Alle inzendingen over moestuin

Onder het rabarberblad vandaan, gebukt gelopen tot op de vijverrrand, de moestuin met de drukte van schoffel en vallende slakjes achter me - dan was ik ver van huis.…

Laten we het pad stil afwandelen, peper voldoende in lichtbruin, doorheen het zouten stokjes hek, komen we in onze zorgende moestuin. Dat hebben we mooi gedaan, dochterlief, creatief plezierig in quality tijd, vingers nog klevend van al de lijm, 'samen' is mij heel dierbaar toegewijd.…

een GFT-blaadje geeft tips over duurzaamheid ik veeg er de kliekjes in achter de moestuin klinkt de composthoop in hetzelfde tempo als mijn vertraagde ouders die elke keer dat ik hen zie iets zijn gekrompen zodra ze slapen kras ik hun uiteinden in het ledikant groente- fruit- tuin- afval dat we over de asperges scheppen compost van jaren…

de dagen kruipen steeds dichter bij de dichter, de uren schrijven zich vol verlichte beelden, tuigen de woordenboom op, spreken vrij van wolkenluchten, stukgespeelde partituur en verse groenten op het aanrecht, die zich niet alleen laten eten, buiten wacht nog een volle moestuin, huilen de hoge dahlia’s maar ik weet waar jou armen zijn…

overleven door behoeften te bevredigen honger stillen, dorst lessen lust bevredigen, veiligheid creëren indien goed uitgevoerd beloond met gevoelens van welbehagen geluk genoemd, een beloning getriggert door lichaamsdrugs ik zag het bij m’n grootouders op ‘t Groningse land in ‘t najaar turf en aardappelen in de schuur varken en moestuin…

ik zou het liefst reepjes trekken de wilgen en de katten die de achtertuinen door steken de ramen betrekken in een damp binnen ligt alles te tochten in wachtkamers het ligt er vol scheurprenten' plakboeken het koude frisse overtrekt al het rot verschoont zich in een permafrost en ik speel survivorman in de lente in mijn leeggevroren moestuin…

waas van een zuchtende nevel prikkelen de geest tot een "Regenbogen" van droefheid naar verwondering van doorweekte broekspijpen tot de koude rilling over mijn rug als ik haar zie lopen onder een zwarte hoed op hoge hakken wipt zij haast teder met haar lange benen over verdronken inkt van de oude meester ja, zijn park was een moestuin…

ramen en deuren moeten vroeg openstaan God kijkt glimlachend achter 't hemelblauw Hij wil dat wij van de dageraad genieten de verse bloemen plukken in de dauw en de uitgedroogde plantjes vlug begieten de courgettes en pompoenen zijn gegroeid snijboontjes gerijpt, en de tomaten kleuren tussen basilicum en tijm die zalig geuren de kleine moestuin…

we zullen samen moeten leven met zuring, klaver en met riet ik met jou, het lukt me nooit nu jij mij uit de moestuin gooit in vrijheid worden wij gedwongen te strijden om een plek en om de macht voor mens en dier en plant, in vredesnaam wie heeft dit eeuwige gevecht bedacht?…

Door de moestuin naar de lage oever Daalt een pad van blinkend schelpengruis. In de gevelspits heeft zij haar kamer: Schuins verloopt de zware bruine balk Naar een muur van schilferende kalk. Kamerrozen staan voor beide ramen.…

aait De winterslaap nadert de kou is op til De natuur komt tot rust - een merkbaar verschil Met de brandende zon van de bloedhete zomer Het tempo de kleuren zijn milder en lomer Linde amandel vijg kers abrikoos Verliezen hun blad – sneeuwwitje de roos Toont genoegzaam haar bloemen: een briljant bruidsboeket Naast tomaat aubergine in de moestuin…

Zijn amandelogen goudomrand geslepen Hadden tussen de rozen reeds begrepen Dat ik een vrouw ben zonder pausen of goden Over het verleden sprak hij en de doden En hoe hij vergeefs zijn lusten dacht te doven Door metergrote kolen te verbouwen in de moestuin Of dat hij graag monteur had willen worden En over de Baby Austins en de Dodge Die…

Een heel gehucht in ‘t achterland van God Te koop voor slechts een prikkie ’t is een wonder Want prikkies daar kunnen ze heel goed zonder In die contreien - doet u maar een bod Maak wel wat haast - verzoek nu niet de goden Er hebben er al meer dan tien geboden…

Een stille hut op 't eenzaam land, Vrij van gewoel en slommer; Een kleine moestuin met een beek, Beschaauwd van milde lommer; Een lieve schrijfcel, en een kas Met boeken, weinig mensen, Was al wat ik, als 't grootst geluk, Op Aard, van God kon wensen: Die keus lag in mijn kinderhart, Zij groeide met mijn jaren, Ik kreeg ze in …

leert hem schrijven in 't groot, Eerst een schrapje, en dan een hanenpoot, Mitsgaders andere manieren Die een jeugdige haan van goede famielje versieren Soms brengt hij een mandje wurmen aan 't hok van zijn broer, Voor zijn schoonzuster, die niet al te wel is, mevrouw Koekeloer; En gaat daarna met zijn favoriet hoen Een wandelingetje in de moestuin…

kunnen doen na het middageten klauteren nogmaals wij voor het wekelijks ritje op schillenboer ’s tractor die van huis ons tot school meenemen zal waar wij moeten springen omdat nooit hij stoppen wil bij een volgend glas stoken wij opnieuw naast in de tabak het vuur van herinnering waar in het stro pa zijn aardbeien kweekte in moestuin…