Alle inzendingen over licht en duister

O heilige plicht als je wilt dat ik luister breng licht geen duister…

Die met verblindend licht Het duister splijt in Gelijke delen en Ons het licht uitdeelt Ons deelgenoot maakt Van het eeuwig vergezicht…

ik switch geen schakelaars meer naar licht of duister geef mij de schemering waarin ik mezelf kan zien geef mij de aarzeling van het omdwalen geef me de hoop van het niet vergeten zijn…

Niet meer dan een geest klopt aan, wordt opengedaan vlijt zich in het hart zacht als water uit de Dode Zee Spreekt met haar stem in haar gedachtengang licht het duister op stilt bijna alle pijn…

In lichtend spoor langs rechte wegen gedroomd geluk gevonden leven langs lijnen van verheven banen niet slechts het licht ook duistere tijden gaven mijn zijn in schaduw aan.…

lonten zijn er om aan te steken kaarsen moeten branden en geven licht in duistere dagen dus steek ik een kaars aan en weldra scharen wij ons rond het licht zó voelen wij ons verenigd en vinden de weg naar het morgenlicht…

Geen licht zonder duister geen zon zonder maan Geen muziek zonder noten geen komen zonder gaan Geen yin zonder yang geen leven zonder dood Geen begin zonder einde geen klein zonder groot Geen hart zonder liefde geen winter zonder kou Geen slot zonder sleutel geen mij zonder jou…

tussen licht en duister zucht ik 't is het eeuwig onbeantwoorde geen mens zal het ooit weten en alles wat geschreven van vandaag tot het begin blijkt tevergeefs verloren elke poging weer opnieuw zal nimmer ons doen vinden opdat we blijven zoeken…

Elke dag opnieuw te mogen zien hoe licht door duister schijnt als afscheid van de nacht. Zien hoe lichte gedachten, zwarte spinnen verjagen uit spinsels in ons brein. Geluk te mogen ontdekken in wonderlijke contrasten. In stralend hemels licht. In het zwartste duister. In het lief en in leed.…

Zwijgend kijkt zij van licht naar duister geniet van elk mooi moment soms glijdt er een kille huiver wanneer er plots een haas langs rent toch wil zij de kleuren bewaren voor de dagen somber en lang bladert dan peinzend in haar fotoboek vaak met weemoed, soms wat wrang…

Waar aarde niet is geschapen of zee niet gegoten is zelfs lucht tot niets geworden licht in duister is verdwenen nacht zich te sluimer heeft gelegd verdwijnt ook kosmos in zwart gat is materie nergens te vinden kan energie nooit bestaan zou ook maar een kern van leven in chaos van “Big Bang” vergaan.…

Daar branden lichten in duister - de gouden-gele, die lichtlijk dansen vol luister door 't windespelen. Door straten rammelen nog karren, waar hoeven klinken ; aan hoge hemel de starren zo stille blinken. Goud-licht aan alle de zijden, omhoog, beneden - het doet mij leven in tijden, lang, lang geleden.…

Lieverd, hier een licht dat duister verplicht om warmte uit te stralen En mij na vele uren het humeur doet herbepalen Het kaarsje doet mij enkel denken aan een beeldschoon iemand en het zachte wijsje op de achtergrond zal mij nooit vervelen. Wit rode kaarsjes op kaarsenblad branden en ik vergeet even mijn verdriet draag het op handen.…

hoe vaak heb ik vergeefs getracht mijn denken te verwoorden met lege zinnen zonder kracht die in hun kiem versmoorden hoe zeldzaam is een goed gedicht dat helder aan de hemel staat zoals een ster die door haar licht het duister met gemak verslaat ik blijf op zoek naar het geheim dat mij voorgoed zal tonen hoe ik het huis van mijn gerijm…

Het zwevende brein maakt draaiend licht en duister om het lichaam heen: wijd en verrassend, eindeloos geheimzinnig, gelijk het heelal... Maar opeens treft zij nuchter en voldaan het hernieuwde ik.…

Gegrepen tussen dood en leven Tussenin daar waar licht en duister spelen Zij zijn eenzelfde rol aan het uitvoeren Samen, dansend om ons heen De een waar een angst voor aanwezig is De ander die gewenst is Eenieder die ze verwisseld Een ander die ze wenst te wisselen Lichaam bewegend Dansend op het oerritme Laat het zich begeleiden Zoals…

