Alle inzendingen over lippen

Ik lik het zout van mijn lippen en houd bijna op te bestaan.…

Vlinders in mijn buik Knoop in mijn maag Jouw geur die ik ruik Lippen in mijn nek Vingers over mijn huid Dagen kennen tijdgebrek Kortsluiting in mijn hoofd Tong in mijn begeerte Van mijn wil beroofd Handen op mijn tepels, stijf Je maakt me gek Slaaf van jouw zalig lijf !…

Door de windingen van je zonnig haar weefde ik een guirlande een broze krans van blauwbloesems sterren van aquamarijn En ik zag hoe het tedere koraal van een glimlach als een vlinder over je lippen zong En hoe je fluisterde : Vergeet mijn warmte niet het lied van mijn hart Hou van me, m’n lief Nu... Elke dag... Steeds weer...…

te vaak met foto's is het wild schrikken ben ik dat zoals die met die bolle kop uitpuilende ogen getuite lippen open mond trillende vleugels je weet nog wel van toen we mooi weer speelden bij de maadjes in de schimmelkaas ja daar word je wel even stil van dat te verwerken…

dorstig lik ik de woorden van jouw lippen eet vol zinnen uit je hand het vraagt me niets maar geeft een uitgesproken kans om licht uit donker te zeven heel even, geborstelde woorden te bewegen in vervoerende klank de luister van het ritme proeven kloppend aan mij flank…

laat me je strelen met zonnestralen je omarmen met mijn lach laat me de mooiste gedichten vertalen zoals je nog nooit eerder zag ik neem je mee op de golven van woorden betover je langzaam in de nacht ontvoer je naar exotische oorden waar ik jouw lippen kus zo zacht…

bedrogen en in bovenschrift vertolk ik gevoelens in een gedicht tracht het je te zeggen voorzichtig balanceer jij op mijn woorden in een nee de lijdensbeker vult zich nu met mijn gezicht en spiegelt lippen bij gebrek aan dadendrang wat ik zie en zag valt te verhullen met het gemengd genoegen van een handgebaar pak ik mijn spullen…

Zwart haar mantel daaronder rood haar kleed daaronder slank haar leest een feest zij trekt zoals het hoort heel achtzaam eerst haar rechter handschoen uit haar lippen rood haar haar haar ogen zwart zij lacht uitdagend oogverblindend een ster een koningin der nacht zij is een pracht…

Daar op het Vrijthof te Maastricht mocht ik onder je korte rokje kruipen Daar liet je het toe, smeekte zelfs, en nog wel op klaarlichte dag Met mijn lippen in jouw lies, slikte ik en spoog Je kreeg zowat de stuipen Met in mijn hand de angel van de bij die jou zo stak vertrok je grimas in een lach…

tranen in de ochtend van innige emotie getorend als baken van ons leven odoratie viert triomfen met uitgekozen woorden harten verloren in het warm onze ogen bespiegelen de gelukkige ontmoeting onze lippen in plooi van devotie Elinora 5 Maart 2010…

Op weg naar huis omringd door vrienden in gouden regen voelt het als een deken van troost wanneer zachte dauwdruppels rimpelen in het water de smaak van honing op droge lippen als balsem voor de harteklop 'n fluistering laten we dansen wapperende krullen in de wind…

Donderstraal met hemels water langs haar lippen en haar schouders. Druppelend als tranen op de dag dat zij haar vader liet. Bloemen die langs paarden gaan en dochters die met zonen vrijen. De poederdoos nog in de tas gelaten en de tas, blind, in de bus gezet. Vlam, zucht, sigaret.…

ik wist dat in licht alles helder zou zijn zag je gezicht proefde de smaken van lippen die alles gaven in je ogen donkert nog schaduw maar je lach breekt al door schijnt als een zon vroeg in de morgen kleurt de parelende dauw transparant wordt de dag als wij bloemen van liefde uit licht kunnen maken…

vader kocht ooit een verzameld werk een bundel gedichten van degelijk merk bij wat hij mooi vond zette hij strepen een enkele keer een uitroepteken bij tijd en wijle herlees ik die zeer summiere biografie in een code van strepen en stippen steeg het water hem naar de lippen…

