Éénrichtingsverkeer
De weg naar jouw hart is lang
Ik arriveer nooit, ben ik bang
Maar ik blijf op het beste hopen
Ik zal over deze met doornen bezaaide weg lopen
Met vallen en opstaan kom ik eraan
Mijn trots en eigenwaarde heb ik allang laten gaan
Angstig kijk ik een keer om me heen
Het is hier zo verlaten, ik ben helemaal alleen
…En de nacht is koud en zwart
Deze reis is moeilijker dan ik dacht
Moedeloze tranen stromen over mijn wangen
En net als ik denk dat ik ga vallen
Zie ik in de verte mijn eindbestemming staan
Strompelend, maar blij kom ik eraan
Voor je hart staat een verboden toegangs-bord
En elke deur die ik probeer is op slot
Huilend zak ik op de grond
Ik voel me net een straathond
…En de nacht is koud en zwart
Maar lang niet zo erg als jouw verroeste hart
Geplaatst in de categorie: liefde