Alle inzendingen over mensenhand

Ook hoge bomen, ongenaakbaar in hun ouderdom waaieren hun takken brutaal uit over het door mensenhanden neergekwakte prikkeldraad, maar kromme vingers trotseren de gaten in verlangen naar geliefden, de ogen wijd, de stemmen stom.…

dan fluistert de Pythia: 'Vertrouw nooit op een boek door mensenhand geschreven, een boek dat beweert de eeuwige te ontraadselen, jouw geestkracht is het wonder, jouw geestkracht, mens'…

In 't midden van China's aarde eb ik weg van de vervloed van het vele, grote, mooie dat alsmaar verwonderen doet en de oevers, wanden, rotsen, banken nu nog droog met steen, gruis en groen worden bodems van verloren oude steden nieuwe stromen wat in feitelijk mensenhanden doen om meer welvaart, meer welzijn te verkrijgen zou China zijn ego…

de poort ik slenter langs het stenen perspectief met rood gelakte luiken, rode deuren mijn oog getrokken naar het felle licht in de door mensenhand gebogen opening oude masten kijken vlaggend over de kade met zijn bemoste voeg volop genietend van het fraaie zicht op de strak ommuurde haven het is hier zalig toeven tussen de statige…

Een zilvervisje, mooi en fijn vergist zich in dit schuimfestijn kroelt even op het natte strand maar vindt al gauw een mensenhand Die het snel teruggeeft aan de zee: glashelder water neemt het mee danst verder: er is niets gebeurd in groen dat soms naar blauw toe kleurt Op deze wonderlijke aarde die ook dit zilvervisje baarde in zee verzorgt…

En 't evenwicht der wereld koelt de gloed Van mijn verzwarend vlees en broeiend bloed Tot eindloos aardrust en deining Van krachten die geen mensenhand overwon. In stralenspel leeft met de jaargetijden Mijn ademing, zwaar van de geur der aard' En uit mijn borst gevloeid gaat blinkend glijden Door 't lage land der stromen trage vaart.…

afgevoerd naar silo en fabriek daar groeit vreemd gras en kruid tussen de scheefgezakte keien de twee verrotte palen steken nog amper boven maaiveld uit om mij nog net op tijd te zeggen: “er is geen water achter de dijk” alleen een doorgeroeste boot het tij ligt aan de ketting, dood jij had gelijk, de haven is helaas verzand, door mensenhand…

mag het nog als je de wereld ziet branden op diverse plaatsen veroorzaakt door oorlog nalatigheid of hebberige mensenhanden?…

n vlucht Omdat ze bij kilo’s het leven lieten Ik adem echter opgelucht De winter vertoeven ze in bunkers Onder de Wassenaarse duinengrond Zodra de warmte stevig toeslaat Vliegen ze weer naarstig in het rond Ze breien zo de wereld aan elkaar Houden mijn eigen isotoop in stand En beschermen zo dier en plantenstand Tegen verwording door mensenhand…

Vanaf plaats en geboorte in mijn mensenhanden gelegd. Ofschoon ik trachtte haar lang te verloochenen, moest ik in haar geloven. Het zou een werkelijk liefdevolle bestaanswereld aan de kinderen der aarde beloven. Dan was het niet voor niks. Had ik bestaan, om weg te vliegen. Om te vervliegen in eenheid der eeuwigheid.…

Ik nam je kleine handjes in mijn grote mensenhand, je wist dat je die gerust mocht aanraken. In je kleine hartje was moeder aanwezig. In mijn hart was jij aanwezig. Ik streelde je door je haren, gaf je een schouderklopje. Die handen hebben je leren leven, zoals je nu bent.…

In alle rust zonder het werk van mensenhand- en hersens draait hier het bedrijf het meest intensief geregeld, maar de directeur zoekt vrijheid en ontspanning van al het menselijk handelen in zijn bedrijf.…

Geen licht en geen geloof en schenken mij de baken, gezet van mensenhand mij langs de levensbaan; Gij lost mij, God, alleen, terwijl ik levend waken en zijn mag, ‘t raadsel van mijn ongevraagd bestaan.…

niet bestaan Ze lacht haast, denkt: Es Ding an Sich laat zich geduldig penetreren nog tien seconden en dan liegt ze zoals al die and’re keren Tentamen en ze leest de vragen en weet dit is haar finest hour begroet de vrienden van haar dagen kust op de wang haar Schopenhauer Ze lacht weer als ze zich ziet schrijven ‘Al gaat ten grond’ aan mensenhand…