Alle inzendingen over mensenmassa

Van hoe ik in een woordenstroom niet kan zeggen wat ik wil van hoe ik in een stortvloed van tranen mijn verdriet niet kwijt kan van hoe ik in een mensenmassa eenzaam kan zijn van hoe ik van de liefde spreek in mijn dromen van hoe ik verlang dat je weer bij me terug zult komen…

Soms verschijnt het Achter de mist In een mensenmassa Diep tussen kreupelhout Tijdens de synchrone spreeuwenvlucht Tussen een bloemenzee Onder schilderslagen Het Bombardeert mijn brein Met verwondering.…

Maar de regering vraagt de mensenmassa: "Gebruik toch een textielen tas of mand!" Want plastic heeft z'n beste tijd gehad en fijn stof - uche uche - is er zat!…

de mensenmassa duwt zich ademsnakkend tegen de verlichte kijkdozen kinderlijke blikken vlammen gespannen op woorden zinderen de ontembare verlangens kleven tegen de ruiten druppelen bezweet in langzame stralen de harten binnen de dag is gekocht schuld bekend…

In klassiek of in goede pop Jezus raakt niet in het slob oud geloof of nieuwe opera altijd in voor mensenmassa! 4 APRIL 2012 wordt op het Willemsplein in Rotterdam met de Erasmusbrug op de achtergrond The Passion opgevoerd; Danny de Munck speelt Jezus!…

Wat mensen verloren hebben, hebben honden en katten behouden. Het is één van de redenen waarom. Het is de oorzaak van het feit, waarom mensen van dieren houden. Wat mensen verloren hebben, geven katten en honden ons terug. Tenminste, wanneer we voor hen open staan. Ze leren ons aandachtig kijken. Wat mensen zinloos verloren hebben, leren…

Het is even drijven naar rustig vaarwater toch is het slapeloos woelen onder warm knellende lakens van flanel hoe dubbelzinnig zijn de door mij opgewekte droombeelden van volksverhuizingen uit een leeglopende wereld de Griekse oppergod Zeus getransformeerd als mensenmassa heeft zijn wellustig oog laat vallen op weg naar het betoverende…

Uit donkre gang van het station uit dompe mensenmassa kwam ik in het licht; daar sloeg de felle zon in mijn gezicht ik stond er stil en knipte met de ogen… Daar was het plein, de brede straat met hoge gebouwen, daar was beweging: fel door elkander was het woelen trams en auto’s in koele schuiving glijden aan tussen de mensen, die, zich reppend…

Ik loop in de stad golven van geluid overspoelen mij een fietser rijdt over het trottoir kundig omzeilt hij mij de mensenmassa kleurt de straten vlaggen wapperen in de zwoele zomerwind ik zwerf doelloos tussen de geuren van voedsel en vluchtig parfum hier wil ik blijven ondergedoken in het lawaai dat geen naam kent eindeloos.…

Maar meer om me te verdrinken in de mensenmassa, de gezichten, het zoeken, het turen, de warmte, het licht, zij weten ook niet wat ze zoeken, ook al hebben ze karren vol. Bij de kassa heb ik dan bijvoorbeeld één advocado of een netje noten.…

Net als de mensenmassa, zij schuift door de winkelstraten. De tijd wist zichzelf uit, langzamerhand. Ik vlucht naar mijn jeugd, herkenbare tijd. De morgengeluiden in het huis, de feestelijke zondag. Daaraan klamp ik me vast, in diepe tijdnood. Een reddingsboei, voor even.…

van je rust genieten in je ogen dwalen je tred ontwaren het timbre van je stem ik zal je altijd blijven zoeken je altijd blijven zien je altijd kunnen horen in melodieën, verhalen mensenmassa's misschien maar blootsvoets in het bos waar onze droom is begonnen zou ik je voelen verbonden door het web van gouddraad dat we samen…

dank je wel voor de zorg voor mensen zelfs tot over je grenzen dank je wel voor het brengen van eten in de supermarktketen dank je wel voor durf achter de kassa met risico in mensenmassa dank je wel voor het rijden en bezorgen onzeker voor de dag van morgen dank je voor het zoeken naar vaccin en medicijn voor adem, tegen pijn…

mensenmassa's zijn vervoerd door treinen die de dood voor ogen hadden. niemand wist waar ze het lot zouden vinden niemand wist of ze de vlaggen van de vrijheid nog zouden zien. achter het gaas liggen massa's doden en waar het prikkeldraad ophoudt stierf jij-…

jouw hand glipt uit de mijne langzaam ga je op in de mensenmassa, op weg naar huis al twijfel je daar soms aan even daarvoor, vertelde ik je anekdotes uit een ver verleden die een glimlach op jouw lippen toverde zelf verval je in herhaling van hetgeen je net ook vertelde steevast luister ik omarm ik jou met liefde totdat het moment…

edel paard je laatste missie was een en al droevigheid een woedende mensenmassa dit ten spijt jij bent nu een echte politieheld nu vast op reis naar een eeuwig helder groen grasveld jouw begeleidster is enorm verdrietig maar weet jij was haar trouwe vriend leef vreedzaam verder wetend dat wij dierenvrienden vinden…

