wat ik zag, zonder
niets beweegt voort
in je gezicht, niet de kleur
van mijn zakdoek of die van
jouw mond
je haar is grijs en vol
met regen, uitverteld
nog niet over de rand
van herhaling
en hoe je klein mijn woorden
wegveegt, haastig en zonder
omarming, tot as
verschroeid
met ogen, stil in tijd,
woon ik nergens
ook al hoor ik
bij dit huis
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 8 januari 2008
Geplaatst in de categorie: psychologie