Netgedichten

netgedicht (nr. 61.388):

de poort

de poort

ik slenter langs het stenen perspectief
met rood gelakte luiken, rode deuren
mijn oog getrokken naar het felle licht
in de door mensenhand gebogen opening

oude masten kijken vlaggend over
de kade met zijn bemoste voeg
volop genietend van het fraaie zicht
op de strak ommuurde haven

het is hier zalig toeven tussen
de statige panden aan de rand
de tijd gespiegeld in de stikken
van mijn oma’s Zeeuwse dracht

ik hoor theedrinkende terrassen
een sigaren rokend zware stem
bij kar en kraam kletsende vrouwen
de luide schreeuw der marktkoopman

ik ruik de in een ton gerookte paling
de geur van varken, paard en koe
van zilte vers gevangen vis
van pas gerooide uien

ik slenter terug de schaduw in
twijfel vertroebelt licht mijn geest
ik draal bij de zware houten deur
hangend tussen toen en nu