lente stuit…

Lieve krokus, je bent mijn voorjaarsstempel in mijn tuin, met kleurige kelken in je kruin. Je vervangt de wintertinten, in levendige slierten en linten. Een palet van lichtblauw en fel geel in de ochtenddauw. Je nestelt zich tussen de ontwakende planten, met een lachend en stralend gezicht, langs alle kanten.…

Hun geur vermengt zich, met de geur van blauwe regen, overdadig bloeiend in de lentezon steeds weer kom ik nu de lente tegen. De mezen komen kijken. Duikelend en tuimelend om en om. Hun nestjes zijn al uit. Ze geven mij een fijn gevoel. Terwijl ik rustig toekijk, vanuit mijn luie stoel. De mand met violen doet ook mee.…

velden ik voel dat het staat te gebeuren langdurige somberheid wordt verdreven beslotenheid heeft me te lang gekweld de lente opent vernieuwde deuren…

fluister zacht tegen de nacht dat ik je teder in mijn naaktheid wil leggen als wind die nooit het einde van de lente kent en hunkerend vrije dromen laat ontluiken boven de rode gloed van rozenvelden daal langzaam met je handen op mijn schouders als je bloemblaadjes tot hemelbogen zaait ik zal je haren betranen met het maanlicht…

In de fonkeling van de nacht toen we passioneel verwikkeld lagen, die mooie dinsdagnacht overspoelde mij een gloed van welbehagen.…

ze ademt in de stilte van haar lach nog slapend draait het gezicht naar licht vertederende zachtheid kleurt een warme gloed stralend openen haar grijsblauwe ogen waar de laatste dromen liefde beloven voor je weer helemaal onder de mensen gaat komen…

En je hart een warme gloed krijgt Gewoon omdat je me hebt gekend…

sereen wolkt avondlicht met lange schaduwen voorbij de drukte van een hectische dag nog speelt een gouden gloed door je krullend haar waar wind zijn laatste adem blaast vaag ritselt wat verdwaald papier op luwte plekken in het definitieve setten een verre schreeuw wiekt weg in echo kaatst de kreet het is voor vandaag wel…

o rouwgezel, gij loeit de schaduw van de aaibloem nog met tussendoor het prangen onzer loodplooien (ooien) (o in) (o n), gij hoogacht het leegpletsen in de klaproep der handen (nden) (n d) (e) en in de nijdnaad van het scheurschip, bij de glijzangen der zinkzuchtigen, hun behangsel week na week afvallende hun wegkrasvlees (asvlees) (aees…

Uit ronde borst klinkt borrelend omhoog, ons vroege lente’s vreugdelied. Schril tjilpen de vogels hun eerste voorjaarszang, waarvan ik met volle teugen geniet. De winterse kale takken langs de weg, beginnen langzaam te ontluiken. Tere knopjes in uiteenlopende kleuren, zullen weldra hun bloesems laten ruiken…

de kaft voelde in vreemd ervaren buitenissig aan pagina’s ademden stilte in een sterk verschraalde lucht hoeken waren met zwarte duimen viezig bedrukt nog las ik niet letters glansden een koortsige gloed de sfeer voelde totaal niet goed in zwaar beladen zijn kanttekeningen kruisten rood gevlekt onleesbaar schrift weerhielden…

we hebben handen gepakt zijn het gesprek aan gegaan kwamen elkaar tegen op onbekende wegen in toevallig ontmoeten deelden vergezichten waarin wij dezelfde essenties op pikten in completeren ervaarden wij wat wij al tijdenlang misten we voelden de wereld in warme gloed dat deed ons beide zo goed lachend zijn we samen verder…

Na een lange tijd hebben we elkaar terug 'gezien'. Verbaasd was ik, toen een glimp van jou mijn hartje in een magische zomergloed omtoverde; en ik niet goed wist wat te doen. Jij wist het evenmin; en keek dus maar de andere richting op. Een koude herfstwind blies door mijn gloeiend hartje.…