Alle inzendingen over mensen zijn vaak zee

Wie arts wil worden geeft men echt geen mes Waarmee hij het beroep mag uitproberen En je moet in de rechten afstuderen Voor je een stem krijgt in het strafproces. Maar het staat je wel vrij om als student Meteen te doen alsof je leraar bent.…

Zij vond weer zich zelf, zich zelf als zo vaak, kreunend vond zij weer zich zelf, zich zelf als zo vaak.…

Zij zocht weer zich zelf, zich zelf als zo vaak. Kreunend vond zij weer zich zelf, zich zelf als zo vaak.…

hoe vaak moet je doodgaan om zeker te weten dat de liefde blijft hoe vaak door verdriet gaan opnieuw weer verliezen je goede geloof afleggen je kind-zijn je bewust zijn het missen van zovele kansen je bergen ambitie je belangrijkheid laten gaan van je kinderen warheen ze ook willen minder deel van hun leven kunnen zijn hoe vaak…

Hoe vaak gaan we het nog proberen? Hoe vaak doen we elkaar nog pijn? Hoe vaak nog het tij keren? Hoe vaak nog doen alsof we gelukkig zijn? Hoe vaak kan een hart breken? Hoe vaak word het weer geplakt? Hoe vaak nog om jouw liefde smeken? Hoe vaak de draad zomaar weer opgepakt?…

Deze nacht is een gevonden spoor waarlangs ik zoek naar een echo die ik volgen kan en die elke stilte weer laat beginnen met de schaduw die zijn eigen nacht zoekt en mij weer zal vinden zolang ik in elke zwijgende nacht verdwaal…

Hoe vaak is het al niet gebeurd in dit aardse bestaan dat ik mij vastklem aan het ongewisse terwijl de zekerheid dichterbij is met welke ogen kijk ik toch? op welke manier voel ik?…

Hoe vaak moet ik zeggen, dat ik van je hou. Hoe vaak moet ik roepen, dat ik op je bouw. Hoe vaak moet ik fluisteren, dat ik om je geef. Hoe vaak moet ik bewijzen, dat ik voor je leef. Hoe vaak wil je horen, dat ik aan je denk. Hoe vaak wil je zien, dat ik aandacht aan je schenk. Hoe vaak moet ik denken, Dat jij dat anders ziet.…

Vaak liep ze zomaar stil aan me voorbij alleen een vaag knikje, nooit een eens vriendelijk woord of een goedendag. Zag ook nooit een lach als ik haar zag toch hield iets in haar ogen mij vast, er was eenzaamheid en angst in verborgen.…

Langzaam groeit in mij de ander die in niets op mij lijkt en toch alles in zich heeft van mij die hem baren moet dan rijst het doek dat me scheidt van mijn tijd die nu gekomen is de zaal opent zich veelvuldig gespiegeld vlees en bloed even is het alles stilte wachtend op het eerste woord dat het schouwtoneel de wereld tot leven…

Ik heb zo vaak, wanneer de schemer hing Over de grachten en de hoge bomen, Dicht aan het raam gedrukt zitten te dromen, Waarlangs het lichten aarzlend nederging. De kleuren en de lijnen van elk ding Verdwenen in het wazig-witte dromen, Dat, uit het stille water opgekomen, Voor ’t vochte raam ’t lantarenlicht opving.…

lipstick op haar kin mascara op haar koontjes mormeltje van vier - hoe vaak nog zal mams meisje buiten de lijntjes kleuren…

Mensen roepen vaak "Met jou heb ik nog een appeltje te schillen" Maar je ziet toch teveel, te vaak Dat die appel Op de fruitmand blijft liggen Ik zou zeggen: doorbijten!…

