Alle inzendingen over lichtpunt

Scrub de negatieve laag die de open geest met lagen vuil bedekt de positieve grondlaag gevangen houdt in angst voor toekomst vrees voor realiteit lichtpunten saboterend tot schemerduisternis zonder helder perspectief Laat me weer in de spots met open ogen blaren dansen rond de liefde haren verschroeien rond m’n hart…

bestaan met afstand, hij blijft afwezig van contact dat hem vleugellam zijn levensdoel verliezen laat zoekt hij de simpele waarheid te vinden in de ruimte, hij is een fladderende astronaut in zijn heelal van vrijheid onaangeraakt en onbedorven vindt hij in volle kleurenpracht de kracht tot sterven te komen in zijn zelf verzonnen stralen lichtpunten…

Zonnestralen beschijnen onze wendingen die glinsteren als lichtpunt achter de schaduw van de zon. Ruimdenkend wenken de schitteringen in het heelal als rustpunt met reflectie zoals jij dat kon.…

Er is nog veel tijd te gaan en te genieten Zal ik de lichtpunten weten? Of ben ik het straks kwijt? In kinderjaren hoop ik dat later deze tijd herinnerd wordt Want zelfs nu heb ik soms in mijn hoofd aan ruimte een tekort…

Ik knipper met mijn ogen, een traan glijdt over mijn wang Ik kijk uit over de vlakte, zoekend naar een lichtpunt, waar ik naar verlang. Maar ondertussen blijft de regen stromen...…

een zaal die nog weerbarstig lacht en wacht met warm applaus ik het enig lichtpunt in het zwart die met klam zweet de sof afwacht ik knip de wilde haren weg breek zacht met wat ik zeg hun weerspannig ik tot zij met honger blik alles uit mijn handen eten hun eigen egootjes vergeten ik herder weer en hoed de kudde met mijn schapen…

Jij bent voor mij de lieve zon, jij bent voor mij een warmtebron, een lichtpunt in de Acheron.…

De waarheid ligt in het midden het lichtpunt voor onze toekomst de kern die bruist en kan berusten bij het stralen tijdens zonsopkomst.…

Gevangen genomen in de duisternis omringd door angst en pijn geen trap om te beklimmen om terug te keren naar de realiteit vragen die bulderen in mijn lege hoofd als een storm in de donkere nacht geen lichtpunt zie ik op mijn weg de weg waarop terugkeren niet mogelijk is de kracht en energie verlaten mijn lichaam geven mijn geest geen nieuwe…

de martelgang langs witte messen in een eerlijke ochtendlucht roept koude woorden op doet nachten vertrappen het lichtpunt van de reclame fladdert langs de gevels de zwijgend volle straten in oproerpolitie tot de tanden gewapend de paranoia-eters kouwen de woorden uit gevulde plasticzakken tot de rand vullen hun muilen met leugens voor…

je wordt hoe meer je beseft dat tijd tijdelijk is gisteren wordt vandaag en daarna morgen vervlogen jaren worden momenten die belangrijk waren gebruik je toegemeten tijd om je daden te testen op belangrijkheid neem de tijd om naar jezelf en naar anderen te luisteren wanneer je voor een ander al was het maar één moment een lichtpunt…

Tijdens de passage galmt de herinnering over de golven de frequentie deint uit jouw keel en verbreedt mijn inzicht met lichtpunten aan de horizon die vloeiend verschijnen reikt mij jouw mimiek om te stralen in het avondlicht.…

uit dit leven te stappen Een pure zelfkastijding Lichaam en ziel uit balans gevoelens zonder kans hart uit borst gescheurd en telkens weer verbeurd Een langzame vernietiging Een pijnlijk traag sterven de ziel vol met kerven niet meer uit te wissen pijn niet meer te missen Een zekere berusting Sterven als rustpunt zonder een lichtpunt…

aan de broze teerheid van bloesem ontwakend in tijd van het uur van puur pogend te blinken in het spoor van elegantie schoonheid wat simpel speelt op de achtergrond in de transparantie van zachtheid bespeeld met jouw deinende ogen in een lichtval van begeerd geluk, reikend over de horizon waardig wentelend in warmte van lichtpunt…

daar sta je dan niet meer alleen een plek waar je eindelijk schitteren kan met al die anderen om je heen nooit meer zul je je eenzaam voelen jullie zullen met z’n allen hetzelfde bedoelen een richtpunt in het donker zijn voor hen die zoeken samen voor de ene een lichtpuntje in het donker wezen en jij zult voor altijd bewonderd…

Ik heb geen wensen voor het nieuwe jaar want er zijn elke dag lichtpunten en ook wel duisternis en pijn en verdriet. Ik heb geen wensen voor het nieuwe jaar maar hoop dat je vertrouwen zal zaaien en dat er nu en dan iets van opschiet.…