Tussen licht en duister loopt een schemergrens. Hoorbaar, in zacht gefluister van ieder mens. Jij goed, jij slecht, drager van schuld. Jij fout, jij recht, in onschuld gehuld. Bevroren prikkeldraad, ommuurde waarheid. De laatste dageraad die licht en donker scheidt. Op de dag der wrake is angst een voorteken.…

De dag dat licht en duister wisselen in een flits beantwoordt zonder luister wat de eerlijkheid gebiedt. Het zeker te weten maar soms even niet. Geklop op de deur, geluiden zonder gezicht. Maak je ‘m open of hou je ‘m dicht.…

Leef liefdevol, zachtaardig Een heksenleven waardig Breng licht waar duister woont Want goedheid wordt beloond Begroet de Zon en laat hem gaan Bij het verschijnen van de Maan Houdt sterren steeds in ere Om wijsheden te leren Begin altijd bij het begin Vanuit de schoot van de Godin Alleen daar huist er vrede Van heden en verleden…

waar dansende vlammen in roodgele gloed geknetter van dennenhout de stilte overheerst speelt schaduw op de muur een spel van licht en duister voelt mijn hart de warmte van geborgenheid waar een kind in rust wensen weet vervuld om de nacht die moet komen met liefde omhuld en twinkelende lichtjes sterrengefonkel kilte verdrijft in…

Gekooid gevangen in uren van verwachten verliest de morgen haar eerste adem in het laatste streepje licht waar duister haakt in eenzaamheid schuift de nacht het venster open en sluipen dromen nader zacht toegedekt door een heldere maan omarmd door reeds vermoorde gedachten smoort het donzen kussen de laatste ijle kreten…

Laat mij het donker niet versterken hef mijn handen ten hemel op zodat het licht het duister voor altijd zal bewerken en het steeds weer Pasen wordt.…

kind van het licht waar duister moet wijken bemind door de maan onthul jouw bestaan vervul onze droom met zeeën van wensen wees het verlangen verlicht ons hart heers over nachten ongrijpbaar zacht fonkel jouw pracht sterrenlicht fluistert het leven in nachten vol hoop schenk ons de liefde breek jouw val…

Lage zon in hoge sferen het licht dat duisterheid verlicht mijn route naar de droom waar het uitzicht nooit vervaagd.…

in duisterheid…

Wat draagt ons door de dagen, vult de uren met licht of duister, vreugde of verdriet? Zijn het de uitgestoken handen, warme vuren of is het toch dit alles ook weer niet? Is er wel iets dat heimwee kan genezen wanneer de ziel haar oorsprong niet meer ziet?…

Mijn mond sprakeloos klanken verloren tussen licht en duister laten zinnen zweven zoeken een weg naar het onbereikbare de wil om te aanvaarden dwaalt doelloos door wanhopige gedachten naar het zijspoor verduisteren het zicht op de toekomst waar gevleugelde woorden samenkomen in het opnieuw ontdekken van het heden…

De zielen onder zijn gezag zij gaan van licht naar duister of wezenlijker juister zij reizen naar de nieuwste dag. De ongekende dageraad door Charon aangeboden hij lenigt alle noden en lost de laatste levensdraad. (bij het schilderij: Die Toteninsel - Arnold Böcklin)…

het zal allemaal gewoon doorgaan ook na ons leven blijven er nog meer dan genoeg gedichten te schrijven met een goede afloop ik ben niet van plan zorgelijk te doen over poëzie,want er komt geen einde aan deze verslaving woorden zullen als aas door de ruimte zweven op zoek naar hun dichters in lichte en duistere vormen wetende om er iets fatsoenlijks…

De dag wacht op de avond licht wacht op de nacht rumoer verlangt naar stilte rust na arbeid wordt verwacht tijd blijft eindeloos draaien kent nooit een weg terug wisselt met licht en duister gaat dan traag, dan vlug dagen slijten door de tijd van ritme in licht en donker wachten in ochtendstond op einde van stergeflonker dan wacht…