Alle inzendingen over liefde einde begin reis vallen opstaan

Soms denk ik stil, het leven had "andersom" moeten zijn: Eérst opstaan uit de dood en jaar na jaar jonger worden Elk begin was immers mooi?…

Vallen en weer opstaan, Huilen en direct een lach, Ruzie maken en weer spelen, Vrolijk opstaan elke dag.. Rugtas op en weer naar school toe, Lekker rennen op het plein, dan weer werken en veel lachen, je lijkt zo groot, maar bent zo klein..…

Gedenk het opstaan na het vallen Het zweet van falen en de traan Vergeet ook niet al die gevallen Waarbij het niet zo goed zal gaan Gedenk de dagen en de nachten Die met haat-liefde zijn gevuld Omdat de kiem van de gedachten Slechts kan gedijen met geduld Het zijn de data en de modellen Waarmee het wordt aangetoond Om het oordeel daarna…

Einde aan onzekerheid Over het enige zekere Begin van een heldere nacht Of eeuwige afwezigheid De nazorg van ‘n geboren begin Zijnde Het pad naar De waarborg van ‘n dovend einde Bij het laatste bewustzijn ’n Late overpeinzing ’n Finale retorische vraag: Met hoeveel Tederheid Liefde En levenszin Besteedden we De kostbaar opgebaarde…

Vallen zal ik en weer opstaan. Ja, ik wil gedreven doen en laten. Nee, vanzelfsprekend is ons leven niet. Pas aan het einde wil ik buigen, zoals dankbaar wuivend riet.…

Terug bij het begin warm tegen je aan Als een roos bloos ik rood tranen beslaan Terug bij het begin verlichting een zucht Ik leef weer terug jouw adem jouw lucht Terug bij het begin passie hete vuren Jouw lijf mijn lief Mag eeuwig duren Terug bij het begin geen einde nabij Woorden tekort mijn liefde ben jij…

Binnen het telraam van de tijd Waarin begin en einde ligt Blijf ik op zoek naar mijn gezicht.…

De zomer loopt bijna ten einde. De herfst start nog geen begin. En ik? Ik vaar verbaasd de winter in! Mijn jaren gaan sneller tellen. De oude dag staat grijnzend voor de deur. Vluchten wil ik, voor mijn bejaard gezeur. Het wordt hoog tijd om op reis te gaan, door de poolnacht naar het noorderlicht.…

Leven is samen leren vallen. Is opstaan met de brokken, die geen gebreken zijn. Is van elkaars fouten leren, die geen echte fouten zijn. Is slimmer verder gaan. Met samenleven.…

een begin zonder eind zoeken naar elkaar samen zijn voelen alleen het verdriet de spanning de pijn zonder zijn zijn gemis omdat in het begin met het einde begonnen is…

Tenslotte verdwijnt zij liefde opgelost in leven spoorloos elke tederheid resteert aan het einde alleen de kus des doods Slechts de geest overleeft de dood geheugensporen van alle liefde klaar voor nieuw begin…

En de volgende reis zal de zon voor mij boeken. ik zal worden beschut door de bladeren van de bomen, daar zal ik rust vinden in nacht'lijke dromen. De dauw zal mij wekken en doet mij weer opstaan, als de zon weer verschijnt en mijn reis verder zal gaan.…

hoelang voor onze liefde te kiezen te verdwijnen in ons niets in ons alles in onze vrijheid Tot mijn einde tot jouw einde tot ons einde Wanneer dan ook…

