Alle inzendingen over meimaand

Zo kwam je naar me toe in die andere meimaand toen we voor het laatst samen waren op de rand reeds van de breuklijn.…

Luidkeels gekwetter, zeg Meimaand, de blije maand? Vogels ontwaken Niet eentje, een drom Vijf over zes start dit Uitsloverijkabaal Godallemachtig Ik draai me weer om…

het wilde groeien van de meimaand heeft alles groen getooid fruitbloembloesem is bevrucht door gonzend bijenvolk appels en peren komen later weelde is zichtbaar overvloed van kleur de zomerzwaluw vliegt…

We kunnen er nu niet meer aan ontkomen De uitrol van de meimaand is van start Wat treft ons straks in ’t Hemelvaartse hart Een dadendrang? Of blijft het nog bij dromen? Herinneren, herdenken en herleiden Bespiegelen, bezinnen en bevrijden…

De meimaand was nog nooit zo koud geweest, Zelfs voedsel kreeg de kans niet te bederven. Nu tweeëndertig graden en nog meer, Gemiddeld is het hier best aardig weer.…

Maand van opwekkende geuren; van fris, jong lentegroen; tijd van zachte, tere kleuren maar ook: herinnering aan toen miljoenen ver weg zijn ontboden: verguisd, vergast, vergeten; in mei herdacht. De doden leven in ons bitter weten.…

Het is de laatste dag in mei 2011. Zegt de een: ’Er waren niet veel zonnige dagen in mei’. Zegt de ander: ‘Tot nu toe nog niet!’…

Koolzaad, lijnzaad, fluitekruid De meimaand is begonnen Een kind loopt met ballonnen Een V- vlucht schreeuwt het uit Koolzaad, lijnzaad, fluitekruid Het bloed raakt niet geronnen Er bulderen kanonnen De mens heeft het verbruid Het goddelijke wezen In hem is hij vergeten Dat wordt bedekt met ruis Hem wordt de les gelezen Door wijzen…

In deze meimaand staat alles weer in 't groen en bloeit. Kan ik wel echt zwijgen? Ik hoop dat rust een beetje groeit.…

De dagen schrijden door in de meimaand, zo snel zelfs dat na enige afwezigheid jij nog altijd dichtbij en veraf bent. Regen parfumeert de koekoeksbloemen, margrieten en klaprozen. Ik verdring nog steeds de pijn van jouw heengaan. Je onstuimige blik, gebarende rimpels rondom je mond, het vallen van de wind.…

mei blijft mij immer beroeren zo mooi de maand in groei schiet licht vooral dieper doordringt stille momenten zijn monumenten het riet is nog niet groen, ruist en schuurt, knakt zich in ouderdom geen hand heeft zoveel lijnen samengeperst zijn scheuten hoorbaar mei is de merel in geel en in zwart ieder raam kent zijn regenlied en de…

Prachtig en langzaam bloeit de tuin, in jong gras ligt de stilte, een handvol bloesem, een handschoen groen om takken van de winter. Het raam staat open, het gordijn beweegt, de wind gluurt binnen, zijn armen om de schaduw van de nacht die hem moet tillen. Zij slaapt, een zwaan, een vlinder door blad hoor ik zijn voeten gaan. -------…

Iedere dag de meimaand door Moest ik 's avonds binnenblijven Dan baden wij de Rozenkrans Met geknielde lijven Moeder bad gedragen voor De vele 'Wees Gegroeten' En 'Onze Vaders' tussendoor Alsof we moesten boeten Menige zucht is door mijn kinderziel geslaakt Terwijl dit alles me stierlijk verveelde Volgens mij had God veel liever gezien…

Wil ons opnieuw ontvangen Met bloesemgeur en zangen, Als de Meimaand wederkeert. Ei, zie van ver nog wordt het woud Zijn groet aan ons niet moe, Daar 't wuift met tak en twijgen, Die duizend stemmen stijgen; 't Roept ook vaarwel ons toe.…

Ik leef in mijn eigen schilderij met geurige kruiden, paadjes naar een afgelegen boerderij en hoog boven in de lucht de stipjes van een paartje buizerds de meimaand zoemt lieflijk over slootjes en waterviolieren zijn in detail op het doek gezet wanneer je mij zou roepen, luister ik naar de echo van een wielewaal wandel tot aan mijn knieën…

