Alle inzendingen over naakt

Een druppel bloed karmijnrood als offer aan hun vrij bestaan vanuit de bladerkroon ziet zij de dood niemand lijkt verder aangedaan. Met een onverhoopte sprong tuimelde fataal funest een kwetsbaar pluizig vogeljong uit moeders veilige takkennest. Resteren vier piepende koppies blind met witgelige snavels wijd open niet bewust van een smartelijk…

Een silhouet tekent zich af in vroeg ochtendlicht het verbolgen lichaam spreekt naakte waarheid waar geen enkel woord nog in ontbreekt hier raapt zij hoop tussen gevallen sterren stapelt dromen tussen wit papier en alleen haar hart dat wankelt van gedachten dwaalt nog in de waanzin van bestaan…

ik leg mijn dagen, al mijn kleren op de eenzame stoel van mijn hart al mijn gestes, wenen en mijn lachen smijt ik als glimmende kiezelstenen op de lange weg van het duister om daar onder de oude eikenboom te wachten op jou, op die plaats waar zich twee takken als armen liefdevol naar de maan strekken.…

daar ligt ze, naakt onder de dekens, ik pak sigaretten, en steek de hare op, al wetend, dat dit moment stopt, hoe dan ook het is er nog...…

of zij nog van hem hield na zijn solodebuut waarbij hij moeizame zin na onwennig woord zijn liefde voor haar de wereld in ze keek alsof ze toen pas voor het eerst en toch ze wist het al zo lang zijn kermen, zijn kramen zijn wezenlijke zijn toen hij sprak over naakt niet het bloot van hun gedeelde baden waarna een handdoek ze droogt…

Als in een flits, Naakte gevoelens, Levenloze geluiden door mijn raam, Sta ik, niet besmet door faam Mijn innerlijk uit te stoten. Aan, uit, doorgelopen. Mij treft geen blaam, maar ik houd 't binnen. Alles rood, soms oranje, Leven zonder franje - - daar kan een scherm niks aan veranderen.…

Het bleef niet bij die ene keer Want een week later ben je er weer De tijd is kort het verlangen groot Ik sluit m'n ogen en geef me bloot Met jou beleef ik dit gestolen moment Het voelt zo goed als je bij me bent Maar in de stilte komt het verdriet Je bent al weg en ziet het niet Voor jou de lol voor mij de pijn Mijn hart…

Zo echt zo ongetemd zij kust de aarde en als het regent modder…

gedwaald - al was jouw lichaam het boek dat ik mocht lezen – toch kwam ik aan en overgrensde illusies en bakens die slechts fonteinen aan de horizon waren Onze polder met haar vele nissen waar gedachten struinden tussen eb en vloed maar geen getijde nog [mijn liefste] zal ik kanoën op de golven van verlangens Want al wat ik heb draag ik naakt…

Wanneer de houten deuren wijken op de tocht (op avonden van harde wind en hoorbaar sissend water), is zij het steeds die bleek & rechtop in de kussens de kamer binnen komt - ze zegt geen woord, maar speelt haar weemoed in gegiechel om een alledaags verleden (haar vroeger naakt, ooit glad & harig van verlangen), en laat zich gaan vanuit…

De relipresentator is ontdaan: Tot op het bot raakt hem de zware straf Hij komt er met veel kleerscheuren vanaf Nu de EO hem in zijn hemd laat staan Je zou toch denken dat wie Boomsma heet Al heel zijn leven veel van schorsen weet…

Niemand anders dan hij die haar naaktheid verdorstte nu zij liggend op linnen haar eeuwigheid schreef en de dagen zag komen de nachten zag gaan met de mensen die dromend voor haar bleven staan in het licht dat de ramen er lomend vermorsten op schierwitte borsten als hij alleen bleef met de dame die hem door zijn schaamte bedrogen verbloosd…

Die scan die met het oog op veiligheid de reizigers ‘fouilleert’, wordt afgekeurd. Alom wordt burgerrechtelijk gezeurd uit angst voor ongewenste geiligheid. Is het nou echt zo erg om zich heel even in vredesnaam een beetje bloot te geven?…

Kaal tot aan het naakt is deze nacht zonder stem en ik mag slechts hopen dat de sterren komen kruien gelang het getijde dat zonder voorwendsels gelegen is tot zeer diep en aan het hart zodat het spreken mijn taal zal wezen totdat de vroege schemer mij de weg zal wijzen vanwaar ik kwam tot aan het eind van mijn vaarwel ‘k wil niet…

ingehaald om in verbazing te kijken waar ik bleef altijd verwonderd wat mij steeds dreef om erbij te zijn in het raken aan liefde en pijn door het ontdekken van ieders gevoelige plekken hen te behoeden voor de neerwaartse spiraal door het reiken van handen de zuiging breekt banden dwingt los te laten wat ons zo dierbaar is om dan naakt…

er bestaat alleen nog maar een wereld met weghaastend wit een rugliggend hunkerend naakt die tracht de maan te misleiden om in het pikkedonker eindelijk de geneugten van begeerte te leren weten…