Dit is de dag van de herfstkleuren van de kleine grijze miezerregen die zachtjes mijn gelaat beroert mijn geest verdwaalt zich zoals mijn voeten dit is de wijd open wereld ik ben de geluidloze man Welhaast ongrijpbaar verplaats ik mij doorheen de grijze mensenmassa onzichtbaar, geruisloos ik ben een geest, een fantoom Ik ben alleen helemaal…

Velen nog naastig op zoek naar dat allerlaatste geschenk… Winkels overladen met een mensenmassa… In al deze drukte vergeten we waarom het bij Kerst eigenlijk gaat. De komst van Jezus Die verlossing wil brengen Voor iedereen van ons.…

nu de vraag voor de onafhankelijken wie/wat heeft het gedaan het liefdevol gezin van de eventuele daders zijn opzeker ook ontdaan een prachtig park een mensenmassa alles kan hier gaan gebeuren natuurlijk ieder mensenleven eindigend op deze manier valt te betreuren grapjes maken tegenstribbelen tijdens spanningsmomenten…

Toen je alleen liep tussen de mensenmassa zag ik de pijn in je ogen van niet gehuilde tranen zag dat jij je eigen handen vasthield omdat er niemand was om ze te warmen die luisterde naar je verdriet jouw eenzaamheid te delen ik zag je mond glimlachen voelde dat je hart huilde en bang was voor de nieuwe nacht zoals alle andere…

Ik hoor de laarzen stampen ik proef het immens verdriet ik zie de holle ogen ook al was ik er niet Ik ruik de lucht van lijken ik voel de wanhoop en pijn ik lees angst in gebaren ook al kon ik er niet zijn Ik hoor de treinen rijden ik proef de onzekerheid ik zie de mensenmassa ook al was het voor mijn tijd Ik ruik de lucht van bommen…

Zo’n grote mensenmassa, En de wijzerplaat zo klein. Klokjes in overvloed, Wat is nou tijd, Welke loopt nou goed? Blijf niet vast zitten aan de tijd, 'T is niet belangrijk. Je bent rijk aan tijd, Dus houdt moed Een klok zegt alleen maar hoelaat het is, Een klok zegt niks…

wurmend langs drommen mensen gekleed in winterjassen kinderwagens voort duwend die tegen hielen aanbotsen meegaand met de stroom is verzet zinloos penetreert geur van etenswaar de neus wat herinneringen oproept aan toen heel even de ogen sluitend opgaand in de mensenmassa komen vluchtig een paar blauwe ogen voorbij welke het hart…

Kijk: daar gaat weer een wolkenpartij 't afbeeld van een mensenmassa een and're wolk schuift ook voorbij, moest je ervoor betalen? Kassa! Zie, daar komt een schaapje aangedreven zomaar, heel alleen en kijk ik even naar opzij dan zie ik er meer dan slechts een!…

Wanneer het door z'n pa werd uitgelaten of door z'n moe, dan klonk er luchtalarm: z'n uitlaatgas verliet z'n endeldarm; de mensenmassa evenzo de straten. Het moest zich naar een dierenarts begeven. Verandering van lucht werd voorgeschreven.…

ballen in de boom het toetje met slag en room groene takken voor het raam het "oh zo gezellig saam" het opgeklopte eten en het drinken wederom op het nieuwe jaar klinken alle oprecht gemeende onechte wensen van lang verloren gewaande mensen de krantenjongens die vragen om fooien het laveren tussen levenden en dooien de winkels met hun mensenmassa…

Zo worstel ik door de mensenmassa heen, verlies al wat vaker de blik op de einder en zie soms in de spiegel een vermoeide mond, matte ogen, en gedachten bespeur ik, die van bittere oude koffiedrinkende mensen, en ik slorp de einder met steeds meer moeite, met slik- en vooruitkijk problemen, maar steviger en stroever als een ouder wordende…

Superplanten die we lekker vinden veranderen we in supermonogewassen, omdat mensenmassa's eten moeten. Biodiversiteit stoort moderne mensen. Mensen verstoren liever zelf. Supernatuur? Dat zijn wij! Nieuwe virussen waarschuwen ons. Corona vraagt ons dringend. Wat stoort wat? Wie knecht wie?…

Kordate intake aan de balie met 8 m/v personeel Ik krijg een groen armbandje ik ben de Bull denk ik lullig 430 kamers maximaal meer dan 1000 gasten op de 8ste de hoogste is de kamer Ik kijk naar buiten vanaf het balkon mijn oren worden beproefd een klereherrie van meezingers met orkest stevig handgeklap voor de line-dansers Ik zie de mensenmassa…

Jouw veilige plek Waar natuur zal wonen Geen mens zal komen Vogels zijn hier goed gebekt Een blinde vlek Tussen vele bomen De tijd lijkt eeuwig stil te staan Geen mens komt hier spontaan Je hebt rust gevonden Het ging niet onomwonden Niemand die er komt Al het geluid verstomd Slechts ritselend blad Tijd die je vergat Nooit zullen…