Alle inzendingen over lijken

Van nature ben ik open, soms zo lek als een mandje en lijk ik pas dichter als ik dicht. Alle moeite ten spijt begint hier het probleem. Compact als mul zand verliezen mijn woorden vluchtend hun zeggingskracht.…

heb eens mijn leven bekeken Door de bril van een ander persoon Ik zag o zo vele gebreken Vol gelach en onwaardig gehoon De nacht die ooit is begonnen Is nooit meer veranderd in dag Dus vecht ik hard maar onbezonnen En luister ik naar dat gelach Altijd zal ik nu blijven kijken Naar de lachende mens om me heen Omdat het mij zo mooi zou lijken…

Ik lijk alleen nog voor mezelf te schrijven ik duid dat niemand euvel schrijven, maar ook lezen is het beklimmen van een heuvel zo is het en zal het altijd blijven.…

Het is stil maar dan verbreekt jouw lach de ijzige kilte Ik zie jou herinner jou en hoor jou weer Het geluid weerkaatst van links naar rechts En even lijk ik tussen hoog en laag te zweven Maar het wordt steeds stiller steeds stiller stiller stil doodstil Tot ik de stilte erken Tot ik besef dat je er echt niet meer bent…

ergens zou je willen weten waar deze woorden vandaan komen maar ik weet het niet nu,wie ik ben ooit was er overgrootvader of nog veel verder teruggaand hij liep langs de beek met de oude molen toen nieuw en er was een meisje die hem zag en daarom besta ik nu,maar deze woorden zelf gaan zover terug dat ze geen oorsprong lijken…

Steeds meer mussen en mezen lijken vegetarisch te wezen. Wormen gaan dr niet meer in, en in vliegen hebben ze geen zin. Ze hangen en hoppen maar wat rond in mijn tuin, krijsen hun bestelling fruit en brood, donkerbruin.…

Bean Als ik in de spiegel kijk Een lijk die op me lijkt Pupillen zo groot als knopen Ooit liet ik me dopen Nu ben ik verzopen En kan alleen nog hopen…

Competitief gedrag heb ik altijd gehad niet omdat ik altijd wilde winnen of de beste, de eerste wilde, moest zijn maar om er gewoon bij te mogen horen Want ik deed zo ontzettend mijn best dat ik m'n grijze muis ben verloren en soms lijk ik een kater, een tijger ben zeker niet meer voor de poes Ben in feite nog gewoon op zoek naar wie ik…

niet al eerder gevraagd waarom morgen alles anders is terwijl er gisteren nog een man was, er kon geen lach vanaf, die zich ‘werkelijkheid’ noemde en dat er geen reden was om daaraan te twijfelen maar misschien is het beter dat geen mens weet wie ik bedoel, ik val in herhaling en sta op, draag water naar dezelfde rivier mijn dromen lijken…

Handen die ooit nooit stillagen maar nu alleen nog: rusteloze nutteloze dingen lijken.…

je beeld mist een hand maar rankt in vrouwelijkvol je zachte lijnen verwachtingsvol kijk je me aan ik voel je als de mijne al eeuwen sta je te verleiden en met je rondheid mannen te verblijden ze lijken je mysterie te doorgronden maar voelen in zichzelf tal van diepe wonden ook zij missen de hand die jou in replica's op sokkels…

kies met vertrouwen het ruime sop en vaar naar de plek waar aarde en lucht elkaar lijken te raken…

Het is der Lage Landen grootste schande Het is bijkans 't echec der politiek En toch - ik zeg het heel diplomatiek - Geen watersnood lei deze club aan banden Orkanen troffen als nog nooit tevoren Het bolwerk van de witteboordenkliek 't Hield in de tang het toeslagenschandaal Gevangene in een ivoren toren Ging over lijken, een en andermaal…

Vierkanten en cirkels, lijken héél verschillend, maar hebben véél gemeen. Ronde vrienden en vriendinnen, geven elkaar vierkant gelijk, wanneer ze vredig bomen. Wanneer ze samen eten. Samen sigaren roken. Dranken drinken. Even dromen. Bonheur Cercle Cubique ! Santé Les Arbres ! Amis ! Prosit !…

Als jij me hebt gezien, Of ik, door jou bewaakt, Je in de ogen kijk, Soms wel een vlinder lijk.…

kruisen staan haaks op het groen rust wortelt in vrede stiller dan wit lijken vergaan de strijd is gedaan laarzen marcheren blikken vooruit de dood daagt ze uit het grote gelijk van heersen en macht die het leven veracht ze vliegen in V- de lucht is nog vrij als ganzen op rij naar het rood van de einder dood als bevrijder…