Al zoekend langs de horizon ik zoek en vind een ster Als die mij nu eens wijzen kon helaas, hij staat te ver De ster een lichtpunt op mijn pad zorgt dat 'k niet struik'len zal Al leidt hij mij niet naar een schat het is een licht door 't dal En na het dal, de zon komt op het nieuwe licht is daar Ik kan nu klimmen naar de top maar ook…

Zes lantaarns op een rijtje Lichtpunten achter vensterglas Als ik met mijn leesbril kijk Zie ik zes verlichte klokken Of een verlichte wielstructuur In ieder van de geel-oranje zes Alleen herken ik niet het uur Wel is het weer een wijze les De werkelijk toont zich sterk Op vele en meerdere wijzen Geen mens kan vaak bewijzen Dat zijn…

Een lichtpunt die geen ruimte geeft voor duisternis. Liefdevol en zachtaardig staat ze in het leven. Altijd bereid om een vriendelijk woord te geven. Gezegend met een innerlijke rust, krachtig en zelfbewust. Spreekt vanuit het hart, wat altijd op waarheid berust. Zij, een vrouw echt geweldig en heel bijzonder.…

is wel erg als het je aan het lot overlaat Alle leuks overschaduwd door narigheid je hebt het niet in de hand er word op je ingebroken je leven is als los zand Vooral als je ouder wordt lijkt het leven op je af te komen met verlies, ziektes en/of relatieproblemen er lijkt niets meer om over te dromen Ik zal heel sterk moeten zijn lichtpunten…

Een overbrugging vanuit de duisternis naar het centrale lichtpunt. Zij dirigeert het kloppen van mijn hart dat het zuurstof naar de passie begeleidt. Haar warmte is een levendige haard om de winterkou over de brug te trotseren. Op de brug is dat ik de kleuren ervaar die de herfst tot schittering verleidt.…

Met mijn lichtpunt op het donkere doek relativeer ik met een diepe ademhaling mentaal verlicht je mij met je sympathie maar lichamelijk voel ik jouw aanraking.…

tot haar spijt moeten ontdekken Hij raakte haar op zeer kwetsbare plekken Hij was een gaslighter, zij prooi in spe Hij was een man van vijftig tinten grijs Zo had ze spijtig moeten concluderen En steeds opnieuw wist hij haar te bezeren In hem bevroren vlakten, gletsjers, ijs Zijn ogen waren donker als de nacht Er was geen ster of lichtpunt…

woorden zullen ge- en herschreven worden Maar enkel door mij De wind zweeft mee met mij langs de laatste zee van talloze emoties - waarin wij duizend dromen zullen beleven- en neemt mij naar de mooiste zonsondergang van mijn leven Maar toch is het niet de mooiste; zo zonder jou aan m'n zijde is de zon niet langer met haar gloed mijn lichtpunt…

Sinds hij uit de levensoptocht stapte Waarin ze naar het eeuwige optrokken Hij zich afzijdig hield van slaande klokken Werd hij een riethalm, stom en stil, verslapte Zijn aandacht, tot het laatste lichtpunt knapte Naakt op te gaan in zon en wind kan lokken Dus nam hij afscheid, moe van struikelblokken Waardoor zij, in de stroom nog, zich verstapte…

groene hart De uitroeptekens rijpen in het veld De blauwe luchten worden somtijds zwart Doordat er inkten buien zijn voorspeld En onderweg bezoek je dorp of stad Hoor je verleden, heden, toekomst aan Soms zijn de rails bedekt met herfstig blad Vergt het geduld om door te kunnen gaan Via een omweg komt het tot een eind Je was een lichtpunt…

schreeuwende pijn Even de ogen open Om dan te verdwijnen, In de mist van eeuwigheid Een kreet in nood Een kreet om hulp Een fractie te laat De sneeuw kleurt rood Een traan welt op Het was een vriend Waarmee ik m’n miserie deelde Waarbij het vele lijden dragelijker werd Iemand die me verstond Die in al het gedonder om me heen, Een lichtpunt…

samen of alleen Gedreven door de wind Wolken als plukjes watten Rafelen ze zich uiteen En pakken ook weer samen Het spel van de wolken Niet wetend waarheen Wolken ver langs de lucht Donker kunnen zij verschijnen De aarde wordt zwart gekleurd Het moment van verlatenheid Verstikking en verdrukking Wolken drijven vloeiend Naar het lichtpunt…

Eén lichtpunt maakt 't echter minder sneu: het wordt een heus Verdonkloos kabinet!…

Lichtpunten, omgegoten in een rare vorm. Oneindig zoals niets anders. Geen wolken die de ondergaande zon aan het zicht onttrekken. Onnadenkend, de vrijheid van woorden, aaneengeregen als parels aan een snoer. Dag en nacht verlangen. Tegelijkertijd vreugde. Blijheid om het leven en de kleuren.…