Achtergelaten op Het strand van Voorbije liefde Neem ik gretig De zilte smaak Van dit zeewater op - Mijn lippen smaken Zilt als ik mijn Tong er langs beweeg Zout, of zilt, is Altijd nog beter En veel minder diep Dan de wrange smaak Van onze vergane liefde Die kansloos op De rotsen liep…

ik plakte pleisters zocht verwaaide verbanden hechtte jouw lippen vond zeven doekjes voor het stelpen van het bloed ik leidde je hart van a naar beter dichtte je verwondering met nietjes en lijm depte je tranen deed een greep naar het compres dat geen ruimte liet…

Je zat naast me in de theaterstoel en vertelde iets dat me geheel ontging ik was gefocust op je lippen hoe ze bewogen en je adem lieten ontglippen een adem die van ver kwam, diep binnenin warm was niettemin en herinneringen afsmolt ik wou je alleen nog kussssssen niet te onbesuisd, niet onbeschaafd maar gebruikelijk: met mondjesmaat…

Een nat uur brengen we door in de omringende natuur We wandelen langs boom en struik in winterkledij Een in de rij kleurt al naar lente: de hazelaar We wijken niet teveel van pad of weg Het regenwater aan de lippen Mij dwingt 't niet langer zuur .....te kijken.…

zijn het jouw vochtige lippen of eerder wat ganzendons met een hart dat vol is spring ik in het hemelbed, gevolgd door een bons het ledikant heeft het begeven ik had, zoals wel vaker, op het verkeerde paard gewed.…

niet zomaar wil ik gaan fluistert mijn stem met zachte lippen zojuist keek ik naar jou deze keer een donkere maan ook geen andere lichte stippen altijd kijk ik omhoog tijdens de laatste ronde, al eeuwen lang maar zal nooit de verte begrijpen zelfs niet bij monde van enig psalmgezang…

in dat te late licht je ogen haast onzichtbaar verliet je een wereld zoals een eindig verhaal rustte op je handen op je lippen woorden stierven zo zal ik het verweesde kind zijn dat dagen noch jaren telt uit jouw mond mag ik spreken van toen en later in ontastbare tijden zal ik bij je zijn zal ik voor altijd…

waai mijn blosjes weg bevries de glimlach breek mijn lippen is er meer ijzig is je adem je kille stem verschraalt mijn lijf de verliezer thuis muren zonder kamers handen afgekapt ogen die verbouwden alles wat ik was je ruimte stond me aan ze liet me gaan ik droom niet meer om koud te wonen…

Ik mis haar mooie lippen druk mijn kussen tegen mij aan.…

Lang en blond van nature maar gekleurd nu bruin Over het plein met allure als een echte mannequin Lippen rood -jij kijkt haar na- Boezem groot -jij valt voor haar- Benen lang -haar achterna- Zij lacht je uit -onnozelaar- Ik kijk naar jou en denk aldaar Gelukkig maar, want jij hoort bij mij en niet bij haar.…

Onze handen verstrengeld zo willen wij de tijd tot stilstand brengen dat laatste moment waarop ogen de waarheid herkennen die monden vergeten zijn maar als jouw blik een glimlach opent, teer als de bloemknop die het zonlicht herkent, wijken mijn lippen uiteen en fluisteren afscheid…

goudgeel glanzen haar borsten in het welig decolleté kon ik met haar toch dansen mijn ogen hangen aan haar lippen en smachten tot van haar korset een knoopje openglijdt hoe zou ik het kunnen laten en wachten tot mijn kus haar lijf bevrijdt kon ik met haar toch dansen maar zij lacht en lacht en lacht haar mond knalrood kraakwit…

Ik tel tot vier en prijs me gelukkig de wereld is niet ontploft mijn zelf, onaangedaan dus genoegzaam lik ik mijn lippen af.…

Ramen openen de straten ze klinken als Parijs Ik kus je lippen wakker Voer je croissants met jam in bed De heerlijkste kruimels waarin ik ooit gelegen heb waren deze m'n lief met jou Ik zweer je dat de trambel je t'aime zingt als alle vogels deze dag…

Terug in het bewuste, ontdek ik dat ik niet spreken kan Ik sein commando's naar mijn lippen maar mijn mond wil niet gehoorzamen Ik zie de mensen om mij heen ik hoor ze vragen en ik zie ze mijn antwoorden niet begrijpen Langzaam begrijpen ze dat ik.....…

ruik het ruisen van fluitenkruid neurie, krijg acuut de kwinkeleer om je oren koop laarsjes streel het bruine suède en je pasgeschoren lippen koop ijs en chocola eet op en denk aan neuken bel je minnaar terug toets gratis de vijf…