Alle inzendingen over natuur

Terwijl een gaai pikt in vergane noten en Hydrometra’s Jezus imiteren, (ze roetsjen over ‘t water op hun poten) zie ik de zwaluwen door ’t luchtruim scheren. De reiger is bij voorbaat al aan ‘t smullen en onderwijl de afstand aan ‘t bepalen van hem tot aan de donzig gele pullen, die weldra door zijn hals zijn maag in dalen. Te eten…

De reiger heeft gegeten als een vorst, de merel wist een wormpje te verschalken, een zwarte kraai die plukt wat aan een korst en eenden zijn de steiger wit aan ’t kalken. Wat je ze voert is zo weer uitgescheten (ik kan ze wel aan ’t voedsel geven blijven) en na een poosje stinkt het als de neten; al geeft het werk, ik zal ze nooit verdrijven…

Het is je reinste zelfverlakkerij: Slechts door een rietkraag en een plasje water en hier en daar wat pollen paarse hei, met in de ochtend vrolijk eend gesnater en in de lucht wat zilvergrijze meeuwen die door thermiek gedragen, rondjes draaien en soms de lucht verscheuren met hun schreeuwen, omdat ze schrikken van een koppel kraaien en…

Maar mij maakt het wel als een kind zo blij, (daartoe voel ik de drang bij tijd en wijle) doormiddel van een krans dan wel een rei me rijmend aan mijn tuintje op te geilen. En met mijn schrijven doe ik niemand kwaad, in tegendeel, ik blijf aan huis gebonden: Het houdt me uit de kroeg en van de straat en weg van buitenechtelijke zonden.…

De natuur geeft ons, leeft in ons, zal immer met ons blijven. Juist als wij denken alleen te zijn, op onszelf teruggeworpen, zijn daar vuur, wind, water, hemel, aarde.…

onhoorbaar kruip ik dichter ervaar de geluidloze plop van het ontluiken van een vreugde dansje van plezier draai ik om mijn as ongeduldig wachtend op de schoonheid van laaf ik mij aan dat wat komen gaat…

Als twee rijen schaapjes lopen de bergen boven de vallei. Een derde rij van wolkenwaas, of zijn het verre bergen ? lost op in nevelige lucht vluchtig als dit moment.…

De merels vliegen dagen af en aan met strootjes, blaadjes, draadjes uit een touw voor de voltooiing van hun nest in bouw verscholen in de kruin van een plataan. De ekster die al in zijn vuistje lacht verkneukelt zich in ’t ijverig gesjouw en denkt: ~Ga zo maar door, dan heb ik gauw wat voedsel voor mijn komend nageslacht.~…

Een week of vijf geleden werd ze broeds, begon op haar manier een nest te bouwen. Het leek naar niets, ’t was ruw en onbehouwen. Zo’n krakkemik beloofde niet veel goeds. Toch bleek de wrakke broedplek aardig tof want elke dag bezorgde ze een eitje, tot negen en toen ging ze voor een tijdje genieten van haar zwangerschapsverlof. Behoedzaam…

Vanmorgen, net aan uit het ledikant, de ogen nog niet helemaal ontsloten, zag ik wat grijzigs staan met lange poten en gele snavel, aan de vijverrand. Doodstil, de nek gestrekt, klaar om te stoten als een biljarter, voor een losse band. De keu fixerend in de juiste stand om deze carambole niet te verkloten. De ogen, feilloos als een goed…

Ik kijk de tuin in en hoewel de boom verstild zie ik dat een blad soms trilt is het een vogel, welke? Nee, het is de regen wonder van water, zacht en glad glippend, niet te pakken maar spat hard op een blad geheimzinnig tussen takken slechts kort een vuurwerk van beweging, een zegening van druppels, alsof niets gedaan, alsof niets aan,…

De Dagpauwoog net uit de pop gekropen Keek met verbazing naar de warme zon En vouwde toen voor ’t eerst zijn vleugels open En merkte dat hij ook al vliegen kon Hij dwarrelde langs bomen en langs bloemen En rustte even op een Ribesstruik En dacht: ~Wat is dat wat ik hierzo ruik~ Al leek het goed, hij kon het niet benoemen Maar hij had…

Klein vogelijn tussen het blad Je fluit wel uitgelaten Maar door ’t struweel daar sluipt een kat Die houdt jou in de gaten Klein vogelijn vlieg er vlug uit Want katten moet je weten Die geven niets om jouw gefluit En zien je slechts als malse buit Om lekker op te vreten…

In de voortuintjes van de straat groeien vreemde struiken Ze hebben rubber banden en spugen rook als vuur Waar mensen mee rijden, dat zijn zo de gebruiken Dat kost weer een paar levens, verwoest ook de natuur De rook is niet heilzaam, want het veroorzaakt kanker Dat wordt dan weer opgelost met een collectebus Want lopen voor geld, dat…

