Alle inzendingen over na dichter op de Vis

aan de maanstondigen van het misverstand verpleeg je erna je kan bloedrood geen lauwertakken snijden hij vergeet niet snel wat hij wil onthouden kent de loense plannen herleest oude boeken voor de bevestiging in hoofdstukken achterwaarts zijn fantasie is groot genoeg om er gedachten in te verbergen…

als een gebed een smeekbede aan god verdomme heer ik zondig in gedachten en verbaal Ik dwaal wel meer dé-jà vu maar nu ostentatief met opzet haal alsjeblief de geloofspredikers van het internet…

in alle woorden schuchter geschikt zal hij je vinden dagen verglijden onmiskenbaar het hart is te week van maand tot jaar herken dit gevoel vergeet niet te bezinnen weet daarbij ook dat je zal terugkeren nooit onbewust wellicht in een ander gedicht…

zie je het riet rust niet ruist een eigen lied wiegt in de wind zie het buigen recht veren nijgen en kiemt kiemt kiemt het kiemt kiemt kiemt kiemt kiemt kiemt kiemt…

apekool toch wel ik heb moeite met de tussen-n behalve bij siliconenborsten aan elkaar geschreven natuurlijk denk ik dan aan lekkende spellingkwesties nochtans bij de uitspraak leg ik nooit de klem- toon op borsten…

aan de taal getoetst wil ik vandaag (of de dag dat jij het leest) graag werken met het woord aanbenen als je het kunt uitbenen (tot op het bot) is het niet moeilijk om tot een besluit te … (komen) met zoiets komen aandraven is vandaag en morgen (of de dag dat jij het leest) wellicht geestig en leerrijk…

er zit muziek in mijn tuin in moltekens waargenomen ik stem de klem om ondergronds tot rust te komen en daarna voorwaar een drama vanuit het noorden dirigeer ik de woekeraar naar andere oorden…

ontroerend mooi In november lanterfanten Stedelingen er aan zee Dichter-scheepsarts, loods hen mee De militie ramt de wolken…

Iemand zei geschiedenis zoekt naar evenwicht. De tellingen hebben ons overtuigd: mensen en mogendheden in ongelijke mate. Nu lopen de cijfers langs de wegen van Europa vol speeksel, vol tranen, vol dringende verwachtingen. En waar zou jij op hopen als je verhaal, je land, je stad, je monument, je berg, je dorp, je eer, je school, je huis, je…

Als ik maar één gedicht dichten kon als jij zou ik onmiddellijk de pen ter hand nemen ik zou dichten tot er bloed verschijnt ik zou dichten tot het bittere eind maar zoals nu kan ik het alleen van verre bekijken al zijn al mijn zinnen keurig onder elkaar geschreven ik sta niet in jouw schaduw ik kan er niet eens op lijken jouw niveau zal…

dichtgeslibd moe van het doen maak ik een nest aan de oever afgedreven van ratelende woorden roerloos op mijn rug hoor ik de oude visser zingen een vis is gewoon een vis een vogel is gewoon een vogel…

Ik voel me als een vis, die in de afslag ligt. Het wordt de hoogste tijd, dat ik moeiteloos ga leven. Als een vis die water klieft. Vliegend als een vrije vogel. Zelf en zelveloos geliefd.…

Er schijnt ons een milieuramp te bedreigen Omdat de zee straks uitgestorven is En wij de laatste daar gevangen vis Als galgenmaal thuis op ons bordje krijgen. Toch eten wij op voorstel van de bisschop Niet enkel vlees, maar ook die laatste vis op.…

Je leest in het AD, voordat je kiest, De nieuwe haringtest, want je wilt weten: Bij wie is deze vis het best te eten? Bij wie is deze vis ronduit het viest? Die test heeft zèlf een testje ondergaan, En daaruit bleek: er zit een luchtje aan.…

een man kwam de hoek om het is de man die alles stillegt spanning oproept wie is hij? de dood zelf? hij komt langs mijn raam de avond blauwt hij komt er weer vandaan wie is hij? ieders reisgenoot? ijle hoofdpersonen in poëzie verwoord de kern van wie jij bent…

Eerst is het wit dan worden handen en voeten gemaakt een liedje gezongen Woorden worden gewogen opgeblazen en vastgezet met dunne draadjes aan elkaar geregen Een gedicht is een vis die zwemt in het blanke gezicht van de maan Luister: de vis zingt…

Horizontaal leven op het strand de vis sterft…

tegen de stroom in als een vis in het water tot de beer hem klauwt…

Een jonge vis in de zee der tijd Wordt door zijn moeder voorbereid Kan nog alles aan haar kwijt Een jonge vis, een zee van tijd Zwem maar, visje, ongebonden De angst voor pijn is te doorgronden Niemand zwemt altijd ongeschonden De zee van tijd heelt vele wonden Zijn blik, al wijzer dan zijn jaren, Ik zie hem naar zijn mama staren...…

Partij voor Dieren wil geen “boter bij de vis” Het moet eens stoppen met het beestjes plagen Die schepsels moeten al zoveel verdragen Beseft men wel hoe wreed zo’n spreekwoord is In hete boter smoren is niet fijn Een vis moet zwemmen...'t liefst in witte wijn…

Schokkende koersen: jaren ondermaatse vis en noedelsoep…

mijn horloge sprong van me af als een vis en dook in het water.…

met zee als oorsprong beroer ik mij als een vis in eeuwig water…

Met Eva is iets heel erg mis: ze eet van alles maar geen vis.…

De meest verse vis moet nog gevangen worden. Aan de lijn blijven!…

Hij staat geduldig aan de rand van het water op vis te wachten...…

Ik heb mezelf Niet gemaakt, Mezelf de adem Niet gegeven, 't Is de wind die Me heeft aangeraakt, Die mijn adem Elke nieuwe dag Doet leven…

Ik kijk wat beter en zie dankzij mijn ijver, een grote vis die zich van mij wendt. De vis zwemt terug tegen de stroming in, met zijn schubbige vinnen, stralende staart en krachtig slag. Hij vindt mij te min, maar ach...…

Ik ben een eenzame reiger en leef aan de waterkant ik vis naar wat ik kan krijgen desnoods eet ik uit uw hand ik ben een blauwe reiger en verschuil me in het riet ik kijk heel diep in het water maar veel blauw zie ik niet laatst had ik per ongeluk een piepkuiken in mijn bek dat werd me niet in dak afgenomen nu vis ik op een andere plek…

verdwaalde heer Die telkens weer zijn kop stoten moet En het probleem op de verkeerde plek zoekt Al dartelend zou u mij zien gaan Als een vis in het water Maar ik spartel en voel me voorgelogen Als een vis op het droge.…