Alle inzendingen over licht

Soms zoek ik in mijn droom naar een woord en ik weet dat het niet bestaat ik kan het niet toveren Soms zie ik iets dat ik zoek ik leg mijn hand erop ik voel het zacht, zacht als licht als liefde meer als licht Ik word wakker en ik zie het licht, liefde, ben ik wakker? ik twijfel.…

Wit Licht....…

de nacht is donker van mijn dromen maak me wakker voor vandaag geef me licht dan kan ik bij je komen want ik verdwaal ook als ik waak ik besta alleen uit kleuren angst krijgt geen gezicht ben alleen met al dat licht ik wil het leven vaak niet weten droom liever in mijn eigen kleur als ik het licht niet meer kan weven sluit…

twee mannen zijn bezig met het optuigen van een kerstboom nou ja kerstboom... van die lange lichtslierten die hoog vanuit een mast schuin naar beneden hangen ogenschijnlijk lijken ze aardig aan elkaar gewaagd hoewel de één bij nader inzien meer actief is dan de ander wordt het vergoelijkt want tenslotte is het bijna kerstmis…

ze vouwen het geluid naar voren omdat de tijd iets achterblijft je wilt weer eerlijk spelen stralen in je symfonie van licht klanken met zovele delen schitteren in je vergezicht…

Mimi snort al een half uur op mijn schoot op de wc waar ik haar zit te strelen omdat het onweert Voor haar geen angst ik ben een goed mens dat weet ik zelf mijn kant is de goede kant van de streep onder de deur het blauwe licht van de bliksems en de rommelende donder het zwaard van Michaël dat het kwade scheidt van het goede…

de schaduw die we zo lang als maar mogelijk voor willen blijven zal toch eens de zon aan het gezicht onttrekken tot die tijd is het jagen van licht een van de betere tijdsbestedingen…

Ik doe het licht aan en zie: de wereld bestaat – uit niets dan stofjes.…

in zachte tonen wil ik bij je wonen jij bent mijn muziek je klankt mijn kleur mijn antwoord is de geur waarin het voorjaar danst in lichte toets laten we lente komen genieten elkaars dromen we gaan niet voor finale allegro en adagio zijn te speels we hebben vele jaren in te halen nu roffelen de pauken en het slagwerk is gedaan…

natuurlijk wil ik met jou lente je bloemen geven in hun bloei het eerst groen dat zichtbaar wordt jou schenken als mijn liefde die steeds groeit in een lichte zon die dagen langer maakt en in haar stralen steeds meer warmte draagt geef me het voorjaar in je lach, het zacht ontluiken van je hart dat al zo lang bevroren is mijn…

wie meent dat er een einde komt een einde aan mijn liefde voor jou weet weinig van gehechtheid zijn aan wie jij mij bent geworden en gebleven jou stem hoor ik nog elke dag bij het slaap gaan en wakker worden als vogelzang in de vroege ochtend die ik niet vergeten noch missen wil als een oase van rust en warmte die jij mij bent en…

als ik het licht kijk van de lampjes en lichtjes die ons verlangen wakkeren vlammen kleine vuurtjes groot wat wij liefst bij ons hebben wie vasthoudend loslaten warmen zij hoofd en hart zoals alle dagen de liefde leven in beweging brengt dat niet gemist kan worden…

Lichtend licht aan ons gegeven…

in het grijze licht braken ganzen door de stilte heen de zee hield me vast knagend aan de grenzen van het land twee wilde hazen een verborgen droomboom het andere licht…

Zwart ontleent zijn kracht aan een duistere macht Het ontbreken van helder licht heeft mij naar binnen gericht De avond is zeer nabij de geest van de nacht aan zijn zij…

----------------------- ------------------------------------ regen op het raam een wolk schuift voorbij de zon de meeuw zweeft op licht. ------------------------------------ ----------------------…

donker in gedachten ervaar wat je dan wordt verteld het stille mysterieuze van de nachten laat ons ervaren hoe het met ons is gesteld wij zijn een groot wonder uit een ver verleden en daarom heeft de mens tot op heden in z’n aard zowel kantjes van licht en van donker…

Ik heb genoeg emmers gedragen vandaag Soms zijn ze zwaar Niets aan te doen Ooit zal ik wel iets ietsje te weten komen van wat de inhoud was en dan blijft het de vraag of ik het eerder had willen weten In bed stijg ik op mijn paard, mijn banier in de houder, wapperend in de vaart van mijn wensen oplichtend in de nacht van onmogelijkheden…

De aarde ligt eenzaam en begraven onder een ijzig web van dichte mist en niemand die zo’n dag wil bewaren van wolken, treurnis, zonder licht.…

als het licht uitgaat en het donker toeslaat waar gaan we dan heen?…

licht en lucht raken elkaar over de daken van de wereld het gezicht van de slapeloze zwerft omhoog alsof hij wacht op iemand of iets hij zinkt in zijn bed terug en licht de dagen…

op het strand breekt hij als hij overrompeld wordt door een verlangen naar zijn Ithaka verlangen naar het goede mooie het ware a paradise lost overvallen door pothos smachtende tranen een hevig heimwee sluwe arme Odysseus de beproefde reis de dag is helder het licht is van porselein de queeste voorbij…

Hij was iemand van vroeger Had een ribbenkast van staal Liep in honger en kou Zonder zichzelf te breken Maakte geen enkel geluid Hij was overal waar scherven lagen Hij lijmde het licht…

is er niets wat dit verstoort Maar op turbulente dagen wanneer gedachten overheersen emoties de regie nemen vervreemd ik van mijzelf Gevangen in zelfreflectie betrek ik alles op mijzelf een duister gevoel dat ik van mij af wil schudden Kleuren, woorden en klank buitenlucht en natuur balsemen mijn ziel en brengen mij terug in het licht…

in de winter begrijpt hij -het heeft lang geduurd- dat in hem een zomer huist het gras tillt de sneeuw omhoog -in trage kleine tijd- het licht raakt hem aan tilt hem uit de duisternis…

Het is een wonderlijk zicht om hun ontwakend licht ver weg van dichtbij mee te maken in het donkerte van een sluier Onlangs heeft men afscheid genomen van de zon bij avondlucht die zich graag laat vullen of voeden met fonkelingen in klein- en groot formaat.…

stroboscopisch licht verblindt alleen je schijn blijft hangen verlangen tekent wit verborgen passie in een grauw gezicht gespannen dagen ogen in wellustig dansen mannen uit je laat je vangen in het zwart van schaduwen ik zie je lippen missen als liefde sterft in geluid…

zomaar bij je zijn in een flits zonder schaduw in een auto die knippert met zijn licht in wolken die regen dragen vlakkend langs de hemel jagen in de laatste zin van een gedicht zacht je lippen kussen daar het rode leven zien speels je tong er even tussen zomaar in je ogen duiken alle luiken sluiten en versmelten in…

zij weent gebroken voelt het die plek waar liefde zich bevindt door pijn overmand tast zij in het duister niet wetende of het ooit nog helen zal zij slaat haar ogen op bidt naar de hemel of verlossing nabij is een zonnestraal breekt door het donkere wolkendek laat haar weten dat licht er zijn mag na een tijd van duisternis…

eens zag ik een man met een kindje voor op de fiets en ik zag zijn gesloten oogjes hoe het kleine hoofd dommelend naar voren viel hoe de wind zacht door zijn lichte krullen streek ik zag de zwijgende vader boven het kind hoe hij oplettend met vastberaden handen de weg naar huis reed ik zag hoe een stroompje kinderspeeksel traag…