Alle inzendingen over monet OR brug OR lente

Doch de rivier der tranen werd te breed Ik kon niet langer verder Bleef steken aan lager wal Maar nooit gaf ik op Ook niet in het diepste van het dal Verdrinken was nooit een optie Daarom begon ik te bouwen aan de brug van vertrouwen .…

En toen ik vannacht weer ging hangen op de brug klonk vanuit de oliezwarte diepte een gerucht Als ge vandaag niet springt kom dan tenminste morgen terug. Behalve een oude man die zijn Herdershond aanlijnde was er niets of niemand behalve het besef; ik ben een bultenaar, mijn vracht drukt heftig op mijn rug.…

uit En horen,horen stem en stemmen En horen,horen een nieuw geluid: Licht als 'n veer veer als 'n licht En lente, lente...…

een zwaluw die wel lente maakt.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

- hedendaags klankdicht voor immigranten uit de Nieuwe Wereld ter kennismaking met de mysterieuze keelklanken van Nippon - Nippon Honshu Tokyo Kyoto Yokohama Hiroshima Nagasaki Honda Fukuyama Kawasaki Fukushima Kobe Okinawa Osaka Hokkaido Sapporo Fuji Yama - - - - - - - - - - - - - - - - - hedendaags klankdicht…

Verrast wachtte ik even op de brug en zag het bloesemwater om de pijlers spoelen. soms kwam het, met de rondvaartboot, stroomopwaarts terug. Een carillon, ik kon niet langer blijven staan. Maar heel de dag bleef hangen in mijn hoofd: ’t is lente en de zomer komt er aan.…

bewerkte je de erogene zones van mijn brein dat jou als partner zag voor 't nageslacht en produktie stuurde van liefdesdrugs Verliefdheid maakte mij beter dan ik was ik deed dingen die in nooit durfde in m'n geest was er naast jou geen ruimte oude vrienden verruild voor 'n onbekende Ik zwierf onder van Gogh's sterrenhemel beleefde de lente…

de schilder Monet....…

Overal blauwe bloempjes in ' t groene gras ook witte er tussendoor zelfs narcissen zie je te pas: het is LENTE. Niks geen meteorologisch gezwets gewoon zoals het op school werd gezegd 21 maart drie maanden na de winter begint de lente.…

De slag om Arnhem Zij kwamen toen voor een brug Zestig jaar later Hebben zij die brug nog niet Oeps, na na na na na naaaah…

alles doe ik om dat te door breken maar helaas nog niet bezweken geef toe het is geen lente maar bijna wèèr winter doch niet aldente kastanjes gaan bijna al vallen terwijl wij vrolijk nu horen te lallen op een terras of in de kroeg van s`avonds laat tot smorgens vroeg en luidkeels horen te zingen op stoelen en tafels springen dansen tot…

Hortend gaan paard en wagen over de ophaalbrug onder een blauw geverfde hemel Op de oever zingen de wasvrouwen een lied - van zon en geluk van het hart dat bevrijd is van smart Kringen verschijnen in het water en verdwijnen De man op de bok schouwt in de werveldans der kleuren droomloos in de verte als een wijze die de Diepte…

De zon, het oog van Apollo, doorklieft de atmosfeer en licht het hoofd in een eeuwig later Kroon en loof vleien zich tinten groen en mijmeren stilletjes voor zich uit De geur van kamperfoelie spreidt zijn nevels over een pittoreske landweg waar de liefde hevig bloeit in een bed van rode klaver en de wind er eenzaam stoeit De oude brug…

, lelies, bomen tot aan het huis en achter de brug, de reflectie van rust op ruisend water, de getalenteerde lente, een intuïtief kunstenaar, bespeelt het beeld en penseelt abstracte taferelen op gedragen fluister ook de avond ademt het laagstaande zonlicht de poes is allengs onder dak moeder sluit het open raam, dekt het jongetje…

