Alle inzendingen over monden

Want waar het hart van overloopt, spreekt dan jouw mond misschien. Het openstellen van je hart toont wat jij daarin hebt gelegd. Niemand kan het kennen, als je het niet zegt. Alleen jouw mond kan het vertellen met woorden die je hebt geleerd. Je eigen geest gaat ze dan vormen, soms goed en soms verkeerd.…

Wanneer ik je zie wil ik mij warmen helemaal verdwijnen in je armen Wanneer ik je hoor mooie woordjes en zinnen wil ik fluisteren en je totaal beminnen Wanneer ik je voel zie je sterretjes in m'n ogen een lach om mijn mond deze vertelt ongelogen Dat ik je wil op dit moment hier en nu als je bij me bent…

Verlegen maakt iemand op zijn mooist, siert hem van binnen Verstrikt in aarzelingen houdt hij het schichtig voor gezien Trilt hij van twijfel of is het inspanning zijn hand niet te laten vangen door gebaar, zijn mond door woord?…

Mijn lichaam is Een van de miljoenen Benen die lopen en armen die zwaaien, Enkels die zwikken, een mond die kust. Mijn ogen zien Een mens in de menigte, Kinderen die spelen, Een spiegelbeeld. Andere ogen zien Mij niet meer, Ik ben. Ik ben maar een gezicht…

Ramp zalig het gevoel loos de woorden schat ik ook van jou wéér galmen gehate klanken vormen zinnen sprakeloos mond dood moe gestreden uitgedroogde levens ader en door stromen haperend ader latend walgende weerzin…

ik zie je staan bleek en verward je mompelt een woord maar ik kan je niet horen je kijkt me aan met zoveel pijn je opent je mond maar er komt nog geen geluid je draait je om je lichaam schokt ik weet dat je denkt: zij zal het ook niet snappen glazen wand ik kan je zien ik wil je helpen maar ‘k mag niet binnenkomen…

de nacht komt aan het zacht verglijden van stromen woorden, gedachten het weten, voelen zacht verlangen naar huid, mond, lichaam wegdromen vervagen in hoge luchten zoeken naar erehagen verdwalen in mist dan zachte contouren in sterrenvonk lichaam lief…

Zo'n pitbull immers met zo'n grote mond Geeft niemand graag een schop onder z'n kont.…

De blik in jouw ogen verraadt mij je gedachten De glimlach rond je mond laat me weten dat je gelukkig bent Jouw handen in de mijne laten me voelen wat je voelt Zonder één woord begrijp ik jou Het is de wonderlijke taal van de liefde die jij spreekt…

Wanneer jouw vingertoppen mijn gedachten zouden raken, dan Wanneer mijn handen naar de jouwe zouden haken, dan Wanneer mijn mond was stomgeslagen met jouw lippen en de stilte over ons verleden dalen kon, ja dan Dat ik dan jonger worden zou en niet een dag, maar jaren.…

Schenk me jouw armen ze geven me rust Mijn ziel zal verwarmen als je me teder kust Laat mijn hoofd schuilen zachtjes op jouw schoot Laat me uithuilen ik ben zo bang voor de dood Laat je mond mij zeggen dat het niet zo erg is Probeer me uit te leggen dat de dood niet het einde is.…

Er ligt een man in uit het voorgeborchte van veenlanden, strop om de nek, lach om zijn mond. Als ik mijn oor tegen de wand aan leg, kan ik zijn ademhaling bijna horen. Hij is maar tussendood. Straks zal hij ontwaken, zo bonst het in ons hoofd. ------------------------------ uit: 'Alles is er nog', 2003.…

hoe zou het zijn alle dagen zang in diep gewelf van binnen als vanzelf door de mond naar buiten? zou het samen kunnen met d'and'ren niet meer enig maar vereend in koren vol met dichters vol uit bezongen d'harmonie desnoods met fanfare nog daar bij? zou dat dan echt uit zelf komen voelen van?…

bij het ochtendgloren dippen je lippen mijn ogen hibiscusrood het daglicht kriekt met witte woorden je glimlach open teder schuift de geur van oleander en jasmijn door het halfopen raam onhoorbaar plooit het lippenrood zich open op je mond mijn vingertoppen speuren de kleur van stuifmeel in je haar.…

terzijde zal de wereld branden: een scheve bloem in wapperende mond der ruimte maar toen de luiken gleden voor zijn ogen, draaide de wereld zich een kwartslag om.…