* jouw adem, uitgestoten langs de lente geurt liefde tussen boom en blad en valt in milde streling op mijn naakte huid waar de zomer bloeit liggen oeverloze lelies waar wat schaduw kust rust de tijd in een rivier vol stenen het water gaat haar weg en waar ik mijn blozen leg, blinkt de roze avondgloed…

takken en bladeren, tot ver uit het zicht Het zonlicht van zijn tong sprak duizend talen en duurde voort, totdat zijn geest getekend werd, totdat zijn geest geketend werd 's Nachts loopt hij de route van zijn verleden Als de stilte hem overvalt, het water niet meer kabbelt, rust hij uit tot aan de storm Nooit eerder heeft hij de naakte…

niets mooier dan naakte vrouwen zoals god ze ooit puur schiep! zei de franse kunstschilder gaugin. ik vraag me dan af: waarom laten ze dan dit mooie beeld verknoeien door modeontwerpers?…

Als een zee tussen twee eilanden soms wild dan rustig hier nemend daar gevend zonder de regelmaat van eb en vloed maar altijd schurend als onrust verward wordt met energie valse hoop verwisseld met de realiteit…

hebzucht van de wind blaast slijk der aarde droog in verduisteren van licht de oase van rechtschapenheid zit dicht alsof de duivel er mee speelt in helse spiegeling van lucht wordt het lieve lijf gelaafd terwijl de ziel voor eeuwig wordt geschaakt heb mijn boetekleed verpand in de biechtstoel van dit land zonder wereld zal ik tot u treden naakt…

Volledig naakt zal ik welbespraakt mijn gedichten tonen om de dagelijkse goden te onttronen. Naakt en bloot haal ik mensen uit de goot. Elk gedicht draagt een licht dat mensen in nood hoop biedt... als élk lied.…

Zij ligt, zo rijk in haar ontroerend naakt, Zo argeloos, ontdaan van alle kleren: Een kind niet radend wat het doet ontberen En toch zo schoon, zo lieflijk en volmaakt.…

In een late schemering, in een voorwereldlijke vorm, waar de dag en nacht elkaar omhelzen vieren zij hun daad naakt en schuldloos in een innerlijke omstrengeling van vele herinneringen.…

smart van moeders niet, alle vooruitgang verhindert niet dat ik dictators haat, ook die in mijzelf, ongewenste waarheden doen mij de nacht verbleken ik ben het dier dat nog nooit een moord heeft begaan, soms toch in gedachten stond die stap vooraan, dan hecht bloed aan beide handen tot ik het hoofd vol schaamte heb vervangen en in de naakte…

onneembaar en vertrouwd de stenen zijn je zonder vragen aangedragen alleen de kleur heb je geschouwd met cement uit alle lagen tolerantie hechtte jij de verdere expansie maar je vrijheid was ommuurd het veilig nest gevangenis op uitbraak werd gevuurd bent ondergronds gegaan gevlucht door holen en spelonken die naar doodgaan stonken naakt…

je bereed in storm gekleed de donkerste wolken op je vurigste paard mende het lichten van talloze bliksems joeg op de donder in ontladende vaart zweepte de wind tot orkanische kracht zonde door buien met regenboogpracht jij magistraalde elementen tot vuur ontharnaste naakt het puur van natuur…

heb de maan gezien koud stralend en vorst bepalend voelde de elfenkring hun zingen trok mij er bijna midden in zag de fakkels net op tijd in hun voorwereldse bewegen lonkend naakt kwamen de druïden langzaam weer tot leven zag de bosrand in verdwijnen voelde hun warmte in verschijnen maar de maan scheen vorstig koud jij…

De firma SuitSupply brengt herenpakken Met schaars geklede vrouwen aan de man Al spreekt Opzij-publiek er schande van De omzet blijkt toch allerminst te zakken Ik test nu of een titel met wat bloot Mijn lezerskring vandaag ook flink vergroot…

Daar sta je dan met je goeie gedrag, bloot en beschaamd, je onnozele lach. Ik weet, en jij zegt dat je eigenlijk moet gaan dat een vrouw op je wacht niet ver hier vandaan. Je zoekt je kleren. Ik slik en ik zwijg, geef slechts een kort knikje alsof ik begrijp. Mijn ogen betraand op de grond gericht, daar waar m'n trots naast jouw…