Alle inzendingen over liturgie

1. Introitus o, mens, mijn beeld in jou geschapen ik treed nader tot jou beziel je met ademende genade laat ons samen juichen ons op gezamenlijk licht beraden langs verheffende wegen omgordeld door voortdurende bloesem laat ons zoeken naar een scheppende zegen 2) KYRIE mens, ik ontferm mij over jou leg je…

“Het orgel speelt” stond op de liturgie. De organist dacht: zal ik dan maar in de kerk gaan zitten en af gaan wachten wat er komt? Hij keek de kerk eens rond. Opeens werd hij gegrepen door een beroerde toets van zijn geweten en terstond speelde de organist vol gratie zijn meest ontroerende improvisatie.…

------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan de Werkgroep voor Liturgie Heeswijk van de Obrechtkerk te Amsterdam, waar de dichter op 18 september de Vredeszondag bijwoonde en hem de gebedszinsnede "als de dood zo welkom is" trof.…

ik wist tijdslagen te maken emoties te raken die zweefden in vergeten tijd waarvan het kruit niet verschoten was de damp nog hing in het gevang bloed geen dna kende en een dader die niemand ooit zou herkennen in een maatschappij die wist hoe dader met tegenstander quitte speelde er was geen oud zeer en agressie meer…

zalig pasen in een donkere koele mediterrane tuin op de helling van de berg van calvarie klonk het geroezemoes van pratende mensen die als vrienden aten na het heetst van de zomerdag een gezelschap vrienden en volgelingen van de gedachten van een vrij land zonder bezetting met oude rechten op de geboortegrond sinds het scheppingsverhaal…

al zou ik willen mijmeren dan nog zou mijn tongbeen zich vergruizen en me verstikken daar de wereld niet meer ademt, zelfs niet meer ontplooit en haar blaas leegt in mijn hand ik als figuurlijk en mijn evenbeeld de liturgie van vrome schapen zalven de wetenschap dat het bebouwde, het ongenuanceerde zich telkens vergrijpt aan halve waarheden…

zondag 13 september Hemel en aarde het planten van planten zaaien in kleuren oogsten van geuren tussen de bomen midden in lucht en licht vormen samen de mooiste start om zo tot de Schepper te komen ze spreken goddelijke woorden die liefde omranden in het hart gericht dat noem ik pure Liturgie met het…

blond haar op ongeschoren benen verontrustend geil de krulletjes van jonge schaamte bedekken nooit genoeg het gulzig aanzien van vuige gedachten je ruikt naar Goddelijk als marshmallows in het vagevuur een ketting onttrokken aan broze onschuld ween jij het wijwater brak de soutane bloost een mufheid werpt stof in oude poriën de Liturgie…

Je bent een deel van een tweeling: mijn tweelingbroer ben jij! Even ongelovig als jij ben ik, even aarzelend maar zeker van wat niet gezien wordt, niet bestaat ! Toch wordt je aarzelen door Zijn verschijnen plots overhoop gehaald: een licht verblindt je twijfelzucht en heel je wereld keert om. Waar ben je nu? Je kent jezelf niet meer. We…

In plaats van het boetekleed aan te trekken zich te bekeren tot de mens blijven ze voor God spelen bepalen met kracht de liturgie van macht exclusief voor heren zij slaan de maat met dissonanten systeembeheerders vol celebranten die niet willen horen hoe we willen bidden wat we willen zingen niet begrijpen hoe we…

leunend op een been van z’n draaiende imago, litanie in het eerste licht met krasse stem, geen poot meer heeft om op te staan waarmee hij mijn droom in de ochtendstond betreurt, omlijst de zon zijn narrenkap door spiedend hanenoog belicht, bedrijft de spot in de winden van zijn tirannie en mij tot wanhoop drijft in zijn eentonige liturgie…

In plaats van het boetekleed aan te trekken zich te bekeren tot de mens blijven ze voor God spelen bepalen met kracht de liturgie van macht exclusief voor heren zij slaan de maat met dissonanten systeembeheerders vol celebranten die niet willen horen hoe we willen bidden hoe we willen zingen niet begrijpen hoe we willen vrijen…

Nooit meer die vertrouwde kerkgang; nooit meer lopen langs die gevelzwaan, dat appelboompje in de tuin zien staan; nooit meer die opgang op, die trap naar de kapel; nooit meer kunnen zitten op die vertrouwde plek; nooit meer die begroetingen van bekende kerkgenoten; nooit meer die bekende liturgie in 't hoofd geprent na 22 jaren; nooit meer…

Uit de liturgie : Het Requiem vaarwel mijn vrienden allen om mij heen geschaard ik voel nog steeds jullie warme liefde en neem het mee, alles wordt in mijn hart bewaard het zal de tocht naar het onvergankelijke bemoedigen alwaar de Schepper mij zeker zal verwachten engelen vol van Geest en zo fijn besnaard zullen jullie aardse…

in voorspelde nacht die ieder wacht om geboren te worden om te moeten sterven op een tijdstip onverwacht om mee te nemen in de openbaring van ervaring die de overlevenden in een nieuwe generatie heeft gebracht, herpakt zich in de overlevering in alle religiën, ongeacht waarin men gelooft, valt er weinig te beloven uit de mythische liturgie…

zachte hand Een oog Een blik Die melodie Die late wals Spreek dan tot mij in liefdestaal Die woorden die ik het liefste hoor Speel ze me voor Die woorden die niet uit een keel ontluiken Die woorden die het licht doen zweven Die streling Kus Die zachte noot Die woorden door geen pen geschreven Ik min jouw liefdesmelodie Geheime stille liturgie…