Netgedichten

netgedicht (nr. 63.503):

Wijze

ik hoor weer het
wiegelied van een vogel

wil meegaan
op de juichende tonen

de echo bij me dragen
diep van binnen

als een tere wens
op mijn lippen leggen

doodstil zijn
nog één keer tranen

-

morgen, ja, morgen
zal ik warmte schrijven

spreid ik het licht
over de schaduwtijd

kleur een nieuwe dag
over de langdradige wond

mijn voeten huppelen
wederom op vaste grond

Zie ook: http://www.hillysgedichten.blogspot.com

Schrijver: Hilly Nicolay, 2 augustus 2017

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

emoties

3.7 met 9 stemmen

259

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

kerima ellouise, 8 jaar geleden

laat je wiegen in het licht...

heel mooi Hilly!

Marije Hendrikx, 8 jaar geleden

Mooi gedicht Hilly.en zoals je licht spreidt over schaduwzijde en een nieuwe dag legt over de langdradige wond, prachtig!

Anneke Bakker, 8 jaar geleden

Alsof ik hier de echo hoor van de vogel die dit prachtige gedicht begeleid Hilly.

jonhy donovan, 8 jaar geleden

zeer mooi positief gedichtje over de levenswandel, Hilly!

Guy Aarts, 8 jaar geleden

Hemeltje Hilly! Dit is er weer eentje van de bovenste plank! Meesterlijk gedicht!

Egbert Jan van der Scheer, 8 jaar geleden

Mooi gedicht Hilly. Geloof als je er al huppelend bij te zien zou zijn het nòg leuker zou zijn.

deinend blauw, 8 jaar geleden

Op de juiste wijze, mooi.

Geef je reactie op deze inzending: