Alle inzendingen over leven OR waken

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Mijn kat die zit te waken bij mijn vissenkom hij kijkt dan strak naar binnen hij kijkt niet op of om. Zo zit hij strak te loeren naar dat vissenbeest als die maar wat naar boven kwam was die er echt geweest. Zo zit hij dan te waken en soms wel urenlang het vissie dobbert rustig voort het vissie is niet bang.…

Golven rennen over het lage land wolven komen van de bergen een kinderstem in de nacht bovenkomend in een wak tussen dromen en waken (boven aan welke kant?)…

haar adem verstomt, magie ontwaakt in het holst van de nacht stroomt energie en kracht dwars door het leven heen hij is daar, hij laat haar niet meer alleen. Energie golft door het leven geen angst en beven samen slapen, samen waken samen, het leven maken zij geeft hem woorden blijf bij mij staan, ik wil je nooit meer laten gaan...…

blauw strakt de hemel in noordoostenwind zie de rietkraag wuiven hoor schaatsen schuiven ruggen diep gebogen in gedogen tegenwind langs het wak waar je de vogels vindt ben gestopt heb mijn maal gedeeld zij waren met zo veel in samen overwinteren ben ik gegaan nog wakken zij in overleef…

de singel kronkelt rond de stad de kinderen rondom de wakken…

op zoek naar een wak waggelen twee witkonten net geen zwanenmeer…

Tussen waken en slapen in waant hij zich in een wereld van gebroken glas.…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

nog zie ik de opgeheven hand kan er niet mee leven zij blijft zweven voor mijn geest en deelt de wegen die ik neem nooit frank en vrij jij bent er in verschijnen altijd bij is het een waken of daalt de hand opeens in keihard raken jij kon mij geen vingerwijzing reiken ging dood zonder om te kijken…

alle stemmen zijn uit haar verdwenen achter de binnenste muren waken ze ze wassen haar ze schreeuwen snikken huilen en roepen leggen haar in het stenen veld van geesten en goden waar niemand zo licht zo stil kan leven in het oog van zon en maan een vaalwitte valk bidt in de lucht…

Linde bladval over oude graven het stille herdenken in november wake…

Zij staan overdag paraat zij waken 's nachts zij slapen als het gaat ze zorgen als er gezorgd moet worden ze troosten als het nodig is ze doen wat er wordt gevraagd de zorg eindigt pas als het stopt de zorg stopt pas als het eindigt de zorg houdt pas op als zij zelf komen te overlijden als een afscheid komt van hem of haar een leven lang…

Tussen slapen en waken, bestaat niemandsland. Wat oud geworden is, wordt er weer nieuw. Gedachten kan ik er sturen, terwijl hier niemand stuurt. Zelf ben ik niet aanwezig. Hier is niets en iedereen. Er is hier geen leider, die ons leidt. Tussen slapen en waken, ervaar ik eeuwigheid.…

is slaap te verkroppen mis ik dan de dag niet dus ik waak totdat door ledigheid mijn hoofd wegzakt…

En als uit een wak aan de hemel komt het zonlicht Blijft hangen in dit dicht want blij levensblij.…

ik heb mezelf in morgenstond en bij nacht zomaar in een ander leven gebracht daar lig ik koud in een ander bed en hoop vurig dat ik het red want mijn aarde is nog ongewarmd en toch voel ik mij omarmd door een kracht die in mij is dat ondanks dat ik alles mis met de koele aarde onder mij die me wakker houdt ik vrij en eenzaam waak en zucht…

Proef..., proef het leven, geniet, je leeft maar even! Slaap..., slaap maar zacht, ik waak over jullie, iedere nacht!…

Ben nog even langs m'n levenstuin gelopen meewarig licht ontdaan het hoofd geschud en voel me minder treurig als toen ik er nog woonde was dat de droom of verschoon ik nu een dubbel leven waak over mij ga met me slapen totdat er bossen blijheid fleuren en je wintertuin groeizaam wakkert zonder deze droom te storen.…

de nacht is donker van mijn dromen maak me wakker voor vandaag geef me licht dan kan ik bij je komen want ik verdwaal ook als ik waak ik besta alleen uit kleuren angst krijgt geen gezicht ben alleen met al dat licht ik wil het leven vaak niet weten droom liever in mijn eigen kleur als ik het licht niet meer kan weven sluit…

Kom toch te bed, en slaap en waak in dit gedicht. -------------------------------- uit: In duizend kamers (2006)…

ik zag kou in het licht kristal van je ogen je hand rijpte witte vingers gebogen in blauw toch ademde je de condenserende damp van het overgangsland ging een bevroren leven jouw dood voorbij jij ontsnapte door de lach aan het eind van de tunnel waar licht en warmte in wake op jou hebben gewacht…

Wat is er meer dan toen en nu in weergeven doen ja bij de belofte waken van alles wat te maken? Wat is er meer dan ooit meer dan nu aan tijd strooit het leven volmonds te smaken en de loze dood te wraken? Misschien dat ik ooit nog mezelf in jou hervind jij mij en ons verbindt dan is bestaan terecht toch?…

als nachten vergaan en dagen vervliegen blijft mijn liefde in een doosje met hartjes bestaan als engelen hen beschermen die waken over mijn geliefden kan mijn hart rustig kloppen zonder een klop over te slaan als duiveltjes komen dan zullen engeltjes vliegen en ze verwoesten en verslaan dan zou zijn leven in dit wereldje van haat en…

Dromen komen soms tot leven Hier en daar dralen ze om ons heen Ze lijken te glinsteren en vervullen harten met hoop Hier ben jij geland Gehuld in liefde en warmte leef je om ons heen Je oude hart klopt gestadig Je woorden zijn sterk, je gedachten jong Verlaat nu niet dit pad dat hoop ons gaf Waak ons niet uit deze droom…

Mijn beschermengel Waar je ook heen gaat en wat je ook doet, weet dat ik altijd over je waak, en zal je beschermen en leiden wanneer het moet...…

Zo gewoon ben jij ben je daarom dan ook zo bijzonder misschien ik waak er voor dat ik dit bijzonder als vanzelfsprekend ga zien…

de dood draagt geen schoeisel het bekokstooft haar tijd in nieuwbakken manoeuvres een overkoken van het bestaan het waken van leven afgelast anoniem in een zoete val je blik verloren in het laatste licht in een omhullende eindeloosheid ver ginder in de schoot van stilte bewaar jij je herinneringen in een hemelsdiep verlangen gapende in…

Eenzaamheid is onuitgenodigd gekomen zomaar in mijn waken en dromen hij heeft zijn jas uitgedaan en zich gezeteld in mijn lichaam genesteld in elke traan die ik zo nu en dan pleng in de hoop dat hij weg zal gaan verankerd in mijn ziel laat hij zich niet verjagen zelfs niet op zonnige dagen het staat buiten kijf zo moet ik met hem leven…

Je belooft te komen in een roze of een blauwe droom jouw wiegje staat al op een troon Een engeltje is reeds aan het waken en zal je met Zijn rijke zegen door het leven blijven dragen. Wij gaan je met liefde omringen nu je ons hart onverpoosd laat zingen.…