Alle inzendingen over nat achter de oren

Jij laat me achter, de zon zakt weg Kou komt er voor in de plaats Vragen vervullen mijn hoofd Sterren zie ik niet die boven mij verschijnen Ze willen laten zien dat het donker niet overwint Maar ik denk met mijn ogen dicht Scherm mij af tegen de hoop Tegen het licht wat wil schijnen Mij het donker uit wil leiden Ik laat mij zelf achter in…

Het nieuws schokte en deed verdriet de eerste mei Koninginnedag voorbij; in aangenaam en mooi weer tekenden zich gestaag sluiers aan voorheen wolkenloos gewelf. Azuurblauw in lijnen, werd asgrauw moment van volle bloesem. Geheel zwart Jonge vrouw geknakt in de bloei van haar leven Zij genoot na, op haar fiets terug van feest Haar…

wij zochten regels die we ademen konden een waanzinnige liefde om afstand te dragen, ons staande te houden in elkaars lichaam, en uit zoals de slaap van vogels naar zee die nooit afscheid nemen van poëzie van zon en uur, almaar meer hoe verzonnen wij de echtheid het ruiken van de duinen, de vele manieren van gemis en hoe je het litteken…

neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

't leven heeft losgelaten gisteren toen de zon mild scheen haar gezicht tussenin na nachten van gewilde slaap er zal nog meer geschreven worden morgen of overmorgen als zij het jonge afscheid draagt verder weg van vandaag 't leven heeft losgelaten wit op hemelsblauwe lakens…

'k Deed m'n ogen open, voelend dat je er was niet slechts een verschijnsel nee ik zag, je wazig als door glas. 'k Was blij je te zien was al eventjes gelee 'k zie je niet zo vaak meer, maar volgend keer ga 'k met je mee. Dan sla 'k de ruit kapot met blote handen, heus want daar waar jij steeds weer heengaat daar wil 'k zijn samen met…

Dan schuiven de maskers met de panelen; sluiten de gordijnen achter het verhaal.…

Dat is genoeg om zeven professoren Zeven jaren lang te doen krabben achter de oren.…

Elke morgen, elke dag opnieuw, wordt de pijn steeds weer geboren. Krijg ik telkens die rauwe duw, je voor altijd te hebben verloren. Neem dan je badjas in mijn armen, ruik die o zo bekende geur. Laat mijn hart hierdoor verwarmen, en het ochtendlicht dat krijgt nu kleur. Kijk naar mijn handen, recht mijn rug, roep de morgen na zijn…

Kus me als de wind maak me nat met je regen voer me, voer me weg weg als, als met regen stromend ’t putje in en laat me vreemd, achter ontmoet me achter op een onbekende kruising bekoor me daar als vriend al is dat misschien niet misschien wel, verdiend leid me naar avontuur waar ’t uur geen toezeggingen doet en waar de stand van…

Mijn paard begroet de zon met gespitste oren ik kom in de stemming om het wassende licht tegemoet te gaan het is alsof het verdriet en twijfels van het laatste jaar achter me wegstromen, zoals de schaduw van Balthasar voor de eerste keer in mijn leven ben ik vrij vrij van de wereld voor mij en van de verplichtingen achter mij een groot deel…

, en je oren, dat was niet goed.…

De PVV gaat weer in zetels dalen Zo'n peiling is dus voer voor valse hoop De media gaan daarmee op de loop Totdat zulk nieuws zichzelf zal achterhalen Toch is men voor die peilingen beducht Zo blijft het beste nieuws gebakken lucht…

in de tuin van haar geest op armen vol rozen wiegt ze het kind zachte geuren zoete woorden gedragen door de wind in de tuin van het huis huilt ze met het kind de druppels vallen zwaar op het groen in een bed van nat gras vlijt ze het kind dat er ooit was…

De uitnodiging was daar De verleiding onvermijdelijk De nat glanzende lippen Bewust raakte zij de juiste snaar Bespeelde gevoelens Ongemeen in zinnen Grijpen aangeboden lust In geilheid te beminnen Vervullen van de daad Na het roekeloos bestijgen De snelle eenzijdige ontlading Vergezeld van haar gespannen hijgen…

Door mijn wimpers volg ik de druppel Verlost vanuit je overvolle navel Glijdt zij weifelend zigzaggend omlaag Over de deinende vlakte met trillend dons Aangekomen bij de heuvel van Venus Aarzelt zij even om dan samen te smelten In de nog altijd vragende vallei der liefde…

