Alle inzendingen over natuur OR ochtend OR schoonheid

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

In de omhelzing van de natuur In de kleuren van de zonsondergang wanneer ik door het gras naar de horizon kijk met de aarde voelbaar onder mij met de getijden en de kringlopen van de natuur luisterend, wakker glanst mijn levensgeest in de schoonheid en heiligheid van alle leven…

Orchidee, nieuw idee over schoonheid zuiver en onversneden; over uiterlijke schijn, die niet op het innerlijke is toegesneden. Een schoonheid wild bloeiend in de natuur. Zo bloesemfris, zo oogverblindend puur; dat aan het idee voorbij lijkt te gaan, dat dit weldra zo niet meer kan bestaan.…

Schoonheid van natuur. Vlieg maar vrij, zonder teugels. Jouw leven is van korte duur.…

Schoonheid van natuur. Vlieg maar vrij,zonder teugels. Jouw leven is van korte duur.…

Verrast door ontwakend bloot beken ik me schaamrood Het is de schoonheid die me raakt kleine geluidjes die de ochtend maakt de zon op je gezicht met lach van spelend licht Zo volkomen klaar ben ik voor dag en dauw Zo gelukkig wil ik zijn als nu, met jou…

Dwalend door verlaten straten van mij onbekende kille steden doodstil door Jan en alleman verlaten opgejaagd door spoken uit het verleden wandel ik op een vroege zaterdagochtend aarzelend door mijn hoofd op zoek naar zekerheden waarvan ik denk te zijn beroofd. In een kluwen van verlatenheid en nijd die de liefde even deed verzwinden. ben…

Met vredige hand strijkt zaterdagochtendlicht over Nederland…

De ochtend De ochtend ontwaakt, ontluisterend stil. Regendruppels vallen lichtelijk geruisloos, naar beneden. De zon, ver achter het wolkendek. Verstild ontwaakt de natuur. Vogels hoor je cirkelend in de lucht fluiten. Nieuwe impulsen, momenten mag je tot je nemen. Neem de dag zoals die komen gaat.…

Genietend van de schoonheid de schoonheid van de natuur vraag ik me af waarom heb ik voorheen dat mooi niet gezien waarom heb ik voorheen dat schoon niet opgemerkt hoe komt het dat ik niet eerder die pracht heb bewonderd, de grootheid, de glorie, ik ben overdonderd van de kleurenpracht alles wat rijpt en openbloeit alles wat stijgt en hoger…

Ik heb deze ochtend in jouw armen gelegd verwonderd over zoveel schoonheid lachen ogen spontaan geluk achter glas tracht ik weemoed te vangen doch het vlies te dun om zelfs maar broos te zijn laat zich net niet vastleggen…

Elke ochtend vroeg zie ik de blozende Roos van de eeuwige lente met haar frisheid, spontaniteit, vreugde en jeugdigheid. Gedurende de hele dag vergezeld ze me bij al mijn bezigheden op mijn donkere én lichtende pad zonder dat ze maar iets van haar schoonheid verliest.…

letters liggen her en der verspreid bijeengeraapt weven ze niet de woorden welke deze ochtend nog spoorloos leken woorden vol hartstocht die schoonheid doet versmelten bij het ontdekken van de eenvoudige waarheid die aan de voeten van een ieder ligt -die maar horen wil-…

kleuren dreven en spoelden weg terwijl een gloed zich liet gaan de wind verdwaalde in het licht van het ondergaan en de opkomende maan spiegelde zich in het rimpelend kleed en een nevel omhulde een blanke zwaan onzichtbaar in de nacht streelt een sluier verborgen schoonheid en verbeeldingskracht…

statig zijn de stappen die zij zet, één voor één waant zij zich in een arcadisch paleis alwaar duizend handen reiken naar elkaar het klatergoud verlicht haar pad oogverblindend dwarrelen er enige dukaten sierlijk neer zij danst in hun schoonheid…

De kou omhelst mij innig Wanneer de zon gaat rusten Cicades zingen niet ver weg Een liedje voor het slapen gaan De dauw wacht op het moment Om tranen van kristal te vormen In de vroege ochtendzon Wanneer de schoonheid weer ontwaakt De wind speelt zachtjes Met de bladeren bruin en goud Weggevlogen van de bomen Op zoek naar hun avontuur…

'n libelle verwelkomt mij als twee vlinders innig dansen het zonlicht weerkaatst de schittering op statige bomen vers gevallen bladeren maken kringen in het water eenden snateren , zie hoe ze komen bedelen om brood de wind speelt 'n spel op grote hoogte alwaar de bladeren zich krampachtig vasthouden voor de vrije val ©Lady Love…

het jongste sinopel ruikt groener dan ooit tevoren als herboren pronkt het tot aan de hoogste tak bezwangerde bomen dansen op de snaren van de wiegende wind terwijl de zon hun schoonheid verijdeld steevast op het zelfde moment slaan de bomen hun takken uit waardoor zij hun nazaten de vrijheid geven het regent groene vruchten die zich gewillig…

Een staalblauwe lucht met een spierwitte wolk en een felgele zon daarnaast, wat zich afsteekt tegen een grasgroene vlakte met knaloranje bloemen, terwijl jij staat te kijken, met je voeten in een poepbruine, oerhollandse, koeievlaai. Dat is mooi!…

Sierlijk de met precisie genomen schreden fragiel het koor waar scharlaken de boventoon voert reiken groene handen tot grote hoogten terwijl de rei meesterlijk golft…

ik leg mijn oor te luister op de golven van de zee met hun intrigerende verhalen lokken ze mij moeiteloos mee over het huizenhoge deinen het laag gelegen domein met haar ontelbare schatten waar ik graag onderdeel van wil zijn word ik meegenomen tot verre diepte aan de hand genietend van prachtig koraalrif betoverende kleuren in onderwaterland…

daar de wind vrij spel heeft kust kwik zachtjes het vriespunt de avond legt zich neer na volledige overgave aan de ondergaande zon in het holst van de nacht ontstaan wonderschone waaiers worden bloemen geboren die nimmer zullen geuren beperkte houdbaarheid doet niets af aan hun fonkelende pracht die schittert in het ochtendlicht totdat…

ik kus de bloemen op de ramen om hun schoonheid te beamen ik heb de vaas al neergezet tot ze opnieuw gaan bloeien op het glas zullen groeien zal ik ze rangschikken tot en met tot ze ooit zullen vergaan was de reden van hun bestaan schitteren als 'n fragiel boeket…

de dagvorstin kust me wakker ze oogt winters in de morgen voelbaar ingeboet aan kracht schijnt ze uit volle borst laatste bladeren zoeken naarstig houvast om hun trouw te offreren aan hem die hen voortbracht kleurrijke herfst ligt ondergedompeld in een zee van ijskristallen witte walm steekt af tegen de dageraad…

klein en fragiel ben je betoverend jouw schoonheid dwarrel je ingetogen over velden en wegen niet wetend waar jij je neervlijen zou zachtjes kus je Moeder Aarde…

In galakostuum staan zij naast elkaar te schitteren vol verwachting kijken ze uit naar de intocht van de sneeuwkoningin trots zullen ze buigen…

kleuren die jij in het water tekende varen zoetjes naar de overkant wind verstopt zich in het riet waar kikkers hun kelen schrapen landt de avond zachtjes in het natte gras geduldig wachtend tot de ochtend haar liefdevol wakker kust…

frappant hoe zonlicht de schaduw verleidt rokken doet opkrullen ze geeft haar hart bloot dieper gekleurd deint ze uitdagend dansend op het ritme van de wind die onverstoorbaar lijkt…