Alle inzendingen over meegaan

de tijd verglijdt langs zon en maan rond de cirkel van ons bestaan zal ik meegaan of blijven staan ontaarden in nieuw ontstaan de toekomst raakt het verleden aan het leven was even in tijdstroom vergaan alles draait door in een tijdeloze baan het weten is vergeten als Chronos stil blijft staan 2002.…

heb mijn leven in het zand geschreven maar iedere vloed wiste de woorden het voelde niet goed zond mijn gebeden in verlangen omhoog zag in het kringelen van wierook en wind dat de wensen vervlogen heb de lijnen omgebogen ga met positieve krachten in op wat ik kan verwachten er is geen gevecht want in buigen en meegaan kom ik weer…

Mijn verstand staat even stil Wil niets horen, niets meer zien Al die beelden koud en kil Is dat de zin van het bestaan Ik wil niet meegaan in die waan Mag het ietsje minder misschien.…

zag twijfels groeien in je ogen hoorde haperingen in je stem je handen die me altijd zochten vielen stil alsof zij niet meer mochten je stond nog naast me maar je neeg niet meer naar meegaan met samen voelden we de afstand groeien wisten dat het breken onherstelbaar was toch heb ik je hand gepakt een laatste kus maar zonder…

Ik wil je steun zijn in moeilijke dagen en zal een stuk met je meegaan je hoeft het maar te vragen…

Ik kijk alleen maar naar je ogen en laat de bal met de wind meegaan.…

zware woorden woorden als zwaarden die hakken en houwen scherpe woorden die kwetsen lieve woorden om je zin te krijgen dreigende woorden die je nek afknellen verklarende woorden niet altijd te geloven woorden die wegen als lood levenslang meegaan een tattoo op je ziel en af en toe een woord van liefde dat maakt al heel veel…

Het tij is dood maar toch bewegen ze de golven in de zee die nooit stilstaat Ik laat me meevoeren op hun eeuwige ritme richting onbekend Het tij is dood leve de golven…

er zit niets anders op dan maar naar de haaien en aapjes kijken binnenblijven tot het zonnetje schijnt te ondergaan bekken trekken met de vissen meegaan in de stroom bidden met de beren het wordt gewoon op den duur niet naar buiten te treden ingesloten als gekooiden door media omringd blijven tekenen en kleuren binnen de lijnen…

Voor nu voor later en voor altijd, zal deze knuffel meegaan met mijn tijd.…

jouw hongerige ogen raken welvingen beroeren plooien zij heuvelen en dalen in jouw ogen zal ik meegaan van eb naar vloed en omgekeerd elke beweging zal ik volgen samenvallen met al wat er is aanzwellen zal ik met jou tot bliksem en vuur hartstochtelijk zal de nacht zijn huid na huid wegrukken huid - na huid - na huid tot enkel…

ik decibel over heerlijke ronde tonen een spel dat ik vroeger al naamloos droomde buiten genieten van moleculen lucht die in hun wind gevlaagde vlucht muziek maken meegaan in de flow van abstraheren tot de bron waar zon haar storm laat keren zoals rohrsach zijn vlekken niet benoemd zijn er geluiden dat energie ons…

Net toen alles onder controle leek sloeg het noodlot weer toe altijd dichterbij dan verder weg onvoorspelbaar als een voorspelling onbeheersbaar als een natuurramp Meegaan in de vloedstroom van onrust en negativiteit is primair de reactie evenals vechten tegen het lot dat altijd een sterkere vijand is Ben je een controlfreak in het diepst…

Opeens zijn ze volwassen moeten meegaan met de tijd en zijn, door wat er gebeurt, hun onschuld al vroeg kwijt.…

ik hoor weer het wiegelied van een vogel wil meegaan op de juichende tonen de echo bij me dragen diep van binnen als een tere wens op mijn lippen leggen doodstil zijn nog één keer tranen - morgen, ja, morgen zal ik warmte schrijven spreid ik het licht over de schaduwtijd kleur een nieuwe dag over de langdradige wond…

Lichten doemen op en lampen gaan speels aan, gedachtes aan wat ooit was, ik laat ze met me meegaan. Als het zwaard van Damocles hangt de ochtend me boven het hoofd en net voordat de lantaarns zijn gedoofd keer ik terug naar huis, om daar moederziel alleen in huis te blijven staan, want de kracht van de nacht mag niet verloren gaan.…