Waar hij zijn voetstappen heeft gezet.... zijn ogen liet dwalen over water,langs lucht waar bloemen bedelen om zijn aandacht de watervogel hem toelacht en het ballet van nimfen op een zomeravond waarop de zon moeite had schielijk te verdwijnen uit zijn zicht op het papier waarop de penselen aarzelen in z'n oude hand…

Mijn vingers overtrippelen de gaten Buiten mijn tuin ligt de rivier gebed In maanlicht, en er rijst een brug van jade. Een brug van jade overspant het licht, Mollig van schaduw aan haar ene zijde Een smalle schaduw schuifelt in het licht, En buigt zich over en staart in het wijde.…

het is de laatse keer als ik traag voortga over de ijzeren brug voel heel sterk verdoofde blikken in mijn verstijfde rug het lukt mij niet om terug zien mijn lijf verbiedt te keren mijn hoop wil alleen op toekomst teren naarmate ik verder schrijd spant de licht gebogen brug mij tot pijl van verwarring een hand aan de overkant…

een eigen leven Belden elkaar vrij vaak We hadden veel te geven En we schoten altijd raak Soms was de afstand groot En toen ineens, toen was jij dood Zo dichtbij was jij, zo dichtbij En nu, zo verdomd ver weg En als ik nu zeg 'Het gaat best goed met mij Kijk maar, ik ben best blij' Dan zit ik stiekem hier te liegen Was er maar een brug…

voor Milo 6 mei 2019 + voor wie zwerft in oneindigheid onhoorbaar in de gesloten nacht voor wie alles te veel is en voor het laatste leven vlucht voor wie het hart leeg blijft de ziel het licht niet vinden kan voor wie de stilte het zeerst doet is de lucht het ijlst het is de kreet van de broze gekooide vogel voor wie…

jij had een uitstekend gehoor voor alles dat leven bezat en ooit beweging was jouw nonchalante streling over de stenen van de muur vertelde van vele jaren vol avontuur door jeugdigen die zo het volwassen traceerden waar jij alles alleen deelde kreeg jij op tal van manieren stukjes leven terug het je openstellen bleek de brug…

daar gaat een sperwer waar voor de nieuwe snelweg een brug zal komen…

Een gevoel van machteloosheid overvalt iemand als het begrip wegvalt en de eenzaamheid de brug naar het heden wegslaat. Het alleen zijn voelt pijnlijk aan uitzichtloos kijkt men uit over het uitzicht vanuit het altijd gesloten raam.…

na zijn dood was hij alom aanwezig onbereikbaar daar ze haalde het huis leeg verkocht het maakte een nieuw leven nu zit ze daar laat de dagen verglijden in een vroege slaap neemt moeizaam afscheid van verwarde dromen droomt dagenlang van de nacht en wacht en wacht en wacht…

langs ruige rietkragen die de oostenwind kraken glijden oranje voeten over de zwarte spiegel van stilzwijgend water klunend naar die plek onder de brug klinkt een lokroep van gevederde kwakers die de bijt ijs vrijwaren…

Vooral 's-nachts vraag ik me af of ik er iets toe doe. Ben ik van nut. Wat draag ik bij. Wie mist mij als ik voor het licht wordt overlijd. Ik haal bepaald geen troost uit wat ik denk. Erg dwaas zie ik de ochtend komen. Hij gaat tekeer. Of ik vandaag bij wijze van ontbijt weer uren voor het raam ga staan en wacht tot iemand op de fiets naar…

Ik geef de wereld opdracht te bouwen aan een brug waarover iedereen kan lopen zowel heen als terug. Die brug moet gaan over de wereld van de Noordpool tot de Zuid en wie er over heen gaat dat maakt gewoon niets uit. Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

over de bug dichtbij niet ver van hier achter vandaan ligt een park en daar staat een appelboom niet ver van hier de brug over die hier achter loopt over de rivier niet ver met een appelboom in het midden in dat park ver van hier is het niet…