bevroren tranen

er zijn van die momenten
dan splijt een oud gevoel
zich van mijn nieuwe lente
als oude zuigende wortels
schraal, zo gevoelloos koel

een onbegrepen negatief
verbeeld in grijs en zwartwit
hoe de ziel werd verscheurd

nimmer zal die herinnering
alsnog in zorgende liefde
worden ontwikkeld
laat staan in een zomers
bouquet worden gekleurd

ook al wordt men gedragen
door het hoogste goed
van onmisbare mensen
de wederkerende scheut
van plotse eenzaamheid
heeft niets te wensen

de pijn wordt eerst verzacht
als men wederom heeft ervaren
hoe het gevoel ooit is verkracht

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 5 augustus 2005

axelgezahotmail.com

trauma

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 612