Je neusde in mijn telefoon maar hebt geen schaamte ontdekt geen blote ontboezemingen je zocht vergeefs naar een dubbelleven opwindende intimiteiten een lijk in de kast, geheimen tussen de regels In die oude statussen heb ik geademd, voor jou zijn ze leeg, saaie kamers verstoft en vol spinrag Houd ze maar als herinnering Het deert…

was het deze middag of lijken beide wegen op elkaar het pad waar we elkaar ontmoetten de berm waar wilde cichorei stond de boom die leek op de vorige en de vorige die zo leek op de volgende was er een route naar de plek waar we niet voor kozen is dit de bestemming en bleek er geen weg terug of hebben we bij vergissing gedroomd zonder…

Op een Dashond Te Sloten liep een dashond Heel vrouw'lijk met een tas rond, Totdat op zeek're dag Zijn vader dit gedrag Als dashond veel te kras vond. Op een Stier Een snedige fokstier uit Helden, Wiens lid onophoud' lijk vervelde, Zei laatst tot een koe: “Wat doet het ertoe, Mijn zaad maak ik toch wel te gelde!”…

Nu draven lijk de veulens! Nu draaien lijk de meulens! Totdat ge hijgt, terneder zijgt, en warme kussen krijgt. Ha! Niets zo leutig-fraai en fris, als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is.…

Nu draven lijk de veulens! Nu draaien lijk de meulens! Totdat ge hijgt, terneder zijgt, en warme kussen krijgt. Ha! Niets zo leutig-fraai en fris, als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is.…

Hun klanken op de stromen van de wind lijken mij te willen zeggen: 'op zekere tijd zijn wij ook jouw muzen, die aan jouw hart dan een nieuwe keuze zullen voorleggen.' Zij lijken mij te zeggen: om ons te ontmoeten dien je op reis te gaan. 'wij brengen jou op weg naar een nieuwe tijd, naar een nieuwe werkelijkheid.'…

misleid door de razende wind die fluistert in mijn oor dat ik alles écht alles verkeerd doe dat duivels goed zijn en engeltjes slecht zijn ik geloof het niet… gevangen in de handen van de koude en razende wind die van alle richtingen vandaan komen… ingesloten in mijn gedachten lijken vuurrode ogen mij aan te kijken… alleen…

Deze lente gaat het toch weer Over jou, alhoewel ik er langzaamaan Wel moe van ben Moe van regen, wind, flarden, Bedrieglijk blauw in de lucht Vage beloften van het einde Van de kou Ik weet wel dat ik toch weer Van je hou, maar moeizaam soms Met dat doelloze Van de vogels die ervan lijken Te houden in regen en wind Te blijven rondhangen…

ik zal worden beschut door de bladeren van de bomen, daar zal ik rust vinden in nacht'lijke dromen. De dauw zal mij wekken en doet mij weer opstaan, als de zon weer verschijnt en mijn reis verder zal gaan.…

heel verhaal vertellen, maar kijk me stil in de ogen en ik weet weer wie ik ben Probeer me niet over te halen, laat me af en toe flink balen, kom naast me liggen en hou me vast en ik weet dat je bij me past Als ik mezelf niet meer kan vinden en verdwaal tussen al die vrienden, hoef ik maar naar jou te kijken en ik begin weer op mij te lijken…

Je ogen zeggen niets ze zijn zo leeg en stil Je lippen spreken niet ze zijn zo koud en kil Je handen zijn als ijs ze voelen somber en koud Je armen omvatten mij niet ze lijken zo ver weg Je kijkt niet meer naar me Je houdt me niet meer vast Je lippen spreken niet meer Je handen zijn niet meer zo zacht Als ik de tijd terug kon draaien…

Wacht op één enkel teken, de minuten lijken wel weken. Dat wachten is een ramp, één bericht, waaraan ik me vastklamp... Maar het blijft deze keer achterwege, het is me niet gegeven. Taal noch teken mocht ik ontvangen, nog sterker wordt het verlangen....…

De grap uit wanhoop valt in stilte warmte woekert om mij heen verliest van zeer angstige kilte verdrinkt in softwarematig steen Want hardware is het niet, mijn hart in zijn poging tot beton raakt niet alleen z'n baas verward maar ook zij die het won Zo groot kan het verlangen zijn dat drempels muren lijken met aan beide zijden pijn die…

nog nooit zo'n ramp gezien zoveel doden tegelijk ze blijven op je netvlies overal ligt een lijk we zijn verbijsterd en stil op grote afstand maar raken er niet los van ons hart brandt hoe kunnen we er zijn voor al die mensen, die waanzinnig zoeken naar geliefden in het puin het nieuwe jaar is begonnen ook daar, ver van hier…