Alle inzendingen over liefde reiziger

De reizigers met openbaar vervoer betalen te veel geld voor volle treinen of zien (alweer) hun aansluiting verdwijnen en of men protesteert - het help geen moer. Maar ga je lopen klooien op het spoor dan krijg je in een sneltreinvaart gehoor.…

Zo'n duizend reizigers treinden naar Best, Maar dit keer niet om steen en been te klagen; Ze kwamen om zich lekker te misdragen, Waardoor men rampen van de toekomst test. Zo wordt ook binnenkort gesimuleerd, Hoe men ons dure treinkaartjes aansmeert.…

een vreemd bericht vandaag op het station de woorden uit de omroepinstallatie veroorzaakten paniek en consternatie het ongeloof was groot op het perron geachte reizigers, tot onze spijt vertrekt de trein vandaag exact op tijd…

een vreemd bericht vandaag op het station de woorden uit de omroepinstallatie veroorzaakten paniek en consternatie het ongeloof was groot op het perron geachte reizigers, tot onze spijt vertrekt de trein vandaag exact op tijd…

Die scan die met het oog op veiligheid de reizigers ‘fouilleert’, wordt afgekeurd. Alom wordt burgerrechtelijk gezeurd uit angst voor ongewenste geiligheid. Is het nou echt zo erg om zich heel even in vredesnaam een beetje bloot te geven?…

Denker die als Reiziger vermomd De straten van De hoofdstad van het Romeinse leven Verkent, en overduidelijk Wegvlucht uit zijn Drukke bestaan, Voor de buitenwereld Knort over wat hij ziet Maar wel fantastisch Vindt de onschuld die De stad nog rijk was…

Als reiziger ben ik vandaag geschrokken Mijn juffrouw op het spoortoilet verdwijnt Om 'nieuwe normen' wordt ze naar het schijnt Met schoteltje en borstel doorgetrokken De grote boodschap die NS ons gaf Daar veeg ik kort gezegd mijn .... mee af.…

Ik ben de verdwaalde reiziger op mijn aangezicht.…

Zoals een verloren reiziger in een ijzige storm Slaat mijn kompas in het rond gevoel van richting volledig kwijt Wat blijft is die terugkerende gedachte als een tunnel van knipperend licht Jij was het noorden de bestemming van mijn reis…

De reizigers lachen me als modellen toe Ik ben zo'n winter beu en zo erg moe Er zijn boden,narcissen trompetteren het rond: lente...nadert.…

eens zat ik als een volleerde machinist in het bestuurdershok en verkleedde mij af en toe ook nog graag als conducteur om op een fluitje te blazen dat is voorbij ik vond mezelf terug langs de spoorbaan bijkomend uit een diepe duizeligheid verward maar dat komt vooral door het draaien in die cirkel en onzekerheid: geduwd of gesprongen reiziger…

Twee vrienden trokken wel te moê De Harts in en naar ’t Rijnland toe. De een ging, wijl elk fatsoenlijk mens Reist; - d’ ander drong zijn hartewens. En bij hun thuiskomst was ’t aldra Een bijster vragen voor en na, Daar neef en nicht graag weten mocht, Wat ze al zo zagen op hun tocht. ‘Gezien?’ zegt de een en geeuwt daarbij, ‘Niet heel…

seizoenen zijn als stations die niet kunnen blijven met altijd maar het komen en gaan van doorgaande reizigers zo heeft elk seizoen zijn uitzicht op momenten van verwondering de winter staat dikwijls borg voor het maagdelijk wit de lente voor kwetsbaar groen en een gevoel van groei de zomer echter geeft ons warmte en soms iets van geluk…

alles wacht hier, daar in donkerdagende nachten het lijf vol ogen gedwongen om het geweten te verteren als een reiziger en alles wat beweegt met deuren dicht vergelijk het maar met nuttige tijd gisteren was het woensdag vandaag afscheid is het geweten niet de echo van de ziel ?…

in de treincoupé viel een enkel woord dat de stilte brak een geagiteerde reiziger stoorde zich zeer aan dat woord en maakte gewag van 't gedrag aan het gezag dit weinig tolerante en bijna genante daaraan stoor ik me dan weer…

