Alle inzendingen over luwe

door een storm van hunker en verlangen in zachte aanzet wordt het hoogtepunt nog uitgesteld het kamerbreed gevoel gekoesterd dat zij bezingt in zachte klaagzang van genot dat zich verdiept en zwelt tot overrijpe vrucht tenslotte, die openbarst in een boeket orgasmen terwijl de spankracht van haar hand verstilt sluit zij de ogen loom en luw…

Ge zijt mijn; ik leef, ik léef van u, Gij, die mijn dagen als een bed spreidt, en zo luw De aêm van uw nadering laat waren om mijn slapen… - Ik wilde rústen; maar ik zie uw ogen staan Zó onbegrepen-goed met droeve vreugd belaên dat ik voor éeuwig in uw vrede nú wou slapen… Gij komt.…

Ten haaz’laarsbos dan rap te been, Waar frisse bedden zijn gespreid, Waar luwe luchtjes om ons heen Verrukking geuren en tederheid!…

Oh licht van luwe leegte, zing uw zang tot aan de ziel. Ontvlucht het oneindig zwart, tot aan het rood van het hart. Bleke tragedie, bloeiend in de lucht, bemin al wat u omvat. Oh instrument vol gouden klanken, speel uw spirituele spel. Heerser met fluwelen stem, streel het oor met al wat u vertelt.…

in jouw hand gepalmd omsloot verzilverd geluk de band tussen jou en je ukkepuk maar ach, zo ver van vroeger verwijderd roep ik bij stemmige kaarsstilte het zo-dicht in gebed terug gestolde woorden smelten en ik zie je verschijnen om de hoek telkens ik je zoek dan praat ik met jou over hoe het was en ruik nog je pepermuntjes in een luw…

't Is nu de kentertijd dat de vrouw naar nieuw levenswater glijdt; diep water, waarin bare' als Bergen klimmen; wijd water, en ver aan de verre kimmen verwaast vredes zacht-bloeiende kust. 0 Maatschappij, gij zee, die kent geen rust, uit de luwe kreken van het verleden zwemt de vrouw naar uw ruwe machtigheden.…

sponde loodst vergleden uren tellen kan in 't spieg'lend oog van de pendule voor de duur van een fluistering, een ademtocht zingt de dood en plooit zijn zware mantel rond de broze schouders van de gaande mens windstil - getemperd staat de treurwilg toonloos aan de overzijde - vangt de toegeregen draperie haar stille wake aan bij 't luwen…

Ik kan staren en al uw licht vergaren, ik kan liggen neder, 'n geblazen veder, hijgend, hijgend om u, ik kan mij wassen diep in plassen, ik kan hoog opdrinken uw hoog uitblinken, uw vlammen luw. Een rode roos staat voor mijn slaap zie hoe somber, bloed in mijn slaap, een droom als amber, in rode zeedroom, ik blanker kaap.…

Ergens op de Veluwe, staat een oude mastodont, een brok beton uit één stuk, als een oude hond, liggend in het luwe. De Kathedraal bracht voor velen werk, vertier en misschien ook wel geluk. Na 90 jaar staat het gebouw nog, met z’n sterke contouren, onuitwisbaar in het zwerk.…

Ze dorsten al van jaren her, zowaar naar luwe bomen, geschoond van muis, kopie en dubbelklik in 's hemels dauw te zweven! Geniet van 't kleurrijk mozaïek dat elke verbeelding tart. Zie niet verwaten neer op hen, bevroed hun aller hart.…

Ze streelt de knoppen verzadigt de ochtend die rinkelt met vliegende pluizen met de luwe beweging van de zon die haar boogbaan rekt tot in de top van het gewelf Omkranst van glitter en gloeiend geel. Kan je een straal proeven?…

Ik zag de kiwiet om zijn jongen klapwieken met bezorgd gerucht - ik hoorde hoe de meerlen zongen hun welkom in de luwe lucht. De wind bestreek de fonkel-vlieten, de golfjes plapperden in 't lis, 't ging al van 't zoete licht genieten en blonk van dauw en ruiste fris.…

Kom, wees niet schuw, ’t is hier zo luw, Vol dichte Eglentiertjes*; Mijn hart verheugt hier door de vreugd Van die vrolijke diertjes. ’t Wild danst en springt, ’t gevogelt’ zingt, ’t Is hier vol blije lustjes, Waart gij hier nu, ik zeg het u, Gij kreegt wel duizend kusjes.…

arbeiden; zij komen aan, vier vakken in de lucht wegslaan de uitgestokene en zij schrijven hun cirkeling, nu zij weer drijven op stromen, die hebben meegevoerd de zonversplintering, het ontroerd ademen van land en zee, de gave waarvan de kostelijkheid met laven strijkt door hun traliën en zij met ruime banen te loef, te lij zeilen zij door het luwe…

Hoe toovrend, hoe bevallig Ligt ze op des heuvels helling In 't luw der rijzige olmen! Hoe vreedzaam staat die woning! Haar rook stijgt ook zo rustig En golft van 't lage dakje Zo zichtbaar langs die bomen. Hoe mild staan hier die schuren, Die schaap- en runderstallen, Die hooi- en korenbergen! De ganse werf aêmt leven.…

En daar zat ze neer Met wijde oogen naar de heen en weer Schomm'lende spruiten van het gras te zien, Die op den rand geen weerstand dorsten biên Aan 't luwe avondluchtje dat langs vloog Op transparante vlerkjes en bewoog De grasjes en zelfs heel verwonderd was.…