Gij vrouwe die het Licht mocht dragen, gegeven hebt Hem huis en tijd; blijf ons nabij die U nu vragen om steun en troost, om zekerheid. Blijf ons nabij die nu nog zoeken, op weg zijn, zonder uitzicht vaak; Hem die Gij wikkelde in doeken die nu behartigt onze zaak, Hij is uw Zoon, wil voor ons vragen dat wij niet gaan, gebukt door schuld…

Het jonge lentebriesje gaf onze relatie een gezicht Geen grasspriet kon vermoeden wat daarmee werd aangericht Het eerste voelen van je hand Het voorzichtige verkennen van je naam Opeens deed ik zoveel wat ik nooit eerder had gedaan Het oorspronkelijke ik en jij werd stilaan een verbond Smolt de meimaand in zijn gedaante een nieuw…

ik vlecht leven als een onzichtbare draad langs de taal waarin wij elkaar ooit in dag en nacht ontmoeten nu de glimlach jouw ogen niet meer bereikt je open blik mijn schouder aanraakt maar mijn hart links laat liggen voel ik zelfs jouw willen maar niet kunnen langs diep geslagen wonden donderen en razen in mijn bloed deze meimaand…

De lucht was vol van zilverglansen, Vol rode tulpen 't groenend gras; De aloude dom liet vrolijk dansen Zijn klokken, daar 't de Meimaand was.…

." Is de meimaand aangebroken, en de bloemetjes ontluiken. Fraai staat dan het kapelletje tussen de bloemen, waar de bijtjes in 't zonneke vlijtig zoemen.…

De Paashaas kwam idioot vroeg, dit jaar, de meimaand bij lange na niet in zicht, en de winter was nog niet met ons klaar: niet het tijdstip voor een lentegedicht. Met Kerst werd het ons deerlijk onthouden, maar met Pasen was de sneeuwval heel dicht, wat nooit voor mogelijk was gehouden: niet het tijdstip voor een lentegedicht.…

In de zee van vele lichtjes zelf ook eentje branden doen, stilte proeven, rust en vrede, even weten, net als toen: dat de Zoete Moeder luistert, dat de meimaand vreugde biedt, dat ook andere mensen lijden maar dat ook veel moois geschiedt; dat vebondenheid kan groeien, dat er troost en hulp kan zijn, dat de blije orgelklanken balsem zijn…

in het oude winkeltje waar snuisterijen erg geliefd waren stoelen tussen de lampen dansten je altijd even kon zitten en dozen vol kralen, knopen en oude scharen op de toonbank naar handen snakten zij was mooi tussen al dat klatergoud ze heeft mijn tranen nooit gezien buiten in de straffe wind viel niets op en als de wilgen zongen in de meimaand…

Alle seizoenen krijgen kwartier, hij is het opgetaste korte en lange jaar, in de zomer fluistert nog de witte sneeuwjacht in zijn blad en bronzen herfst omarmt stormend zijn schors in de meimaand.…

Fantastisch is de meimaand toch van nu en eerder rest mij nog herinnering aan zoete dingen van vogels en van lentedingen de bloemen en het zwierig kruid het roomwit wolkend Fluitenkruid de merels in de Hydrangea herhalen `t ouderschap in Dea het lieflijk blauwe Ereprijs kijkt met twee oogjes o zo wijs alsof het wijze woorden las vanuit…

Maart, Maart, Roer vrij je staart: Meimaand wordt slechts door je spoken te zoeter, En ze vergoedt er Wat je ons onthoudt en terughoudt in de aard, Gierige Maart! Maart, Maart, Toch ben je ons waard: Omdat je zwijgend een wenk in het leven Aan ons wilt geven, Wenk, die het kinderhart dankbaar bewaart, Buiïge Maart!…

ontwrichting niet te stuiten, blijvend was de hoop maar die dagen duurden, langer, langer, vredestijd die moeiteloos verglijdt, nu als ver verleden maar de opmars van de legers in het oosten en de D-Day in het westen, brak de rug van 't kwaad achterlatend, niet te vatten leed, wereldwijd talloze doden en gewonden, toch kwam vrijheid, in de meimaand…

Die eenmaal hier geboren werd, hij weet - En weet dat voor altijd - Dat hij één vroege Meimaand nooit vergeet, Vijf dagen zwart van rouw en leed, Hij is ten strijd bereid. --------------------------------------------------- rot: de manschappen die in een normale opstelling van een troepenafdeling achter elkaar staan…