De ander, is dat een reiziger met chronisch tijdgebrek? De ander, is dat de persoon die het laatste kalenderblaadje afscheurt? De ander, is dat het boegbeeld van een hulpactie? De ander, is dat jezelf zien door de ogen van een kind? Of zit de ander gewoon in ons zelf opgesloten?…

Dat heeft bij reizigers kwaad bloed gezet. De SP’ers zijn het hardst gaan klagen. Te duur jawel, maar toch niet buitensporig. Mij maakt het pissig, Melanie … balorig.…

dromen van verre einders fantaseren over het onbekende landschap achter gindse horizon er bestaan verhalen van reizigers die er ooit zijn geweest... doch liever kijk ik met eigen ogen wat er zoal aan ontbreekt zo blijft het zoeken naar Utopia vooralsnog onvoltooid…

Wie als een engel de ogen van de ander leest, is slechts op liefde uit, nooit op zelfzucht of gewin. Tot slot bereiken wij 't allerlaatste station. De treim remt af, alle sporen komen hier samen. Er is een druk gewemel op het perron en iemand leest van alle reizigers de namen. Over ons wordt niet geoordeeld.…

dat ik jou uit moet leggen wat het is om zonder jou een reiziger zonder bagage die in jouw ogen heeft gekeken fantoompijn die zeurt verbondenheid met dromen een vreemdeling in eigen land een pluisje schokschouderend in de wind zoekt een plekje lees dan toch de verdomde korte berichten in de krant…

Reizigers zijn getuigen. Getuigen van leeftijden. Salvador Dali wil ons bevrijden. Door uiteenvallen van herinnering.…

De NS-chef kijkt toe, zoals je ziet, hoe buitenlandse reizigers proberen een automatisch kaartje te forceren; ’t systeem snapt immers creditkaarten niet. Aanvaard gewoon de boete, beste klant; 'doneer' wat euro's - zonder trammelant.…

reizigers kijken onbeschoft in de intimiteit van de achtertuinen langs het spoor zij kijkt bleek naar het vermoeide ochtendgelaat in het raam met vluchtende achtergrond één zak op het tafeltje één zak in haar schoot het station van Leuven rukt haar weg uit zijn dromen…

wij klampen aan bij de lange stoet van reizigers naar het gindse voorjaar we tellen en passant kilometers de uren dagen en weken en misschien nog een keer…

Mensen en dieren zijn reizigers die samen thuisgebleven zijn.…

Wel is het stil daar binnen maar ‘t is er rustig en goed; en nimmermeer blaast op de tinnen de wachter, met dartele zinnen, een reiziger de welkomstgroet.…

Terug langs rivieren onvermoed en nooit bevaren zien we de oude stad De Dom verwijst naar vroeger vogels zijn op weg omdat het winter wordt Een bus bereikt het oude centrum de reiziger stapt uit We gaan. We gaan.…

ben jij de reiziger met oponthoud die wacht op iets waar jezelf niets meer van weet…

In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken. Zij at haar visje en zijn hart werd warm. De zoutpot gaf hij haar met blijde charm' en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken. Zijn lieven thuis geraakten in het duister want in zijn knieën kwam een oud gevoel. Hij schertste wervend naar zijn zondig doel.…

We moeten inpakken en wegwezen, meenemen wat hoognodig is, paspoort, bankkaart, ballast achterlaten, vertrouwen hebben in de bestemming en onszelf, geen geschenken kopen, herinneringen bewaren, verbroederen met lokale bewoners, toeristen mijden, ons ondergraven in het forse gewemel, reisverzekering, landkaart opbergen, ons redden met tandenborstel…