Hun mond vol zand, liggend op het strand, Bleven ze gelukkig in leven om verder hun hartstochten te beleven.…

haar handen bevangen door stilte zij wijst geen weg richt zich op aarde waar voetsporen ontstaan, zacht en onzichtbaar haar ogen bevangen door kilte zij ziet transparant verkijkt zich op zijn gelaat nabij haar mond onbevangen blaast schelphuis van verlangen voorzichtig opzij…

Je mond pratend over-nemen Je horend, denk ik over-geven Jouw doel is, zeg je over-leven toch ga je altijd over-lijden Je boodschap wil je over-brengen Maar je poging blijft puur over-halen Wanneer je meer moet over-denken blijf je hangen over-doen En misschien vindt je het Overdreven Maar dit gedicht is Over jou…

blikken als fluweel draag je waaruit je tovert en lacht heupen draaien en dansen in lijnen van begeerte je adem laat sporen na in heuvels van warmte je mond spreekt spraakwater in zilver jouw gedachten draaien als een geluksgevoelen als een ware dans om mijn gedaante…

’t niets drupt als regen in de dagen en pagina’s bladeren vanzelf steeds naar de eeuwigheid eenzaamheid schrijft zich vandaag niet treuriger als toen ’k je zweeg op maagdelijk papier in steen en glas gestold mijn lachen jouw mond spreekt mij gesloten al dat wat niet te horen was, alleen.…

niets was het… slechts voor even minnaar verborgen gevoel in roes van leven laaiende vrouw naderend mijn jachtige huid in klaterende begeerte innerlijke stemmen knagend ontmanteld ze streelde me in kwetsend verlangen de smaak van dit fruit bleef achter in bitterheid van mijn mond…

ik voel je adem tintelend op mijn huid ik hoor je stem huiverend in mijn oor ik proef je zilt in mijn mond ik ruik je geur krachtig in dit vreemde bed ik zie je opwinding stralend, bezitterig en ik lach zo moet het zijn Kom mijn lief ik wacht straks mag je terug naar haar.…

De mond is verstijfd Praten is onmogelijk geworden Emoties blijven in je Je lichaam raakt verstopt Ontploft Niks kan het tegenhouden Dan opeen zie ik zwart Mijn ogen lood zwaar Niet te openen Mijn lichaam is ondoordringbaar Ik zit gevangen Voor eeuwig Gevangen in mijn lichaam…

Tegenwoordig zijn we zo gauw aangebrand wees toch een beetje tolerant sta niet gelijk klaar met je grote mond hoe kort is hij jou lont het is makkelijk om gelijk te gaan schreeuwen of over iemand anders te oordelen maar wie ben jij om daar wat over te zeggen denk daar maar is over na, begrijp je het dan hoef ik ook niets meer aan je uit te leggen…

niets beweegt voort in je gezicht, niet de kleur van mijn zakdoek of die van jouw mond je haar is grijs en vol met regen, uitverteld nog niet over de rand van herhaling en hoe je klein mijn woorden wegveegt, haastig en zonder omarming, tot as verschroeid met ogen, stil in tijd, woon ik nergens ook al hoor ik bij dit…

ik mag door alle blaadjes strelen een vingerpuntje aan elk haar en waar ’t zo-even groen nog was begint haar lijf volop te leven het roze wil zich vrij mij tonen een zachte glans op malse vrucht mijn mond ligt waar ik wil bewonen en lippen openen zich.…

Met mijn handen laat ik je voelen met mijn kus laat ik je zweven met jouw ogen gevangen in de mijne ben ik de jouwe voor heel even Met je woorden heb je me lief Met je mond laat je me weten met mijn adem voel je mijn passie en kunnen we alles om ons heen heel even vergeten Ik heb je zo lief......…

eindeloze regen wist de sporen uit de zompige grond spoelt de lach van je mond maart is geboren overmoedige bomen, kale struiken barsten uit in roze, geel en wit vensters openen behoedzaam de luiken verblindend spel van donker en licht…

Praten over liefde met monden als vliegers en ogen als spiegels op eenzame hoogte langs onpeilbare diepte balancerend op de rand aan de andere kant... Welk beeld zal ik volgen? Ik ben een vraag wie is die ander? wat is er meer? hoe noem je zoiets? Ik haper, mijn tong zit vast jij bent niet meer wie je was.…

Zijn mond zal niet meer praten zijn hart zal niet meer voelen zijn hersens zullen niet meer denken hij zal er niet meer zijn De aarde zal hem opslokken de donkere dreigende aarde Hij zal me nooit meer kunnen helpen bij mijn grote en kleine verdrietjes Hij zal niet meer blij voor me kunnen zijn Hij zal me niet meer kunnen steunen bij alles…