Alle inzendingen over liefde OR verscheurd

Een slaap die ik niet meer kan vatten, nadat de dolk der liefde, mijn hart heeft verscheurd. En de wonde blijft open… Na het nimmer uit mijn gedachte te wissen beeld, van jouw weerkaatsing aan die oever, echter niet alleen… Maar in mijn hart, nooit meer met z'n twee.…

wat liefde was De purperen vlinder die jij ooit penseelde op geschept papier drijft op verschaalde wijn Verscheurd mijn laatste herinnering aan bevroren ogen.…

elkaar vinden En het geheel vormen Dat eerst zo verscheurd was…

Staatsieportret in zwart-wit Verscheurd, regel nummer vijf Voor wie het graag heeft Met fikse korting tegen elke prijs Op hun best…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Zij reikt me mijn beer, verscheurd door kinderleed. Ik omsluit hem in mijn armen en weet dat hij begrijpt. Zonder een woord.…

Jarenlang heb ik getracht een gedicht voor jou te schrijven het zal nooit worden volbracht ik heb ze allemaal verscheurd want geen gedicht zal ooit kunnen vertellen wat er in mijn hart gebeurt…

verscheurd Verward wankelend vallend hard uit jouw hart gepleurd…

gevluchte aardbewoners in gescheurde tenten dorstig en ondervoed opgesloten in niemandsland troosteloos in wanhoop verward in angst leunend op de liefde uit een ver verleden verscheurde gezinnen in verdriet en verloren hoop moe van oorlogsellende opgesloten achter ijzerdraad ben ik een mens in deze wereld verschopt en opeengepakt…

Mijn tranen zeggen "ik zal je altijd blijven missen mijn zoon" Mijn verdriet is niet te stoppen en overstijgt nu mijn liefde Mijn hart is verscheurd en het doet nog steeds zoveel pijn De gedachte dat ik je nooit meer vasthouden kan Wil mijn verdriet niet verdringen nog ontkennen Mijn tranen soms verdrongen door frustratie en woede Nochtans…

en één mond Het was toen zo ineens heel even Alsof de tijd voor eens en altijd in de stilte stond Ik tover woorden benoem spreuken Met de allermeeste moed Omdat diep echt heel erg diep van binnen Nog steeds verscheurde liefde woedt Negentig seconden kostte het Om dit gedicht in woorden op te schrijven Ik tover woorden benoem spreuken Maar…

Als een deur van de bus zacht sissend opengaat midden in de nacht op de grens tussen Irak en Iran ergens, identiteit gevangen op de grens van huid en ondergoed vastgespeld Een denkbeeldige lijn tussen moederland en vaderland de vrieskou van de woestijn IJspegels en sterrenlicht maken de morgen mogelijk Terug en weg naar Nederland…

ik in tranen mijn hart is gebroken in scherven en splinters niet meer heel te maken zonder jouw liefde zonder dat ga ik dood in een zee zo rood als mijn hart het kan kleuren…

Van buiten ben ik vrolijk en blij Maar van binnen word ik verscheurd Door pijn en verdriet, Zo wil ik niet langer leven!…

Vanuit het dal van mijn verscheurde wezen ver van het stralend licht van zon en maan schreeuwt iedere vezel van mijn geteisterd lichaam vol van vertwijfeling nog steeds jouw naam Dwars door de zwarte golven van het duister langs akkoorden van verlatenheid en pijn hoor ik geleid door echo's van verlangen jouw stem als steeds terugkerend…

Mijn denken is verscheurd mijn verstand ligt in snippers op de vloer van mijn leven Onuitspreekbaar helse gebeurtenissen torpederen mijn hersens. Ze laten slechts één gedachte leven, in woorden die nooit antwoord vinden: Wat is er met de wereld? Weet jij het?…

Mijn hartje verscheurd, Toch zal je blijven wat ik zoek, Helaas zal ik je moeten laten gaan, Ik kan niet leven in deze driehoek. Een verhouding met een ander, Verwoest, verscheurd, verbitterd van verdriet, Wij houden van elkander, Mijn vraag is waarom je dat niet ziet.…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

Ik heb je verraden onze vriendschap besmeurd, Jij bent vastberaden ik ben verscheurd. Miljoenen heb ik over voor het terugdraaien van de tijd, Een harde leerschool: jouw vriendschap ben ik kwijt.…

mijn alles jij weg niet genoeg pijn dood zo'n pijn niet te dragen verscheurd alleen help kan niet meer wil niet meer zonder jou tien jaar weg gefaald mijn lief…

na zijn goede bedoelingen loopt hij op de klippen van zijn zwijgen met weinig meer dan kreupele woorden trekt hij diep de polders in nooit was de helderheid van de duisternis in zijn verscheurde ziel zo nabij…

Huilend hart vervuld van smart uiteen gescheurd verdrietig verscheurd Verloren gaande jeugd uitgevlogen vreugd weggevlogen kind zijn mijn hart doet pijn…

licht - ontwaart d’n aartsengel Raphaël Raphaël is de beschermengel voor de verscheurde dichter zijn heling maakt alles lichter Raphaël is voor liefde als kracht helpt ordenen gevoel gedacht als je open gaat - stil en zacht ik geloof doorgaans niet evenwel wel in de aartsengel Raphaël…

er zijn van die momenten dan splijt een oud gevoel zich van mijn nieuwe lente als oude zuigende wortels schraal, zo gevoelloos koel een onbegrepen negatief verbeeld in grijs en zwartwit hoe de ziel werd verscheurd nimmer zal die herinnering alsnog in zorgende liefde worden ontwikkeld laat staan in een zomers bouquet worden gekleurd…

een tram ramt een bus sleutelbeen ribben breken bekken doorboord wat blijft over vermoord door het leven gekluisterd aan het Blauwe Huis kapot lijf kapotte liefde het verscheurde leven op het doek de verliezen dreigende luchten bloed gaat over in bloemen aderen verbinden mensen en altijd haar intense blik haar ogen houden…

Hun huid geschramd aan prikkeldraad en scherven hun ziel gekneusd hun vlees gekooid verscheurd van kamp naar kamp - in niemandsland zelfs niet vogel-vrij. --------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Hun huid geschramd aan prikkeldraad en scherven hun ziel gekneusd hun vlees gekooid verscheurd van kamp naar kamp - in niemandsland zelfs niet vogel-vrij. ------------------------------------------ uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

’t Is woensdag dus ik ben weer aan de beurt, Ik was van plan een snelsonnet te schrijven, Maar laatstelijk – ik wil niet overdrijven – Raak ik daarover meer en meer verscheurd. Want tijdens dergelijke schrijverij Komt ongetwijfeld te veel stikstof vrij.…

Emoties niet te bevatten verscheurd door gevoelens die ik niet uiten kan Jij was mijn bron waar ik mijn kracht uit putte Jij was mijn leidraad door dit aardse bestaan Maar toen was 't eindpunt ineens daar waar ik niet stoppen wou…