Zo sappig zo vol van vocht, dat 'k echt niet verder zocht Gepeld en wel, kwam ie bij me terecht, zonder gedoe: zonder gevecht. Zo sappig, lastig liet ie zich pakken, stiekem zat ik naar asem te snakken. De eerste beet, zei meer dan genoeg, dit was ALLES waar ik op hoopte en vroeg. De eerste vochtige hap zo goed als binnen, voor 'k aan…

De dag lijkt gevuld met regen te verlopen, het blijft somber. Je kunt je gevoelens en gedachten laten gaan. Je houdt hoop op wat licht, ook al is het heel donker. Regendruppels lopen langs je heen of je hebt het geluk dat je een paraplu in de hand houdt. De wind houdt nog steeds aan. De regen, zal de natuur laten groeien.…

het gaat nu over ons gemis daar scheen de zon en hier verschijnt de grijze mist een nevel die me koud bedekt de haren nat, glimmende huid ik hoor hoe je stem verlegen aarzelend klinkt, me roept met een zachte, tedere lach ik hou mijn handen op mijn oren verdikke ik wil je niet meer horen vanmorgen toen ik van Waasland vertrok om boven…

De politiek kleurde tot achter de oren en maakte excuses als nooit tevoren. Jan Blom, jij stond alleen te staan en iedereen kent nou je naam.…

Vroeg in de morgen Heb ik je getroffen Nevel in de haren Door herfstgeur omringd Spinrag rond je ogen Jouw lieve blik gedoofd Klanken uit je oren Gedachten ijzig koud Diep in de nacht Liet jij me achter Mijn beminde muze Voor eeuwig altijd stil…

Het zijn 25+ adolescenten Ze zijn berucht en tevergeefs beroemd Tot hogetoonloos rondhangen gedoemd: Het leger der Mosquito-resistenten De ouderdom is wel niet je van het Maar dat hoogfrequente hangen is écht vet!…

Het silhouet van je klanken, is achter gebleven in mijn hoofd. Je woorden worden nu gedragen gelezen, alsof je stem ze heeft gevormd. Ze zijn geschreven en leven, door de gedachte dat je tong ze heeft gemaakt. Je adem heeft ze naar mij gebracht, uitgestoten en ontvangen. Mijn oren maken klanken, van alles wat jij schrijft.…

Ik zie de wollige gerafelde oren en de nat glanzende zwarte neus ik zie de flauwe bolling van haar rug als een donker eiland boven de lage mist. Ik zie hoe kop en eiland als door een trage hand bewogen langzaam van mij wegdraaien en heenglijden over de donzige wolk. Ik hoor de misthoorn in haar stem -…

holt en de ogen stijf dichtknijpt de handen tegen de oren drukt zonder horen zonder zien alleen maar een winterslaap zoals de ruimtesonde die die langs Pluto scheert…

Mijn handen die achter in je haren kroelen... langs je oren..en ik fluister je naam.. en zo glijden mijn handen achter je rug... je drukt me tegen mij aan.. ik voel je lichaam waar ik zo naar verlang.. wil je beminnen ..mijn hart gaat te keer... jammer de muziek is afgelopen,.. er komt wel weer een volgende keer...…

gisteravond laat las ik jouw ondoorgrondelijk gedicht het kon me vooralsnog niet echt bekoren vandaag nogmaals gelezen de woorden geproefd met haar verfijnde smaken en met frisse wakkere oren hoor ik nu de boodschap tot mij gericht herkende haar ware wezen die me nu wel in m’n hart wist te raken net zoiets als dat achter een perfect…

Ik zet mezelf aan de kant En ruim de spullen uit de weg Ik doe een stap richting 't zand En wacht tot ik iets zeg Achter mij staan de bloemen En voor mij ligt het pad Bijen hoor ik zoemen Regen maakt ons nat Vogels kunnen zweven Maar ook zij leveren kracht Mensen kunnen leven Mensen hebben macht Maak jezelf nu van kant En zet je blote…

Monden vol met woorden maar ach de tongen spreken hun eigen taal ze raken elkaar niet meer oren spitsen zich niet de overbekende stem lijkt van een vreemde wie volgt nog de toon lost de raadsels op van de betekenis achter de woorden elk woord weegt zwaar duidelijkheid is moeilijk bij te veel onbegrip…

Hoog en droog achter mijn pc Nippend aan mijn net gemaakte thee Vergezeld van een heerlijk kokoskrans Ontloop ik gelukkig die ene natte dans Want buiten is er die enorme zomerregen Goed voor de tuin, die kan er dan weer tegen Blij dat ik vanochtend de boodschappen heb gehaald Anders had ik nu ontzettend flink gebaald!…