De zee is zo verkeerd nog niet en is vaak vol leven. Foto Dick Voogd…

Mensen met het hart op de tong, geven vaak kloppende antwoorden.…

Koele zeewind ontspande mijn gemoed schuimkop en vloed spoelde mijn voetstappen weg ik harkte daar rouwverdriet bijeen witte meeuwen schreven cirkels tegen hemelblauw mijn lief hier vond ik jou ik loop hier alleen met jouw schaduw de zee is ruw.…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

Ruig is de zee en de Stena Line mag zich manoeuvreren naar Engeland. De storm, de zee, brengt vaak capriolen met zich mee als er zware storm heerst. Van land naar land, je geeft je over aan het schip en de kapitein. Natuurlijk heb je vertrouwen dat het helemaal goed komt. Ruige zee Foto Dick Voogd…

Soms geeft men ijdelheid wat meer cachet met een sausje gelegenheidsidealisme door het een taboe opheffen te noemen…

Als avondrood magenta zich vermengt met wind en zee en dromen van gasten aan de boulevard oude mensen twee aan twee traag hun late doel beleven samen slenteren uit de nu open deuren van het grote huis turend over water en peinzend zoeken naar deining hun adem het schip zien dat ver langs de horizon zijn weg vindt ze lachen…

De wind streelt nog even de golven van de zee. Zonsondergang geeft waanzinnig avondlicht. Rust neemt steeds, meer toe. De zee raakt langzaam uitgeraasd tot een nieuwe morgen. Wat brengt de nieuwe dag weer met zich mee? Daar hebben wij geen invloed op. Waardig is de zee, geeft vaak nieuwe levendigheid.…

Ik heb de mensen vaak, teveel en blindelings vertrouwd mijn gevoelens verteld en wat me zoal bezig houdt Dat vertrouwen dat ik gaf hebben mensen vaak geschonden doorverteld wat een geheim was vertelden ze alles onomwonden.…

Voor altijd zul jij blijven, jij zee. Voor menig mens, ben jij van waarde. Voor mij ben je uniek, vaak kom ik bij je. Graag hoor ik jouw geluiden. Soms wat zacht, maar vaak met kracht. Langs de vloedlijn lopen is het mooiste wat er is. Als de zon schijnt, zie ik je blauwe golven schitteren.…

De Wolga is zo breed als de zee en bracht vaak schepen in de puree. Maar het moet gezegd : je komt beter terecht met de troika van Drs P.…

veelal, als ik iets wil zeggen... luistert er niemand behalve, als ik super overdrijf... dan gaan hun oren flapperen en verschijnt het ongeloof diep in hun ogen ik vlieg dan lachend weg "aandacht krijgen"... geslaagd!…

Schoonheid komt van binnenuit, is aan de buitenkant ook vaak zichtbaar... Jammer dat veel mensen dat niet zien?!…

zee vogels vluchten klapvleugelend golven reuzen vallen vernietigen... zee mensen kijken natuurwonder verwondering verbijstering angst dood... zee eindeloos water golven getemd vogels gebroken vleugellam... zee sri-lanka parel pijn overleven doet alleen de zee...…

De zee met haar licht deinende golven met wat mensen en vissers op de pier. Allemaal waarschijnlijk genietend van al het mooie wat er vaak aanwezig is. In gedachten ben ik bij de surfer en met een schuin oog kijk ik naar de zee, want hij is nog steeds niet gevonden. Het moet vreselijk zijn voor de nabestaanden!…

De zee De zee geeft je verkoeling in de warme zomerdagen. Je denkt: ik ga zwemmen, er kan mij niets overkomen. De zee is verraderlijk en ineens ben je niet meer te zien. Mensen gaan naar je op zoek en dan ben je niet meer te vinden. Enkele dagen erna wordt je gevonden, hoe erg is dat.…

De zee heeft genomen veel mensen hun leven Zeeland in nood heeft veel moeten geven. De stormen zwollen aan de zee doorbrak de dijken, mensen spoelden aan van levenden tot lijken. Families uiteen gerukt door natuurgeweld, de zee ontnam hen alles, goederen, leven en geld.…