Alle inzendingen over minnezang

enkel wat zachte kruimels en strelende zinnen gemorst op geurend mos getuigen nog van schijnbaar dromen waar onder nevelige bomen een oude minnezang weerklonk iets van liefde voelbaar werd zo onbevangen weer hervonden…

Ik koester tedere gevoelens voor u Weet evenwel dat een amoureuze escapade Onmogelijk zal zijn… Ik word bijkans gek van begeerte Naar u, uw geest, uw lichaamssappen, Liefde, hartklop, uw zijn U bezit dat waarop ik jaloers ben! Mag ik u bezingen? Het maakt mijn lust alleen maar groter U geheel te bezitten, helemaal Van mij, niemand…

recht vaart zijn schip landtongen vermijdend waar wijsheid niet voor anker ligt zegenrijk is hij die de zee der verlokking trotseert voorbij wacht hem de bloem van ‘t schone leven zie, hoe senang en zuiver de lelie open bloeit een minnezang zwelt aan hemelwind draagt verder dan…

Een uitgestoken hand vingertoppen geraakt violen in mijn hart doen snaren trillen een rilling bij het zachte bespelen van mijn zinnen laat een cello weerklinken mijn ogen dansen op de maat de zachte minnezang een krans van sonnetten teder, doch vlammende overgave als opus het smekende geluid van een enkele saxofoon doet mij beseffen…

Zwaardgekletter, klokkenklank, Snarenspel en minnezang, O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands, Dat alles zijt gij tevens! Mijne moedertaal is de schoonste taal, En zou ze 't ook niet wezen, Haar verkiezen zou ik nog, Want zij is de mijne toch! O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands, Wees eeuwig mij geprezen!…

zwaardgekletter, klokkenklank, snarenspel en minnezang o mijn Neerlands, ja mijn Neerlands dat alles zijt gij tevens! Mijne moedertaal is de schoonste taal. En zou ze 't ook niet wezen, haar verkiezen zou ik nog, want ze is de mijne toch! O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands, wees eeuwig mij geprezen.…

Te klein om één goed denkbeeld op te vangen, Voor epigram te groot en te koket, Vooraf geknipt, koepletje voor koeplet, Kroopt ge onverdiend in onze minnezangen. Neen! de echte Muze eist vrijheid; en het Lied, Onhoudbaar uit het zwoegend hart gerezen, Zij als een bergstroom die zijn band ontschiet!…

o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band. O zag haar thans de dichter! Vurig drukt zij haar lippen op de letters van zijn naam, en vouwt, om ’t lieve boek, de handen saam. Daar springt zij op en zie!…

minnespel van verliefde lusten draaimolen van zwevend geluk liefhebben zonder te rusten maak mijn dromen niet stuk koortsige rode wangen kussende lippen brij fluisterende minnezangen maak mijn passie vrij dartelende levenslust strelende spinnen poten zij heeft mij terug gekust muziek in dansende noten weide met landende zwanen onrustig…

Alleenlijk trilt Mijn minnezange; Die smacht en smilt Van zoet verlangen, Nu woest en wild, Dan bevend-bange In de avondstilt Maar, laas, niet acht ge, Ai, waarom niet?…

Alleenlijk trilt Mijn minnezange; Die smacht en smilt Van zoet verlangen, Nu woest en wild, Dan bevend-bange In de avondstilt Maar, laas, niet acht ge, Ai, waarom niet?…

Waar de nachtegalen floten In een geurend bed van rozen; Voor hun morgenplek gekozen, Om in minnezang te kwijnen? Was 't een bosje van jasmijnen, Dat U 't eerste zag ontluiken, Weemlend woelend uit die struiken, Om, waar Gij de grond komt raken, Tijm en marjolein te smaken?…

het moment eindelijk daar, Jij had je sleutel gewillig aan mij gegeven Jouw lichaam, dat ook wel tempel heet En we hadden ons dronken van liefde in het veld met Seringen gelegd, Wij zijn voor eeuwig één, had jij gedacht Toen ik sprak over jou als Helena van Troje, Over jou als gewijde grond, waarop ik mijn voeten moest ontschoeien, In de minnezang…