nat gras

in de tuin van haar geest
op armen vol rozen
wiegt ze het kind
zachte geuren
zoete woorden
gedragen door de wind

in de tuin van het huis
huilt ze met het kind
de druppels vallen zwaar
op het groen
in een bed van nat gras
vlijt ze
het kind dat er ooit was

Schrijver: Hennie van Ee, 16 juli 2004

hennievaneehotmail.com

nat gras

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 668