Zo draait de Aarde verder naar Oktober met ons erop door heel de dierenriem: haar sterrenvrienden, die de levenskiem in laserlicht verpakten, helder-sober De Blauwe Sferoïde draait en schittert terwijl zij danst rondom de Gele Bron van nucleaire fusie: Koning Zon die zijn verliefdheid in fotonen twittert Hun Blauw en Geel vermengt tot bladergroenen…

De weg naar Sippenaeken is lang En biedt tijd tot overdenking. Voorbij de snelweg, voorbij Vijlen ligt een donker bos Een tunnel naar een andere wereld Het stille staren van de bomen daalt in de auto neer. Een enkeling steekt schuin de weg over Kwijt, verloren, zonder GPS. Uit het hooggelegen bos daal ik Af, op zachtremmende treden.…

Ik ontmoette de zee, liet mijn voeten omspoelen, omringen met haar wezen, 'zee, ik aanbid je' zei ik. Haar branding bedolf me, haar golven sterk, die dag, sterker dan ik. Ik wilde tot hun breekpunt komen, er tegen opspringen om onze uitbundigheid te meten maar telkens waren ze me te vlug en wierpen me omver. Ik gaf me over, liet…

school, schriften en boeken holt, klimt, slaapt, rent hij honderd kilometer lang een speer in zijn jonge hand de verschrikte meester geeft hem melk, rijst en nog meer boeken de vader begrijpt de weg die zijn zoon bewandelen moet het kind weet: de deur die ik moeilijk openen kan is de spannendste deur van allemaal vandaag brengt hij twee natuurlijke…

zag je hoe kalm de zee werd toen de wind zich terug trok hoe luidruchtigheid oploste in stilte zag je hoe zacht achtergebleven vogelveren zich lieten vallen op de platgetreden grond van het verlaten strand zag je hoe stil het werd toen de meeuw het verloor van de elementen en strandde op het zand…

storm in dansende golven die bruisend wit schuim over geribd strand blaast woest stuivend zand waar meeuwen vluchten schreeuwend in grijze lucht harde wind bespeelt stoere vlaggenmasten met klepperende lijnen striemend zand verblindt half dichtgeknepen ogen onder een wollen muts voetstappen verdwijnen onder een verse laag opgejaagd…

hoe ik onder een schuchtere winterzon zowaar de eerste krokusjes bloeien zag hoe ik blijmoedig verder liep, alsof het warempel al een beetje voorjaar was…

wolken scholen samen het miezert hemelwater steeds groter wordende druppels die willen raken stuiteren op het wegdek ook in het gras waar vers ontloken sneeuwklokjes het hoofd buigen zelfs narcissenstengels dansen op het ritme van tot er gedonder klinkt de meerkoet duikt onder…

De eerste vlokjes dalen aarzelend neer, intiem en mollig, een zigzag-zicht. Belofte van meer en meer. De tinten van de narcissen krimpen in door wit. Vogels duiken pijlsnel in de nissen. Het spiraalt overal. Wat komt er nog meer? Even zingt lieflijk een vogel, nog pril als weerlicht. Verzilverde stilte daalt nu verder neer. Daarom wil…

Propjes groen of paars bij een boom los in de lucht die hangen zomaar, alsof geen tak ze vast, geen steeltje ze verbindt. Floddertjes opgefrommelde kloddertjes. Zonlicht schijnt door dun blad om het nog frèler, priller, losser, feller te vieren.…

Zonder water zal het niet gaan mijn wortels moeten in aarde staan met licht als zekering voor mijn leven dan pas kan ik bloemen geven die kleur die ik ooit mocht ontvangen als antwoord op mijn diepst verlangen groeien door de adem van Zijn Geest mijn hele leven pinksterfeest…

de wind strijkt tegen de haren in van de schuwe solitaire jager wacht sluip wacht op ongehoorde fluweel zachte kussentjes almaar dichterbij saamhorig verticaal gestreept met het hoge gras in het scherpe vizier het argeloze leven leven en jagen alleen…

Het is echt ongelooflijk wat de natuur je kan brengen als je er op tijd bent. In mijn eentje genoot ik als natuurdichter talloze keren van zo'n moment suprême. De natuur kent zijn prachtige eigenheid in al zijn waarde en vormen. Foto Dick Voogd…

wolken krullen rondom de avondzon gelijk een sierlijke dans die de zee met het strand aangaat volledig in balans gaat het er vredig aan toe iedere keer weer…

het is niet dat de zon mij niet omhelzen wil integendeel maar de strijd die zij met de wolken voert gaat mij boven m’n pet…

hoe schoon is het wanneer de dag zich opkrult in de nacht zodat ze precies in mijn handpalm past met mijn andere hand strooi ik dromen van ver die alleen zijn weggelegd voor hen die ze willen ontwaren…