Betere liefde zoeken. Nog harder werken. Pijnlijk vallen en weer opstaan, totdat je stevig op je benen staat. Afscheid nemen van het verleden. De toekomst komt vanzelf. Vandaag is de beste dag. Het is nog niet te laat.…

ben op de wereld gezet met handen vol idealen en wat restjes gebed heb de muren geslecht voelde hun pijn maar wilde het casco zonder afbouw weer zijn vrij in ruimte en tijd het eind van de avond brengt zeker mijn bed opstaan wassen en plassen aan het begin van de morgen op een vrije etage gezet eten gebeurt op de geur de trek van…

ik begin opnieuw met dezelfde mensen niet allemaal ik vertel mijn verhaal maar niet helemaal ik ga door met dezelfde liefde van dezelfde mensen daar waar ik hoor niet allemaal alleen nog de juiste einde verhaal…

het eind der tijd blijkt een nieuw begin erbuiten vallen en wakker worden er precies midden in waar zit jij je intussen straten in verhalen van nu een woord laat je baren het is tijd om uit te varen.…

Met creolen in haar oren hanen in haar hoofd heeft zij in het ei geloofd Het begin van het einde einde van een nieuw begin Zij is het vat waarin de eeuwigheid zich brouwde daar ging zij niet tegenin…

rust vinden daar gaat nogal wat aan vooraf een moeizaam leerproces van vallen en opstaan of beter nog van woede uitbarstingen en wroeging... doch eens is het er de rust als een soort van verlamming die je belet om op te staan…

De weg naar jouw hart is lang Ik arriveer nooit, ben ik bang Maar ik blijf op het beste hopen Ik zal over deze met doornen bezaaide weg lopen Met vallen en opstaan kom ik eraan Mijn trots en eigenwaarde heb ik allang laten gaan Angstig kijk ik een keer om me heen Het is hier zo verlaten, ik ben helemaal alleen …En de nacht is koud en zwart…

Het is een einde dat niet kan vergaan. Het telt zichzelf als druppels in een plas.…

ik zwalk best vaak tussen kanalen, zij snijden beangstigend rechthoekig door fijnmazige hersenluwte ik zie in de verte een soort begin van een vaste wal aandrijven maar zelden vallen begin en eind in één ruk samen, ook weer niet eindeloos, niet de vrije val van diepte, de nietigheid van vingers in groeven van weerbarstige steilranden, niet…

Druppend als zilver Trieste reis zonder einde Met zoute nasmaak…

wonderlijk zoals ik reis: zonder beperking denk ik te kunnen gaan naar de grenzen van het eindeloze, miljarden lichtjaren van hier, daar waar het begin is, en het einde al is geweest nog voor we het wisten, waar mijn weten weigert mee te reizen, en ik stuurloos verder ga voorbij deze grenzen.…

maar het begin…

Van het begin tot het eind Sleep je me mee In de zoektocht naar jezelf In de geschiedenis van Argentinië Alles voel ik met je mee Woede verdriet pijn en liefde Ik herken de plaatsen Buenos Aires, Plaza de Mayo, Punte del Este In gedachten loop ik naast je Woedend op de militairen Ik kan niet van je loskomen En dan, veel te snel ben…

dit is de dag de middag tussen januari en februarie een rustpunt een moment ik weet dar er duisterheid kleeft een spanningsveld een krachtmeting dit is de dag de middag weg rustpunt weg dat moment want zonder dat moment geen vreugde geen fijn zijn geen moment van daar geen moment van zijn zal er...…

Eenmaal geplaatst op de rotonde van het leven bepalen wij de snelheid en of wij voorrang geven. Op deze rotonde van het leven draaien wij voortdurend rond tot het moment dat wij deze verlaten, alsof ze nooit bestond.…

- en ik creëer - zelfs perfectie beseft zijn kwetsbaarheid cirkelend in verlangen naar onhaalbare doelen vluchtige inspiratie bindt zich aan zuurstof ik teken met gebroken schrijfgerei explosies in schetsen van imperfectie tijdloze secondes verzinken in diepgang mijn tegelvloer vervormt perspectief ik kan slechts vallen in zwaarteloosheid…

laten wij samen gezellig nutteloos zonder begin-zonder einde niet verder kijken dan onze neus lang is laten we leven van vandaag tot morgen met een vooruitzicht van hooguit een meter laten we lopen door de stromende regen water sijpelend door gespreide vingers laten we tot aan de horizon van dag tot dag samen genieten wat daarachter…