Strooi woorden in het rond kijk ze meegaan met de wind tot ze ergens ver weg landen als zaailingen voor een gedicht spuug zinnen in het water zie hoe ze meedrijven naar zee tot ze ergens ver weg stranden als oogst voor een jutter al die letters duizenden letters laat ze maar komen laat ze maar gaan wat blijft hangen is soms de moeite…

het heeft mij altijd verbaasd hoe zacht jij kan praten en toch uitstekend verstaanbaar blijft natuurlijk speelt articulatie een grote rol maar ook jouw gezicht zit vol kleine lieve hints het is geen raden maar meegaan in de flow en taal weten waarin het gevleugelde woord woont zo ontdekken we de contouren van boodschappen…

je vingers vlammen energie in alle kleuren van het leven met het zachte zonlicht en wat groen kun jij snelle groeiers weven als extraatje kleur jij aan het einde van seizoen een schitterende bloem in het lieflijk lispelen van de wind praat je met ze zoals moeder en kind zij hebben al hun hart getoond als zij meegaan in…

wanneer ik verdrink in die diepste bron van bestaan zo breekbaar tijdloos meegaan in de stille stromen met eb en vloed moeilijk zichtbaar voor het oog wanneer die dag komt leer me dan zwemmen in een rivier vol vruchten vol weelderige kleuren zonder het gevoel te hebben te zullen stikken…

zoals een spin een vlieg verkleeft in haar web en langzaam maar zeker vermorzelt met haar kaken zoals de schaduw het lichaam achtervolgt en in tegenlicht uitvergroot zo kruipt pijn onder huid en leden onvoorspelbaar hardnekkig geen pil noch spuit sterk genoeg om haar te verdrijven alleen meegaan niet tegenspartelen als drijvend…

Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je helpen om te leven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je voeden en je laven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal meegaan…

ga maar dromer, het is tijd dank voor elke bijzondere dag jouw woorden, ik bewaar ze en plak ze aan de horizon als een zonnige lach de boot wacht brengt je over de oceaan naar de lichtjes bij nacht vergeef me mon Chérie ik kan niet meegaan zie niet meer om onderschrijf het leven speel, speel de muziek dans, dans, heb lief je hebt zoveel…

Het staat (nog) niet in de geschiedenisboeken vermeld in Tuitjenhorn woonde een grote held Nico Tromp stond voor zijn patiënten pal met passie en zijn hart bovenal Tientallen jaren werden door het OM afgedaan als crimineel moest hij in de nacht meegaan met een lintje en standbeeld zullen wij hem eren een gele kaart voor de Haagse dames en heren…

jij boven alles uit bloesemde zo zingen de zinnen rond die zich in mij vlijen tot wij twee straks overblijven en samen naar huis gaan Ogen, lippen, borst en buik tranen om stoere zelfspot ik leg alles in de schaal voor mijn gezelschap, een man die jij had kunnen zijn Maar vannacht is de vraag die overblijft wie met wie wil meegaan…

Meegaan in het ritme van mijn hart Kan het kleiner worden wanneer het rolt? Kleiner en kleiner, totdat het niets meer is. Bijna niets, want het blijft altijd Kijk of het vierkant van mijn hart getroost kan worden Gekoesterd worden in het ritme Het wil zo graag rond zijn…

In gedachten zal ik met je meegaan wat je bestemming ook mag zijn. Wanneer je dan zult heengaan, welk moment dat ook moge zijn, ik zal steeds aan je zijde staan en ontroostbaar zal ik dan zijn. Wanneer je dan zult heengaan, laat mij dan toe degene te zijn die je lieve ogen heeft toegedaan en heeft weggenomen al je pijn.…

Vannacht deed jij het deurtje open ik wist niet hoe laat het exact was Jij bleef alleen maar naar mij kijken alsof je door mij heen iets zag Tot ik het niet meer kon verdragen tranen vielen onafwendbaar, omlaag Jij klopte op mijn hand ten teken van verbondenheid en om te breken Ik kon niet met je meegaan en jij, lief kon zoals altijd niet…

Ik droom dat Ik een kind ben Dat speelt met Andere kinderen In de zandbak Van onze jeugd - De meisjes gaan weg Als de jongens te ruw Worden en elkaar Bekogelen met ballen zand, Er vallen tranen Als in de kogels van zand Ook wat steentjes meegaan - Twee jongetjes huilen, De rest lacht hen uit Een droomflits verder…

Altijd wil je met me meegaan. Je kunt heel erg goed naar me luisteren. Mijn problemen kan ik bij jou kwijt. Het is alsof je me echt begrijpt. Voor mij heb je alle tijd. Velen hebben mij verdriet gedaan en altijd was jij daar voor mij. Je troost me door er gewoon te zijn, door jou word ik dan weer blij. Nooit laat je me in de steek.…